#559 Weg

Mooi geschreven verhaal met een wrang einde. 

Hoi Lia, het verhaal is goed geschreven, maar de weg zelf heeft voor mijn geen hoofdrol. Je begint met de weg van school naar huis, maar daar doe je verder niets mee. Dan eindig je met het gebruik van het woord "weg" in verschillende betekenissen.
Voor mijn gevoel probeer je te veel problematiek in een korte tekst te stoppen. Het voor mij een sterker verhaal worden als je voor één ding kiest, school of thuissituatie. Nu licht je bij allebei een klein stukje van de sluier op.
Naar mijn idee kun je er een sterker verhaal van maken.

Tegenwind, zoals gewoonlijk, en weer fiets ik moederziel alleen de weg van school naar huis. --> het woord "en" zou je hier weg kunnen laten.

zitten willen --> hier hoort een komma tussen.

Zijn oogappeltje naar de MAVO: dat zou een schande zijn. --> de dubbele punt zou beter een komma zijn.

Ha Lia,
De opening is sterk, de zin met de trappers rond zien te krijgen maakt het voelbaar, de tegenwind. 
Ik zou denk ik ervoor kiezen om vooral het geen aansluiting vinden bij de jongere klasgenoten te onderstrepen. Ze zou die bijvoorbeeld een stuk verder op het fietspad kunnen zien fietsen, dat ze tegelijkertijd niet durft om te vragen met hen mee te fietsen of dat ze zich ook schaamt om met hen gezien te worden. 

p.s ik las je bericht over de weinig reacties, bij mij heeft het vaak te maken dat ik er simpelweg niet aan toegekomen ben en het feit dat ik later in de week/het weekend vaak op pad ben. Ik lees je bijdragen graag! 
 

Pijnlijk om lezen, vooral het einde, waarmee ik bedoel dat het raakt. Goed geschreven maw.

Hoi Emmy, dank voor het lezen en je commentaar. Je hebt een goed punt. Ik had een eerdere versie waarbij die vriendinnen nog meer aanbod kwamen. Maar ja, het aantal woorden... In definitieve en wat langere versie komen ze er zeker weer bij.  

Trek het je vooral niet persoonlijk aan. Jij reageert vaak. Ik bedoelde in het algemeen. En ik laat het er zelf  ook wel eens afweten! 

Hoi bvdc, dank voor het lezen en je fijne reactie!

De tekst rolt lekker als een fiets met de wind in de rug. De beschrijving is ook heel mooi (welliswaar triest, maar gevoelig).

De overgang naar de suïcidale gedachten vind ik niet heel sterk. Het is interessant, maar het komt iets te abrupt. Het is een flinke stap verder van de pessimistische sfeer. Een stap die niet heel duidelijk overkomt. (Ik zat de hele tijd te wachten – hoe gaat dit verhaal eindigen? – en dit had ik niet verwacht. Maar de uiteindelijk ontknoping voelt niet heel sterk. Te ver gezocht misschien?)

Mogelijk speelt show/tell hier ook een rol. De problemen thuis en met vriendinnen, worden niet op het toneel getoond maar enkel benoemd/medegedeeld (welliswaar zien we wel dat ze alleen fietst, maar de situatie thuis is heel vluchtig beschreven, een mededeling als 'er is ruzie en gehuil' spreekt niet veel aan). Dat de hoofdpersoon daar in dat koude water ligt en het niks kan schelen, daar ben ik niet heel erg door overtuigd geraakt.

Goede opbouw in het verhaal. GG.

Wat ik goed vind is het verhaal idee. Ik zou dan de eerste alinea schrappen en meer inzoomen op de worsteling met de wind, het donker, de beleving. De informatie indirecter geven, meer suggestie en meer hints. En dan meer ruimte nemen voor het slotstuk. Maar zo is het ook fijn lezen hoor. Mooi verhaal.

Dank jullie wel voor het lezen en het commentaar. Ik begrijp de opmerkingen: Het was misschien gewoon te groot en te heftig voor 300 woorden.