#557 De vrouw die iemand was

Wat bij mij goed werkte was de verrassing en spanning in het verhaal. Je raakt erg benieuwd naar wie zij is en waarom daar een politieagent met een lint de weg heeft afgesloten. De negatieve karma op het einde had ik niet verwacht en komt goed aan.

---------------------

De gedetailleerde beschrijvingen zijn heel leuk, maar soms erg overdreven (te veel naar mijn smaak) en werken niet altijd, zoals: 'Het deed zijn bloed bevriezen in zijn aderen' (dit lijkt op show, maar komt bij mij heel erg als tell over). Als gevolg daarvan kan ik me moeilijk met de politieman inleven. Misschien ook als het geen jonge agent was maar een assistent/leerling surveillant, dan was het iets aannemelijker/realistischer geweest.

Dat grotere stuk 'Het deed zijn bloed bevriezen in zijn aderen en woorden stokken in zijn keel.', dat kun je volgens mij ook wel weg laten. En het werkt misschien wel beter wanneer je het niet uitlegt dat die agent niks deed (althans, bij mij werkte het irriterend).

Hoi Musonius, 

De beschrijvende stijl werkt hier heel goed om goed te laten doordringen hoe vol deze vrouw van zichzelf was. Ze komt op mij over als iemand die bepaalde maniertjes heeft aangeleerd om iedereen te doen geloven hoe belangrijk ze is. Ik lees niets dat weggeeft of ze 'gewoon' rijk is, of echt iemand met gezag. 
Maar je schrijft wel met een ironie die voor het geheel prima werkt: Geen idee wie het was, maar het was iemand.  Net zoals wij allemaal. 

Heel mooi uitgewerkt! 

Groet, 

Nadine

Prachtig, Musonius, de beschrijving van de dikdoenerige dame. Waar de rest bleef van de inhoud van de dure kleren en het parelsnoer mag de lezer zelf verzinnen. Knalgoed bedacht. 

Mooi verhaal en de rest is al gezegd. Met plezier gelezen.

Arme Hyacinth. Is het theeservies wel gered? Mooie invulling van de opdracht.

Hoi Musonius,

Leuke invulling van de opdracht. Sommige beschrijvingen zijn wel wat lang en wollig. In dit geval stoort het me niet. De strekking en de spanningsboog zijn goed gedaan en het thema/de boodschap is helder en mooi verpakt. Graag gelezen

Eens met Sonnema, wat betreft de 'wolligheden', maar zeker ook eens met zijn positieve opmerkingen! 

Waar ik even bleef haken was bij de lange zin : Die staarde.....vroeg wat er aan de hand was. Mij lijkt het mooier als je een punt zet achter gegaan. En dan verder gaan met Hij kwam weer tot zijn positieven. Door die punt krijgt zijn verbazing meer nadruk, denk ik.  

Dank voor alle respons.

Wollig taalgebruik? Ik laat mijn gedachten hierover even kaatsen langs hoge plafonds. :-P

Goed punt, Lia, geen punt, ik maak er een punt van.

> Ze droeg kleding die ze waarschijnlijk uit het rek gegrist had voor de koningin er de hand op kon leggen.

Ik vond deze ook nog wel lastig vanwege het contrast tussen 'uit het rek gritsen' en 'koningin'. Misschien geeft dat deels de wollige indruk (omdat het nogal ruim is voor 'ze droeg dure kleding').

Na die zin wat tijd te geven vond ik het ook wel weer grappig. Ik heb nu het beeld van de koningin die als een dwaas de bijenkorf door raast. (heel kort, de eerste ingeving, dacht ik dat ze die kleding had gestolen, vanwege de combinatie met de politie agent)

De keuze voor blauwgekleurde oogleden doen bij mij meteen het beeld opdoemen van onze voormalige Koningin, dat is zo karakteristiek voor haar :-) (plus het kunstminnende aspect.)

Ik moest wel zelf behoorlijk zuchten van de te grote aanzet van de zinnen. Vooral de zin: Een regen van glassplinters en steengruis daalde neder op straatklinkers, toeschouwers en diender.Toen de echo tezamen met het stof was neergezegen en alle getuigen enigszins bekomen waren van de eerste schrik, viste de wetsdienaar……etc.

Daalde neder, diender, het neergezegen stof dit plaatst het verhaal meteen behoorlijk wat decenia terug in de tijd. 
Dat heeft wat mij betreft het verhaal niet nodig. 

De titel deed me meteen denken aan Musils De man zonder eigenschappen. 

Dank, Tinus, voor je twee reacties. De zin waaraan je in je eerste respons refereert, zal ik niet schrappen of wijzigen; deze heb ik bewust geplaatst om duidelijk te maken dat het vertelperspectief bij de agent ligt en niet bij de vrouw. Alhier heb ik al doende geleerd dat perspectiefwisselingen - zeker in kortverhalen - op weinig bijval kunnen rekenen.
Leuk om je koningin-interpretatie te vernemen. Mij ging het niet om dure kleding, maar deftig, chic en deel willen uitmaken van hogere kringen.

Dank Emmy, fijn om te lezen hoe mijn verhalen overkomen bij andere lezers, ook - of wellicht juist als als de lezer er moeite mee heeft (en waarom).
Het betreft hier een schrijfstijl, enigszins aangezet teneinde de tekst te vergulden met een laagje spotternij, maar niettegenstaande een schrijfstijl die mij eigen is en ik niet kan noch wil veranderen. In het dagelijks leven krijg ik ook met regelmaat te horen dat ik archaïsch spreek. Het zij zo.
(Te) lange zinnen is wel iets waar ik op kan en zal letten in het vervolg.
Maar verder is het een kwestie van smaak en hanteer ik dus een schrijfstijl die jou wat minder aanspreekt. Ik zal je dat niet euvel duiden, of laat ik dit vertalen in hedendaags populair Nederlands: no hard feelings.

Hallo Musonius,
Inderdaad, zoveel mensen, zoveel smaken (en maar goed ook! Dat geeft de wereld de variatie die het nodig heeft!)