#562 De picknick

De Red Sails piraten zijn na een zware strijd eindelijk door de garnizoenssoldaten verdreven.
Toka, de herbergier van de Wolf’s Head, kijkt tevreden naar de gelagkamer met zijn glanzende houten vloer. In zijn versleten bontjas staart hij met een verliefde blik naar zijn dik opgemaakte vrolijke vrouw, die in de kleine keuken bezig is met het voorbereiden van een feestelijke buitenmaaltijd.
De voetstappen op het grindpad en de opgewekte stemmen kondigen de aankomst van zijn mooie dochter en twee hulpvaardige zonen aan. De deur gaat, geholpen door een stevige westelijke zeewind, met een zwaai open en hij wordt op een uitbundige en luide wijze door zijn uitgelaten kinderen begroet.
Godith komt uit de keuken en zet een grote rieten mand met proviand op een van de tafels in de gelagkamer. Met een diepe zucht ploft ze neer op een van de eiken stoelen die erbij staan. Haar kinderen kijken met verlangende ogen naar de goed gevulde mand.
Ze kijken verwachtingsvol naar hun moeder. Godith begroet haar kinderen en denkt aan het plan dat ze samen met Toka heeft bedacht om de dag waarop de piratenbezetting voorbij is samen met de kinderen op het strand te vieren. De mand staat klaar. Haar zonen Cuthbert en Conan mogen hem samen naar de kust dragen. 
Ze lopen met elkaar door de geplunderde dorpsstraat, tegen de wind in, in de richting van de zee. Toka slaat zijn arm om Godith heen en drukt haar tegen zich aan. De kinderen lopen het lege witte kiezelstrand op. Als ze een plekje hebben uitgezocht spreidt Joycelin het grote geruite picknickkleed uit. Voor het eerst na de bezetting kunnen ze weer genieten van een uitgebreide overheerlijke picknick aan het strand. Ze kijken uit over de kalme zee waar in plaats van piratenschepen nu vissersboten aan de horizon zeilen.

( In de stijl van Sarah J. Maas)