#559 De weg naar huis

Ik vind het een heel lief verhaal en het leest heel fijn.

De laatste alinea voelt alleen een beetje als achteraf eraan vast geplakt in plaats van uit dezelfde klei. Die regels hadden misschien sterker kunnen zijn.

Dag Emmy,

Mooi, maar toch.
Waarom zou ze dit ieder jaar doen? Of beter, maar één keer per jaar?

Tekstueel.
Gauw trok ik de schaar uit mijn moeders handen.
Gauw vind ik overbodig. Ik trok de schaar uit mij moeders handen, daar zit - denk ik - genoeg snelheid en urgentie in.
‘De knoopjes. Het is voor de knoopjes.'
‘De knoopjes.' is volgens mij indringender en zegt ook genoeg, misschien wel veel meer.
Het enige knoopje dat nog vast zat, probeerde ze met haar mond van haar blouse te trekken.
[...] probeerde ze met haar mond los te trekken. ? Dat ze met die blouse bezig is, is duidelijk. 

Mooie invulling voor wat betreft de basis.

Je hebt helemaal gelijk Angus, goede suggesties, ik ga het aanpassen! Het is voor de knoopjes heb ik na wat wikken en wegen laten staan omdat dit de moeder meer een eigen stem geeft en ze zo haar geknip verantwoord. Dank voor de aardige woorden Tinus.

Of ik gelijk heb, weet ik echt niet Emmy. Het is maar een mening.
Ik zou wel echt, zelf dan, kiezen voor De knoopjes.
Daar spreekt, volgens mij, zoveel meer wanhoop uit die je bij dementerenden in een bepaald stadium voelt. Dat alles steeds kleiner wordt, hun hele wereld. De fixaties. Een besef dat ze ook tot een bepaald moment nog voelen.
Omdat dat de kern van je verhaal is.
Maar het is uiteraard jouw verhaal en jouw keuze.

Leuk om zien hoe mensen de opdrachten invulling geven.

Ik twijfel er niet aan dat je vader haar zal vinden. :)

Emmy een originele invulling. Deed me denken aan Klein Duimpje. Met plezier gelezen.

In de knoop, de weg kwijt. Mooie metafoor. Graag gelezen. 

@bvdc25 Dank! Het verhaal is fictie :-) (mijn eigen moeder is in april overleden en had gelukkig slechts matig last van een haperend geheugen.) Dank @Rob en @Job!

Mooi verhaal, Emmy. Ik zie de vrouw zitten met haar schaar en dochter vol ongeloof ernaast. 
De herhaling in ‘De knoopjes. Het is voor de knoopjes.‘ vind ik wel passend.
Graag gelezen. 

Ja, fijn verhaal.  Mooie wending er in: hoe de dochter eerst wat kribbig reageert op haar moeder  maar in de loop van het verhaal  juist warm en  liefdevol .