#557 Misverstand van Damocles

Precies driehonderd woorden!

Is dat niet de bedoeling, ik bedoel de driehonderd woorden, niet het zwaard. 

Nee, mag ook minder ...

Ik probeer altijd met het precieze aantal af te ronden, maar velen doen meer.

Hoi Rob, 

Dit is een hele leuke invulling van de opdracht. Een boodschap voor beide personages, die zich maar aangesproken moeten voelen. Leuk hoe je dat zo weet te combineren. 
Dat is je vooral gelukt door elementen van absurditeit aan het verhaal toe te voegen. 
'Meestal is het wat drukker bij deze expositie en zijn er meer mensen in de ruimte. Minder koud dus'. Alsof de rest van de wereld het wel doodnormaal vindt. De lezer doet dat in ieder geval niet. Je inleiding en zeker de eerste regels, zorgen meteen voor een groot vraagteken: waar is Hermien in hemelsnaam?

Dat vraag ik me aan het eind nog steeds enigszins af. Maar het stoort me niet, omdat je de ruimte geeft om mij als lezer gewoon aan de hand in een setting en situatie waar alles gewoon abnormaal is en dat in zijn gewoon mag zijn. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Dank voor je reactie Nadine. Het zou zo maar werkelijkheid kunnen zijn. Die is namelijk vaak meer absurd dan de fantasie. In veel musea is het heden ten dage hip om installaties en bijzondere ruimtes te creëren en happenings en performances te organiseren. Soms ook wat geforceerd. Maar eigenlijk is het van alle tijden. Neem als voorbeeld Beuys, een meester op dit gebied. Dat is min of meer mijn invalshoek voor dit schrijven geweest. Naast het beroemde boek van Hermans en de Griekse mythologie. Het grijpt allemaal in elkaar. Donkere kamer ... dark room ... het kan allemaal. Tastbare kunst. Zal ik het daar bij laten? Buiten de opdracht om, proberen binnen de opdracht te blijven. Was ik bijna vergeten. Altijd een leuke uitdaging. Je kunt maar een inspiratiebron hebben ... of twee of drie. Lang leve de associatie in het museum van mijn hoofd.

Tja Gi ... rekenen is dan ook een andere tak van sport dan taal. Alfanumeriek celebreren en sorteren, daar draait alles uiteindelijk om, uiteraard in de juiste betekenis. Ware kunst. ;)

Rob, ik vind hem goed gevonden. Die arme man zijn zwaard, onberoerd vanwege explosiegevaar. Erg grappig!

ZGG!

Donkere kamer ... dark room

Absurde situatie, maar had de lezer moeten begrijpen/denken dat die man dacht dat die donkere kamer een dark room was? Is dat puur vanwege dat die kamer donker is of omdat er ook een boek is dat de donkere kamer van Damocles heet?

Het is een grappige situatie. De hints 'Damocles' werken niet heel sterk en hadden net zo goed een andere kunststuk in de tentoonstelling kunnen zijn. Maar op meta niveau is het wel heel mooi.

Het is lichtjes storend omdat je (zeker met de opdracht in het achterhoofd) gaat afvragen waarom die man daar zo naakt zat. Hoe heeft hij zich kunnen vergissen? Of is Hermien degene die zich had vergist?

> Ze was op zoek naar een zwaard en niet naar harige blote billen. De blote man reageert verontwaardigd. 

Hierin zit een leuke extra verwarring. (ik heb het idee dat het hoofd idee ging over die kamer). De blote man is verontwaardigd omdat Hermien zijn zwaard niet waardeerde (tenminste dat is wat hij denkt, dat zijn naar zijn zwaard zocht).

Misschien moet je mijn duider worden Tinus. ;)

Dankjewel Tony. Ik had zelf al veel plezier bij het schrijven. Doet deugd te lezen dat het ook bij de lezer landt.

Het zijn overigens 295 woorden. De woordenteller die je gebruikt heeft de beletseltekens meegeteld als woorden.

---

Je commentaar over 'duider' , ik weet niet of dat ironisch is? Ik heb nu de twijfels dat ik overkwam als mensplaining terwijl ik enkel wilde aangeven wat mij positief of negatief opvalt aan een verhaal. Ik vond het leuk dat je er nog een extra verwarrinkje met communicatie in had gebracht, over het zwaard zoeken (was dat bewust?).

Op de beletseltekens mag je zelf de woorden invullen. De lezer mag ook wel iets doen bij mij. Hij of zij of hem krijgt die vrijheid. Mooi toch? Heb je die 295 overige woorden zelf geteld, handmatig of via Word? Word telt de beletseltekens mee als woord in de calculatie. Vandaar. Verder heb ik even niets in te brengen. Het werk heeft zichzelf geschreven. Zoals dat meestal gaat bij associatief schrijven.  

Rob er is al veel gezegd. Ik doe er verder het zwijgen toe. Je verhaal met plezier gelezen.

Beletseltekens zijn leestekens. Die tellen niet mee in het woordenaantal, net als punten en komma's. Vandaar dat je op 295 uit komt en niet 300.

Uiteraard, beletseltekens duiden op een stuk dat is weg gelaten en de lezer moet dat invullen. Wil je dat ik het invul? Dan kom je ver boven de 300 woorden.

Nee.

Ha Rob,

Mooi die onzekerheid bij Hermien, waar ze dan toch weer terecht gekomen is! De vonds van die opmerking van dat privébezit geestig. Ook een mooi commentaar op de wel heel bizarre ervaringstentoonstellingen van tegenwoordig. 

Dankjewel Job en Emmy. 

Marina Abramović kan er nog mee door. 😉