#554 Overgave

Een historisch gegeven goed beschreven. Ik ga alleen niet zo mee in het telefoontje op zich. In zo'n situatie lijkt het me dat Winkelman precies weet wie hem belt, omdat de veldtelefoon anders werkt dan een telefoonceltelefoon. Verder voor mij een goed verhaal, waar misschien nog iets meer wanhoop in verwerkt mag worden.

Indrukwekkend verhaal. Ik vind het mooi hoe je de pieptoon laat terugkomen en hoe je de dimensie tijd gebruikt om duidelijk te maken hoeveel gewicht dat moment heeft. Knap gedaan.

Ik vind het mooi geschreven, maar ik denk dat ik het verhaal niet helemaal begrijp. Ik weet niet goed waar ik het in de tijd moet plaatsen. 

'Het gaat niet meer meneer.' --> meneer is hier een aanspreking, dan hoort achter meer een komma.
Het spijt me Karel,  --> hier idem. Komma achter me.

Net als Hadeke dacht ik in eerste instantie niet aan een veldtelefoon. Daardoor dacht ik dat deze beller een of andere verstoorde oude man is (mede ook vanwege de inleiding over tijd en oude mensen) die met dementie een oud moment herbeleeft. Ook het 'Ik spring automatisch in de houding' brengt mij niet op een slagveld waar je waarschijnlijk eerder denkking zoekt dan rechtop springt.

Met wat meer duidelijkheid op dat punt, is dit een mooi verhaal.

----

> Dit moment lijkt zich ook uit te rekken tot alles stilstaat.

hier begrijp ik niet zo goed hoe dit zich verhoudt tot de eerdere zinnen over jong em oud. Als tijd uitrekt tot stilstand, ben je dan jong, of ben je dan oud? Enerzijds ben je oid omdat het de dood betekent, anderzijds ben je jong omdat dan de tijd uitrekt. Dat is tegenstrijdig.

Mooi verhaal. Over de historische accuraatheid kan ik niet oordelen, daar heb ik de kennis niet voor, maar ik vind het goed en aangrijpen geschreven. Wel heb ik wat moeite met het gefilosofeer in het begin; ik vond het wat verwarrend, te weinig relevant voor de rest van het verhaal. Ik denk dat het verhaal sterker wordt door met de dialoog te beginnen.

Hoi allemaal,

wat is het druk! Zoveel reacties al! Bedankt allemaal.  Ik merk wat gemengde gevoelens bij het stuk. Het was mijn bedoeling om het een beetje op te bouwen zodat niet gelijk duidelijk was waar het over ging, maar misschien dat dit teveel was. Wellicht dat ik daar wat aan doe, net als het stukje over de tijd. 

Het gaat trouwens over de capitulatie van Zeeland, het laatste stukje vrij Nederland in 1940. Ik twijfelde tussen dit of een luchtig stukje, maar met 80 jaar vrijheid en de huidige dreiging vond ik dit beter passen. De situatie is redelijk accuraat, in zoverre dat de namen correct zijn (hoewel ik van luitenant-korporaal Karel alleen de initialen HJ kon vinden), en ook de plaatsen kloppen.

Ha Sonnema, je hebt net als een aantal anderen bij deze opdracht geprobeerd het wat mysterieus te houden in het begin en dan later te 'ontknopen'. Op zich kan dat prima, maar zeker bij een heel kort verhaal is het soms handiger om de lezer gelijk al de setting te geven. Nu zit je als lezer een hele tijd te puzzelen: wat is hier aan de hand. Als je in de inleiding niet alleen tijd maar ook de setting had geintroduceerd had je dat gepuzzel kunnen voorkomen. Verder leuk!

Dag Sonnema,

Graag gelezen. Toen de naam Winkelman viel, kon ik het plaatsen. 
Ik worstel een beetje met de pieptoon en met het feit dat Winkelman door een ondergeschikte als 'meneer' wordt aangesproken en niet bij zijn rang wordt genoemd.

Dank Frank en Angus, 

Ik heb een kleine herschrijf gedaan. Ben het eens met de meeste opmerkingen. Ik weet niet of dit veel beter is, ik denk dat de dialoog wel wat kort is.

In ieder geval dank voor alle feedback!

Echt een verbetering, vind ik. Nu een begrijpelijk verhaal. Alleen ook voor mij dat ' meneer' nog een beetje storend. 

Mooi beschreven hoe hij als vanzelf  in de houding ging staan. 

Dag Sonnema,

De pieptoon blijft me boeien, maar ook afleiden. Is dat nu een soort tinnitus na een nabije artillerie-inslag of een pieptoon op de lijn? Bij een veldtelefoon zou ik me namelijk eerder gekraak of ruis op de lijn voorstellen.
Wellicht een vervelende reactie (waarvoor dan excuses), maar ik blijf daar dan toch over dubben.
En nog één detail. Je hebt het over de 'stoffen kabel'. Dat plaatst het verhaal voor mij als lezer, nu, in de tijd. Van de andere kant. Alle kabels van telefoons, verlichting, etc. hadden toen een stoffen omhulsel. Dus vanuit het perspectief van Karel, in die tijd, zou het eigenlijk overbodig zijn om hem dat te laten benoemen als ik-persoon.
Ook wellicht een vervelende reactie (weer excuses) maar het viel me bij tweede lezing op. 

Soms vervelend, die vervelende commentaren. Kan ze natuurlijk overslaan maar weet pas dat ze vervelend zijn nadat ik ze gelezen heb. 

Soms vervelend, die vervelende commentaren. Kan ze natuurlijk overslaan maar weet pas dat ze vervelend zijn nadat ik ze gelezen heb. 

Ik maak een voorbehoud bij mijn reactie, hoe die ervaren kan worden, door de schrijver.
Maar mijn reacties zijn altijd oprecht bedoeld en gericht op de bijdrage en nooit op de schrijver, vanuit mijn gevoel als lezer.
En als de schrijver mijn reactie vervelend vindt, of te ver gezocht, hoor ik dat graag. Van hem of haar.
Wat u daar van vindt, aan de zijlijn, boeit me dan toch iets minder.
Met alle respect, waarvan ik hoop dat u dat ook voor mijn reacties kunt opbrengen.

Hoi Angus, ergens voelt het als vervelend, omdat het vanuit mijn perspectief van belang is dat het er zo staat. Aan de andere kant, ik schrijf ook voor de lezers en kennelijk vind je het stuk niet duidelijk, of irriterend op sommige punten. Dus ik moet hierin eigenlijk over mijn (eerste) gevoel heen stappen en kijken of ik het wil verbeteren, en zo ja waar dan en hoe. Voor nu laat ik het even staan, maar ik kijk of ik het aanpas, of zelfs een hele nieuwe poging doe, want ik ben zelf ook nog niet helemaal tevreden. 

Dag Sonnema,

Nogmaals excuses als het als vervelend voelt. Het zijn vraagtekens van mijn kant die zien op details. En niet meer of minder dan dat. Zoals al eerder gezegd: Graag gelezen. Maar die details houden me dan toch bezig. Dat dan weer wel. De punten die ik benoem, ervaar ik niet als irriterend, maar ze roepen vragen op. Bij mij. En misschien alleen bij mij. Maar dan moet ik die vragen toch kwijt.

Hoi Angus, ik weet het dat je het niet meent. Bij bijna alle forumleden merk ik dat het opbouwende kritiek is, en meestal ben ik het er ook mee eens of zie ik er wel wat in. Als er nieuwe punten blijven komen word ik er denk ik wat onzeker van. Maar blijf vooral helpen want daar wordt iedereen beter van. 

Klopt ... we leven nu nog steeds in het nu. Maar draaien om te bellen blijft van alle tijden. In de war!

Mooi verhaal. Je nam me er in mee met de bschrijving van voel-dingen en hoor-dingen.