Geen afbeelding
emmyvanswaaij

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#563 Nu het nog kan

 17 juni 2025 - 22:33

 

‘Waar ben je voor aan het sparen?’
Mijn zusje had me bij mijn bovenarm vastgepakt.
Voor onze vader moet het er liefkozend hebben uitgezien. Ik keek toe hoe hij buiten met een grote haak het rolluik van de etalage naar beneden liet storten.
‘Nou?’ Ze liet me los en telde het geld dat in de kassa lag. Tergend langzaam stopte ze het stapeltje biljetten - briefje voor briefje - terug in de lade.

‘Een nieuw pak.’
‘Meneer de president heeft een nieuw pak nodig?’ Zestien was ze, ze keek me uitdagend aan.
‘Mira, hoe lang ga je me daar nog mee plagen?’
Mijn mislukte poging voorzitter te worden van de B’nai B’rithloge was al weken goed brandhout voor mijn wangen. Ook nu voelde ik ze gloeien.

Wat me bezielde weet ik niet, ik had een ander, beter moment willen kiezen.
‘Als je het zo nodig weten wil. Het geld is voor een overtocht naar Canada.’
Ze werd lijkbleek. ‘Je maakt een grapje.’
Ik schudde alleen mijn hoofd en volgde haar blik die van mij naar onze fragiele vader liep, die inmiddels met de buurman stond te praten.
‘Ze zitten je helemaal op te stoken, laat je niet gek maken door je B’nai B‘rith broeders Jonathan.’
‘We gaan eraan als we ons niet snel uit de voeten maken.‘
‘Heb je dit al met vader besproken?’
‘Hij zal, net als jij, denken dat ik gek ben. Het zijn geen leugens. Voor je het weet slaan ze ook hier de boel aan gort.’
‘Een stelletje angstzaaiers zijn het. Je gelooft toch niet echt dat het zo’n vaart zal lopen? Het was heel druk in de zaak vandaag, dat moet je toegeven.’
‘Waarom denk je dat het nu zo druk is?’
We keken naar vader, zijn lach, hoe hij tevreden naar ons zwaaide.

 

 

 

Profile picture for user Nadine van de Sande
Nadine van de Sande

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2025 - 9:24

Hoi Emmy,

Heel mooi gedaan, met name de opbouw werkt uitstekend. Van een normale afsluiting van een dag, naar onschuldig geplaag tot de situatie duidelijk serieus is. Dan schreeuwen je woorden ongemak, aarzelingen en gevaar. 

Goede vondst ook: was al weken goed brandhout voor mijn wangen. 

De laatste twee regels zijn zowel heel erg krachtig, maar ze missen ook nog iets. De boodschap die je ermee wil vertellen is op zich heel duidelijk. Dat komt door de rest van je sterke tekst. En toch zou je de lezer hier net iets meer aan de hand mee mogen nemen door te noemen wat voor winkel dit is. 
Als duidelijk is wat mensen precies hamsteren, geeft dat net iets meer kleur aan het geheel. Ook omdat het gezin dan net iets meer een gezicht krijgt zijnde een gezin met een [beroep van vader] aan het hoofd. 

Maar buiten dat detail heb ik je verhaal alleen maar met bewondering gelezen. Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine
 

Geen afbeelding
D'n Wout

Lid sinds

2 dagen 2 uur

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2025 - 9:38

Wat een mooi ingetogen verhaal. Een fijne spanning tussen hoop en angst. De personages voelen echt en de details maken het levensecht zonder teveel te verklappen. Zo'n tekst voel je lang hangen.

Geen afbeelding
Angus

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juni 2025 - 18:29

Dag Emmy,

Sterk verhaal weer. Wel een triest verhaal met een trieste kern. Het (wellicht tegen beter weten in) ontkennen van de dreiging die eigenlijk overduidelijk was. 
Hoe jij het schrijft, zo zal het zich vaak in alle mogelijke varianten binnen gezinnen hebben afgespeeld. 

Als duidelijk is wat mensen precies hamsteren, geeft dat net iets meer kleur aan het geheel. schrijft Nadine.
Voor mij hoeft dat niet. Ik heb een duidelijk beeld. Ik zie zelfs de ramen van de winkel, met de daarop gekalkte teksten en symbolen voor me.

We keken naar vader, zijn lach, hoe hij tevreden naar ons zwaaide. 
Mooi, maar ik vraag me af of in die lach niet iets van twijfel, onzekerheid, iets geforceerds of geveinsd zou hebben gezeten.

IJzersterke titel die het destijdse dilemma neerzet.

Zeer graag gelezen dit 'kleine' verhaal.