# 553 Schrijfles

Ik had nog wel even verder willen lezen.... 😁 Al nadert er wel een naar verhaal op de achtergrond. Boeiend geschreven.

Goed verhaal, Sonnema. Kim geeft het ook al aan. Tussen de regels lees je een wrange geschiedenis. Mooi beschreven. 

'Ja eerwaarde vader.'  --> eerwaarde vader is een aanspreektitel. Achter Ja hoort dan nog een komma.

zo groot als mij  --> zo groot als ik

'Verlos me alsjeblieft Tia, ik mis ze zo.' --> Tia is ook een aanspreektitel. Dan hoort achter alsjeblieft ook een komma.

Sonnema dit is een fraai historisch verhaal. Graag gelezen.

Een fijn en gevoelig verhaal. Zeer goed.

Op sommige plaatsen is het echter wel ruw.

• Met het dubbelop dwarrelen, van de vliesjes en het van het graan, begint het verhaal zelf ook te dwarrelen. Misschien is het expres om het vederlichte te accentueren, maar voor mij dempte dat een beetje de stemming.
• Verderop spreek je nog over 'het stof dwarrelt nog steeds' (mooie en sterke verbinding met de rook die daarop volgt, bij mij wekt dit een sterke fantasie op over wat er met die ouders is gebeurd). Voor extra verduidelijking: mogelijk kun je spreken over 'graanstof' of 'meelstof' in plaats van 'stof'. De 'nog steeds' verduidelijkt het ook wel, maar is wat indirect en brengt het beeld minder snel in het brein.
• "ben ik onder zijn arm door naar binnen geglipt" Hier kan ik mij niet zo duidelijk een voorstelling maken. Voorheen waande ik mij nog op een open veld waar je graan in de lucht gooit, maar nu ineens lijkt het alsof we voor de ingang van een hut staan. Maar hoe je dan onder een arm door glipt, en wat de knuppel ermee heeft te maken is mij noet duidelijk.
• "Verlos me alsjeblieft Tia, ik mis ze zo." Dit klinkt heel gevoelig en daardoor kan ik er mee inleven. Maar 'Tia' begrijp ik niet zo goed, en dat zorgt voor verstoring van het moment. Als dat net iets duidelijker was zou het voor minder afleiding zorgen. Is Tia een godin, of zijn vrouw? Waarvan wil hij verlost worden, het missen van zijn ouders, onderdrukking van de blanken, het niet naar school willen gaan, wat is in zijn leven slecht?

Hoi Kim, Fief, Job en Tinus,

Dank voor het lezen en de feedback. Fief ik heb je correcties doorgevoerd. Tinus, Ik snap de meeste van je suggesties, ik moet nog even kijken of ik ze allemaal overneem. Het is een flard van een verhaal en niet alles hoeft duidelijk te worden. Zoals Kim en Fief al aangeven, er zit een belofte van een verhaal achter en juist dat probeer ik weer te geven. Maar misschien heb je gelijk en is er teveel onduidelijk, ik loop alleen tegen de woorden limiet aan. Ik ga eens kijken wat ik aanpas

Ik heb het verhaal positief gelezen. Ik hou er van als er complexiteit in zit en dat heb je goed gedaan. Het is alleen, ja, complex.

Mooi verhaal dat doet verlangen naar een grootser verhaal. Het lukt je goed om stukje voor stukje de context en plaats te 'tekenen'. Daardoor 'verschoof' mijn beeld en tijdsbepaling  af en toe, maar dat maakte het voor mij alleen maar sterker. 

Pracht stuk wel. In een paar zinnen een tijd, een omgeving, een slachtoffer, een dader en een geheim geloofwaardig aanduiden, vind ik mooi. Je gaat als vanzelf denken aan het rijke roomse verleden toen missionarissen de beschaving brachten in Kongo of toen de kloosterbroeders hier nog de dienst uitmaakten. Pijnlijk.

Hoi Hadeke en HaaveeWee,

Dank voor het lezen en de positieve feedback!

Ik vind het ook een mooie belofte van een verhaal. Toch heb ik wel wat puntjes. Er zijn nogal wat zaken die mij verwarden.

Allereerst lijkt mij nergens hetgeen gezegd wordt te stroken met het aansluitend genoemde personage. Bijvoorbeeld:

'Kom Miguen, tijd voor je schrijfles.' Langzaam veeg ik de graankorrels in een grote pot.

Als je verder leest, begrijp je dat Miguen de ik-persoon is. Dan kun je denken dat Miguen dit tot zichzelf zegt, maar bij de volgende aanhaling wordt duidelijk dat het de eerwaarde vader is die dit zegt.
Je doet er goed aan met de handeling een nieuwe alinea te beginnen.

Ook bracht de knuppel mij in verwarring. Wordt de schrijfles er ingeramd? Of is de knuppel een dorsvlegel en heeft het niet met de les te maken, maar met de voorafgaande arbeid?

Tenslotte de Tia die uit de lucht komt vallen. Tia Maria? Het klinkt als een gebed, dus ik dacht ook aan een godin of heilige die wordt aangeroepen.

Naast de verwarring heb ik het gevoel dat je te literair wilt schrijven. De meelrijke - pardon: de bloemrijke taal past mijns inziens niet bij de hp en je strooit te kwistig met bijvoegelijke naamwoorden: stevige beweging, klein stukje, warme wind, nieuwsgierig roodborstje ...Het mag wel wat minder. Ook het bijwoord 'brutaal' wordt er wat met de veren bijgesleept.

Naast het schrappen van wat woorden, kun je ook af en toe wat korter en bondiger zijn. Het is mooier als je korte en lange zinnen afwisselt:Ik gooi het graan op. De wind pakt de vliesjes en speelt ermee. Verderop dwarrelt het neer.

• Als ik me omdraai zie ik het roodborstje
• als ik mijn ogen sluit hoor ik ze nog schreeuwen.

Doorgaans is het Fief die hierop wijst: komma tussen werkwoorden.

De vliezen van het graan is een mooi visueel detail dat vederlicht mooi uitbeeldt. Dit contrasteert met een zwaarte die je aanbrengt van een geschiedenis waarnaar je hint, zoals het missen van Tia. 

Sonnema, een prachtig relaas van hoe het eraan toeging in de kolonies. Ik vind de reactie sterk overdreven en begrijp niet hoe de commentatoren die een aantal dingen niet begrijpen het toch nodig vinden hun (nutteloze) commentaar te geven. Ik heb enkel moeite met Tia (Italiaans voor Tante) en de kriebels, die volgens mij kribbels zijn. 

Hoi Musonius, Gi en Odile,

Dank voor het lezen en de positieve feedback. 

@Musonius, goed dat je wat punten aanstipt, het was niet mijn bedoeling om literair te klinken, dit is denk ik gewoon mijn schrijfstijl, misschien inderdaad wat wollig, en de tip van kortere zinnen zal ik proberen mee te nemen. De knuppel was wat mij betreft een dwangmiddel, maar moet denk ik weggeschreven als ik zie wat een verwarring dit veroorzaakt. 

@Gi dank, de term kribbels ken ik niet? is dat Vlaams misschien? 

Voor het overige: De setting is de vroege kolonisatie van Amerika. Ik heb geprobeerd wat research te doen en de naam Miguen betekent Veer in een paar talen van stammen van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Ook de naam Tia doet vragen opkomen. Dit is inderdaad een gebed en wel aan de God van de vredige dood. 

@Musonius, goed dat je wat punten aanstipt, het was niet mijn bedoeling om literair te klinken, dit is denk ik gewoon mijn schrijfstijl,

Voor ik verkeerd word begrepen: ik heb niets tegen je schrijfstijl (al blijf ik van mening dat er wel wat bijvoegelijk naamwoorden weg kunnen), maar ik vind de schrijfstijl niet helemaal bij de hp passen; het is tenslotte in de ik-vorm geschreven.

Dank voor de uitleg. Die Tia intrigeerde mij wel en daar heb ik ook weinig moeite mee, omdat het uit de context wel min of meer op te maken is. Het was alleen de opeenstapeling van verwarringen. Een groot deel is met eenvoudige enters al meteen verholpen.

Eén en ander herschreven