#562 Mijn liefde

zoet: mooi poëtisch en fijn ritme
zuur: het verhaal is heel triest maar wordt fijntjes langzaam opgevoerd en die Arnoud geeft een goede troost
zout: het heeft veel gewichtige literaire zinnen, maar zonder pretentieus te zijn. aangenaam
bitter: De zin 'de tas aan mijn rechterschouder voelt als lood. Het deert me niet.' vond ik wel wat minder sterk. 
Het verhaal komt een beetje traag op gang. In het begin mist er wat richting. (dat maakt het verhaal niet minder mooi)
umami: Het melancholische wordt gemengd met poëtische zinnen. Gelaagdheid door het strand een toneel te laten zijn voor een gedachtenstorm over de vrijheid. Mooie laatste zinnen (de waarnemingen over de zee). Knappe toepassing van het thema.
---
globaal: Het heeft veel literair zout maar het komt mooi over. Als een goede verse vismaaltijd. Perfect gebakken scholvis met het friszoute van zeekraal en een puree van Eigenheimer aardappelen. Het citroentje dat erbij wordt opgediend daar neem ik tussendoor een hap van nadat ik het eerst alleen over de vis druppel.

Tinus, ik geniet van jouw feedback. Pure poëzie.

Hoe moet ik je opmerking  'Het heeft veel literair zout maar het komt mooi over', begrijpen?

Kun je me uitleggen wat ik verbeteren kan?

En natuurlijk bedankt voor de mooie complimenten.

Zout: Een simpel ingrediënt om de smaak te versterken. Simpele elementen uit de trukendoos van de schrijver. Techniekjes die overal op blogs en forums worden beschreven. Het kan te weinig of te veel zijn. Een goede chef heeft de juiste dosis en gebruik onder de knie.

Met erg zout bedoel ik niet dat het verkeerd is. Zout is verkeerd als het slecht gedoseerd is, te weinig of te veel. Zout kan ook als hoofd smaak lekker zijn. Chips, popcorn, pretzels. Het is meer het karakter (wat in dit verhaal ook zoet, zuur, en umami heeft, dus meer een zoute haring dan een zoute aardappel chips).

Ik vind het literair klinken (artistiek en intellectueel, maar ook een beetje opgeblazen zinnen en veel beeldspraak, het kan een kunstje zijn en daarom zie ik het als zout). Omdat het wel origineel is, mooi past en ritmisch en fijn klinkt stoort het niet (het is juist goed).

Alleen bij dat ene zinnetje dat ik als bitter aanmerkte 'het voelt als lood' en 'het deert me niet' vond ik het een beetje cliché en te veel opvulling worden. Dat zinnetje stond er ook een beetje los bij.

Zout is een simpel ingrediënt en kan een eenvoudig worden toegepast. Maar om een relatief neutrale zoute smaak echt goed te laten zijn, en niet alleen het truukje, is niet zo makkelijk.

Zout is iets dat je door chat gpt kunt laten doen. Strakker schrijven. Actieve zinnen gebruiken. En al die andere techniek dingetjes. (maar een goed zelf handmatig uitgedokterde kunstzinnige tekst, kan het uiteraard niet evenaren)

Bijvoorbeeld:

 

Zout.
Een klein kristal. Hard. Koud. Nietszeggend misschien. Maar het weet hoe het moet raken. Hoe het stilletjes alles om zich heen van kleur kan doen verschieten.

Ik proef het vaak in tekst. In zinnen die net iets te mooi willen zijn. In beelden die glimmen van techniek. Je leest het, en je weet: hier heeft iemand geoefend. Veel.

Zout is geen fout. Niet vanzelf. Zoals een handvol chips niet verkeerd is op een verloren avond. Zoals pretzels je soms beter begrijpen dan mensen. Soms mag zout opvallen. Soms moet het. Maar je moet weten wanneer. Hoeveel. En waar.

Dit verhaal smaakt zilt. Niet zomaar zout, maar vol lagen. Er zit ook zoet in. Iets zuurs dat ergens aan je binnenkant trekt. Zelfs een spoor van iets aards, iets donkers. Geen chips dus. Geen zoutje voor bij een glas wijn. Eerder een haring op een koude dag. Stroef, scherp, eerlijk.

De stijl is uitgesproken. Mooie zinnen, breed uitgemeten. Alsof elke komma poseert. En toch klopt het. Omdat het ritme heeft. Omdat het zichzelf durft te zijn. Omdat het iets probeert wat verder reikt dan de anekdote. Ik stoor me er niet aan. Integendeel. Ik herken de poging, en die raakt me.

Maar dan is daar dat zinnetje.
“Het voelt als lood. Het deert me niet.”
Te bekend. Te vaak gehoord. Alsof het uit een doos met noodwoorden komt. Iets om stilte te vullen, geen betekenis te geven. Het staat los. En dat voel je.

Zout is makkelijk gestrooid. Je hoeft er niet voor te voelen. Maar goed doseren vraagt meer. Gevoel. Tijd. Aarzeling. Niet om het effect, maar om wat daaronder zit.

De beste smaak is die je pas later herkent. Als iets dat stil is blijven hangen op je tong. Zonder dat je wist wanneer je het proefde.

Dankjewel voor de uitgebreide reactie op mijn vraag. Het is voor mij een kwestie van oefenen, aftasten en zelf mijn zinnen proeven. En zo een beter gevoel bij het komen tot een aangename smaak. ( Die natuurlijk ook weer zeer individueel is).

Wat een mooi (geschreven) verhaal! Heb het een paar keer gelezen, en daar telkens van genoten.

Dankjewel bvdc25. Wat een fijn compliment.

Beeldrijk schrijven en dat in een fijne verhouding, dat is je gelukt. Ik ben benieuwd of je vindt dat het gelukt is om te schrijven zoals jouw favoriete schrijver.

Hallo Odile,

Dank voor het compliment. Mijn inspiratiebron was Jaap Robben. Maar naar mij  idee is dat helemaal niet gelukt. 

Vond het een moeilijke opdracht om in de stijl van iemand anders te schrijven.