#557 Ziggo

Ik stop het vijftigje in mijn zak. Een lamp verkocht via Marktplaats aan een jong stel. ‘Helemaal retro. Superblij mee,’ zei ze. Ondertussen pruttelt het koffieapparaat als teken dat de koffie bijna klaar is. Ik ga zitten aan tafel op dezelfde stoel waar ik vroeger ook op zat en peins over de overgebleven huisraad. Het laag hangend fruit was zo verkocht maar het laatste is te weinig retro.

Net als ik wil opstaan voor een kop koffie gaat de telefoon. Ik loop er naar toe.

‘Hallo?’

‘Een hele goedemorgen! U spreekt met Joost van Ziggo. Spreek ik met meneer Verweij?’ Klinkt het enthousiast door de hoorn. Ik bedenk me dat dit abonnement nog opgezegd moet worden. Da’s gunstig. Scheelt me een kwartier in de wacht staan om te regelen.

Ik antwoord terug: ‘ja, eh. Inderdaad. Maar wacht u alstublieft even. Ik schenk even een kop koffie in. Ik ben zo terug.’ Zo, denk ik. Staat Ziggo ook een keer in de wacht. Jammer dat ik niet zo’n irritant elektronisch deuntje kan aanbieden. Ik schenk de koffie in en pak  drie biscuitjes mee.

Zodra ik zit probeer ik iets te zeggen maar Joost begint gretig zijn verkooppraatje:

‘Ik mag u een fantastische aanbieding doen. Houdt u van voetbal meneer Verweij?’

‘Jazeker.’ Ik neem een grote hap van het biscuitje.

“Dan mag ik u gratis een voetbalabonnement aanbieden bij een upgrade van uw internetpakket. Wat zegt u daarvan?’

Ik spuug een bal biscuit in mijn handpalm en antwoord met droge mond: ‘dat klinkt geweldig. Maar ik moet toch dit abonnement opzeggen wegens het overlijden van mijn vader.’

‘Oh, het spijt me dat te horen. Ik zal u doorverbinden met de juiste afdeling.’

Ik luister naar een elektronisch deuntje en wordt er mij verteld dat er nog zes wachtenden voor me zijn.