#556 Walpurgisnacht

Ik zei het toch, riep heks Agaath, we hadden links gemoeten!
We moeten naar die eik terug, dan rechts en steeds rechtdoor.
Ach nee toch, kreunde Teun de trol, ik kan niet meer! M'n voeten!
Er zit niks anders op, zei het kaboutervolk in koor.

Hup, riepen de kabouters, hup, we willen naar dat feestje.
Het is per slot maar één keer in het jaar Walpurgisnacht.
Kom op, Teun, maande heks Agaath, dan houden we een raceje.
Nee, ik heb blaren, zei de trol. Hè, wacht nou even, wacht!

Daar ging de stoet. De heks voorop, kabouters op haar hielen
en in hun kielzog Teun de trol. Hij schold en vloekte luid.
Dit ken ik, zei Agaath, ik was hier laatst met Allerzielen,
maar in de lente ziet het bos er toch heel anders uit.

We zijn er bijna, riepen de kabouters, wij zien spoken
en loopt daar Hendrik weerwolf niet? O kijk nou toch, een vuur!
Hè, fijn, gelukkig, bromde Teun de trol, ik ben gebroken.
En net op tijd, zei heks Agaath, 't is bijna twaluf uur.

Au, brulde Teun, de grond ligt hier bezaaid met kiezelsteentjes!
Ha, borrelhapjes, gilden de kabouters, o wat goed!
Mjam, mjam, zei heks Agaath, geconfituurde kinderteentjes!
Zeg, Teun, lust jij misschien een lekker glaasje maagdenbloed?

Ze dansten allen rond het vuur en sprongen op en neer.
Behalve Teun de trol dan, want zijn voeten deden zeer.