#554 Niemand thuis?

Héél herkenbaar, Rob, zo gaat het er in de meeste bedrijven aan toe sinds ze de superefficiente receptionisten de deur werden gewezen. Ook al gemerkt hoe de hogere regionen in diezelfde bedrijven zich tegenwoordig afschermen, ze hebben volgens de klantenservice belangrijker dingen te doen dan de commentaar van een klant te moeten aanhoren. De drink met collega's, de golf, de padel, de juiste keuze voor de firmawagen ... zijn uiteraard zoveel belangrijker. 

Vanaf de eerste regel is duidelijk dat we hier met een kat-en-muisspel te maken hebben. Ik verheugde me op een beuk voor de mevrouw met de essen, maar het blijft erg beschaafd allemaal. Leuk gevonden.

Lekker absurd. Met een glimlach gelezen. 

Heerlijke dialoog over het afschepen van een klant. Met plezier gelezen.

Grappig, vooral door al die wonderlijke namen. GG! 

Hoi Rob, lekker absurde dialoog. 

Hallo, met mij --> hier zou je naar mijn idee eigenlijk Mei moeten schrijven, want dat is wat diegene zegt. Ze noemt haar naam. 
 

Ja en nee, Fief. Toch gekozen voor mij.

Door het 'met mij' krijg ik het idee dat die Mei Janssen ook letterlijk de bedoeling heeft om dat te zeggen. Of dat nu de bedoeling was of niet, het maakt de woordgrap wel leuker omdat de verwarring groter is.

Gelukkig wordt er gebruik gemaakt van afwisseling met rechtopstaand en cursief anders zou dit verhaal lastig te volgen zijn.

Mijn verwarring was het grootste bij 'ik spreek met Dialoog?', ik dacht dat we met Mei Janssen en Piet Hardop te maken hadden.

Leuke link met opdracht #548 .

Mei Janssen werkt bij Dialoog. 😉

En om het nog duidelijker te maken. Ria Pardon ook. 

Het is uiteindelijk wel duidelijk dat dialoog een dia afdruk bedrijf is, maar het werkt verwarrend omdat je het op dat moment ook kunt interpreteren als de naam van een persoon.

Bij 'ik spreek met Dialoog?' kun je gaan twijfelen aan wie ook al weer Mei Janssen is, was dat niet cursief? Ik heb dat hele stuk opnieuw gelezen om weer te achterhalen welke persoon ook al weer rechtopstaand is en welke cursief en wie wie belde.

Hallo Rob, fijn karikaturaal neergepend.

@Tinus Empiricus: Tja. Soms moet je een dialoog meerdere keren ervaren, doorstaan, aan levende lijve. Dat maakt een dialoog juist leuk. Weer eens wat anders dan een medialoog. Die zijn er al zo veel. Ik vind bovendien ook dat een lezer ook best wel zijn best mag doen. Een effort mag leveren, ook als het bij de eerste keer lezen niet meteen duidelijk is. Niets mis met twee keer lezen. Ik doe dat ook vaak. Twee keer lezen is overigens best wel grappig bij een dialoog. Is dat niet een tautologie?

Er is een grensgebied tussen aangenaam verwarrend en irritant verwarrend. Twee keer (of vaker) moeten lezen hoeft inderdaad niet verkeerd te zijn, het kan wel. Je kunt wat van de lezer verwachten, maar je kunt daar als schrijver ook niet achter verschuilen. Het is een beetje een dooddoener.

Het moet toch wel functioneel zijn en niet alleen moeilijk. Moeilijk puur om het moeilijk zijn is onnodig moeilijk, of maakt het verhaal in ieder geval niet meer interessant. Het is het mooiste wanneer een verhaal een diepere of alternatieve betekenis heeft die je pas later door krijgt. Of paaseieren die je in de eerste lezing niet hebt gevonden.

In dit geval gaat het om onduidelijkheid wie wat zegt, wie wie is, en heeft het weinig diepere betekenis. Het leest lekker met woordgrapjes totdat je erachter komt dat er drie personen zijn, Mei Janssen, Dialoog en Piet Hardop. Dat haalt een lezer potentieel uit het verhaal en is niet een aangename verwarring waarbij nog een keer herlezen prettig is.

Ik ben geen schrijfcoach maar ik kan als lezer wel mijn leeservaring delen. Daar is dit platform toch voor? Wanneer je wilt dat een lezer over de vele namen struikelt dan is het goed. Wanneer je liever hebt dat de lezer doorleest op dat punt dan is het misschien niet goed. Een eventuele aanpassing hoeft dan ook niet groot te zijn, bijvoorbeeld "Ik spreek met Dialoog BV?" maakt het al heel duidelijk. Je kunt ook zeggen dat je de verwarring niet zo ernstig vindt en hopen dat maar weinig lezers op dat punt struikelen. Een respons dat de lezer maar wat meer moeite moet doen lijkt mij echter een nogal gemakzuchtige manier om met de lezer om te gaan.

Wordt het niet tijd dat T.E. een aparte rubriek krijgt waar hij zijn ellenlange commentaren in kwijt kan. Dat hij soms iets niet verstaat en moet gaan opzoeken is zijn probleem, maar hoeven de lezers daar keer op keer mee te worden geconfronteerd? Rob, in mijn vorige reactie vergat ik nog aan te geven hoe supergeestig dit stukje is, met name en in het bijzonder door de vele woordspelingen met namen. Ik had geen seconde een probleem met wie wat zegt en dit vanaf mijn eerste lezing. 

@Tinus: bedankt voor je uitvoerige toelichting. Duidelijk van de monologen. Het maakt wat los ... en dat is altijd goed. Tot dusver weinig klachten over de verwarring in het lezen. En ja ... gemakzucht ... dient dat niet de mens? Dialoog is geen personage overigens en je Vergeet Ria Pardon. Goed lezen ... een kunst! 😉

Zoals aangegeven in mijn eerste bericht, ik vond de verwarring niet heel storend en begreep het uiteindelijk ook wel. Ik gaf enkel aan dat die introductie van Dialoog een punt was waarbij het voor mij het meest verwarrend was omdat ik in eerste instantie de associatie met een persoon ipv bedrijf maakte. Nadat ook Piet Hardop er bijkwam – van Ria Pardon was nog geen sprake – had ik toen te maken met drie personages en dat leidde tot verwarring.

De latere reactie is om aan te geven dat dit geen goede/positieve verwarring is die je kunt wegwuiven met een 'de lezer moet maar meer zijn best doen'. Alsof onduidelijk schrijven iets goeds is. Voor mij was het een kwestie dat het storend was en me uit het verhaal haalt. Nogmaals, het was geen groot obstakel en je kunt het zo laten, maar het maakt het wel minder verfijnd zoals bijvoorbeeld een lettersoep van Harriët van Reek. Het kan misschien ook wel een kwestie van smaak zijn.

Ik denk het ook. Niets meer aan doen.