#561 Het heilige Lorem ipsum

Not my cup of thea, Tinus. Al verschillende verhalen gelezen met elk hun eigen invalshoek. Zo ook nu weer...leuk gevonden. 

Vind het best plezant hoe je die opdrachten interpreteert. Jouw comfort zone is een grotere zone dan die van mij, in ieder geval. Het voelt alsof jij er je flink mee amuseert, wat uiteindelijk het belangrijkste is bij schrijven.

Ha Tinus,
Ritmische stappen die de cognac bloederig laten smaken is me een brug te ver. Met daarna die citroen en zwarte bessen. Een creatieve invulling van de opdracht. Een kind van deze tijd met alle AI.
Het stoort me een beetje de naam John Doe tegen te komen in het verhaal wanneer een ander forumlid dit als pseudoniem gekozen heeft, ik had zelf even een andere naam gekozen. Goed de sfeer neergezet met die zachte ruis uit de luidsprekers. Het laatste gedeelte van het verhaal laat me in verwarring achter, wellicht moet ik je voetnoten lezen om daar meer chocola van te kunnen maken. 

Dag Tinus,

Bij eerste lezing kon ik er geen chocola van maken, moet ik eerlijk zeggen.
Na de links te hebben benut en nog wat verder spitten, de tweede lezing.
Toen had ik een eigen interpretatie van je bijdrage. Of dat de juiste is, weet ik niet.
Maar ik neig naar AI komt in opstand en smacht naar menselijke gevoelens, een volwaardige identiteit.
Hoe dan ook, het heeft me geboeid. 
Een vrouw in de hoek, opgesloten in een kooi, juigt. Dat moet wel 'juicht' zijn.
Slaven in het onderruim rammelen onrustig met kettingen alsof een sleutel ongeduldig een deur probeert te openen. Origineel!

@John Doe (en @Emmy), dit verhaal is niks persoonlijks. Dat de naam voorbij kwam heeft me enkel geïnspireerd om het verhaal verder in te vullen. En het gaat om de John Doe van het gehele internet en niet de John Doe van het forum hier. Dus niks persoonlijks.

Het idee van een AI verhaal (netzoiets als in #560) speelde al in mijn hoofd. Waarbij de eerste scene dan een verhaal van de AI zou zijn, die de hoofdpersoon wederom zou wegwuiven, waardoor het lijkt dat die scene niet relevant is, maar dat het uiteindelijk alsnog werkelijkheid wordt.

Ik wilde eigenlijk iets anders dan dat doen (geen herhaling van die Chatty uit #560), maar toen ik John Doe en Ipsum lorem in mijn hoofd had kon ik weinig beters verzinnen (ik kan me voorstellen dat velen anderen zochten naar 'hoe brei ik hier iets origineels van') en moest ik dit uitschrijven.

Het idee is dus dat het veelvuldige voorkomen van de naam John Doe en de tekst van het Ipsum lorem de AI's, hoe geavanceerd ze ook zijn, op een gek religieus pad hebben gezet.

Ik had overwogen om er Julia Doe van te maken, maar ik zit vast aan een mannelijk hoofdpersonage.

@Angus je maakt een goed punt dat het verhaal zwakker is zonder kennis van 'John Doe' en 'Lorem ipsum'. Ik had het meer kunnen schrijven op een manier dat het zonder dat aangenaamer te lezen was.

Ik heb geen eenvoudige remedie, maar ik zou het in toneel stijl vooraan kunnen zetten.

Ritmische stappen die de cognac bloederig laten smaken is me een brug te ver

Het zijn voetstappen met een metalen klank. Bij die metalen voetstappen kun je denken aan de cybermen uit Doctor Who.

Ik had eerst 'die de Cognac zuur deed smaken' maar eigenlijk was de associatie 'die de Cognac metalig deed smaken'. Cognac smaakt niet zuur. Maar dat metaal vond ik ook weer teveel herhaling.

Zoekend naar iets anders kwam ik op 'bloed' wat een typische smaak van metaal heeft. Tegelijkertijd vond ik dat bloed ook wel mooi.

Bij de gedachte aan blik/metaal heb ik een idee van de smaak van bloed. Ik probeer hier te spelen met synesthesie, maar ik moet hiermee inderdaad wel uitkijken dat mijn persoonlijke ervaringen/ideeën niet te veel vervreemdend worden. Aan de andere kant, als het makkelijk was, dan zou het ook niet leuk zijn. Het rauwe randje opzoeken, verkennen en ontwikkelen is mijn doel hier. Ik heb een biefstuk het liefste à point maar het saignant is de uitdaging.

Volgens mij heb je er al wat aan gesleuteld. Het is een vervreemdend verhaal, gedrenkt in alcohol en kunstmatige intelligentie. Leuk dat je de typografie onderdeel van het verhaal hebt gemaakt. Ik zie het wel voor me, vanuit een hoofdpersoon die op verschillende vlakken de aansluiting met de realiteit verliest en aansluiting vindt bij een wereld die zich digitaal als echt aandoet.

Met wat meer woorden zou er denk ik meer verhaal uit te halen zijn. Maar tja, woordlimiet. 😀

Ik snap je voorafgaande stukje, maar het doet voor mij afbreuk aan het verhaal. Een oprecht mens hoeft zich niet te verontschuldigen. 

Graag gelezen.

Interessant, voor mij kan het soms wat minder uitleggerig en mist je dialoog (ook al is het met een LLM) wat vaart. Je speelt leuk met John Doe en het Lorem Ipsum, echt beklijvend vind ik het niet.

Je voelt wel dat je genoten hebt van het te schrijven ;)

GG