#548 Memento

Mooi verhaal wat het met je doet als je de tekst niet kunt onthouden. Mooie tekst van Oskar Baum. Ik heb genoten van deze videoclip van Leonard Cohen. Een van mijn favoriete zangers en dichters.

Even een zeurtje: versperd = verspert

Dag Emily,

Ik kende het nummer niet want ik ben niet echt een fan van de muziek van Cohen.
Uit de clip en de tekst meende ik wel op te maken dat het nummer, de tekst, een diepere betekenis heeft.
Daar ga ik dan achteraan om dat uit te spitten. En jawel.
Ik vind dat je dat mooi hebt verwerkt in je verhaal.
En...je hebt me een prachtige zin cadeau gedaan: Hoe het script vervolgens met de traagheid van een te zwak aangeslingerde sjoelsteen bij mijn voeten tot stilstand kwam.
Zeer graag gelezen.

Van discodip naar anijshagel, doe maar Emmy. Niet aan mij besteed, wel Cohen, daar heb ik zoals steeds weer van genoten.  Als je van een diehardfan kan spreken dan ben ik er een van deze Leonard. Ik denk dat ik een van zijn eerste LP's bezit. Wat de link is met de scene uit het toneelstuk is mij een raadsel, maar ik ken het werk van de joods-tsjechische schrijver Oskar Baum niet en over de inhoud van zijn 'Das Wunder' vind ik geen informatie. De link van het boodschappenlijstje en de vergeten tekst is grappig. GG.

@Job: Dankje! Ik heb het aangepast!
@Angus: Dank! Mijn naam is Emmy, maar dat mag de pret niet drukken :-)

@Gi: Ik weet niet wat het is de laatste tijd met mij. Suikerhoudende zaken doemen veel op in mijn fictie en dat terwijl ik niet eens een speciaal suikerloos dieet volg.
Dat je geen informatie kon vinden over Oskar Baum’s Das Wunder is niet zo vreemd. Het stuk is in 1920 voor het eerst opgevoerd. Vervolgens uitgegeven door Drei Masken Verlag, waarvan maar een paar exemplaren de boekverbrandingen hebben overleefd. Ik bezit een gekopieerd exemplaar.
Wat de inhoud van het toneelstuk betreft: Daarin hoopt een uitvinder de honger de wereld uit helpen door een uitvinding te doen waarbij stenen in broden veranderen. Deze uitvinding slaagt, echter geen mens die het geloven wil. Men poogt de uitvinder op te sluiten in een gekkenhuis, hij sterft terwijl hij zijn levenswerk verdedigd.  
De link met het lied is het verlangen: naar liefde, naar vrede en de hoop op succes.
Evenals het verlangen naar een oplossing voor de grote problemen die het aardse leven met zich mee brengt.  (Waarbij in mijn verhaal de toneelspeelster een sprankje hoopt krijgt haar tekst-vergeet-angst te overwinnen.) 

Ja, die sjoelsteen! Mooie schets van mogelijk te vergeten woorden en fijn verweven met Leonard. 

Dank Hadeke!

Hoi Emmy,

interessant stuk. De invalshoek is goed en de boodschap ook, hoewel ik de link met de muziek niet heel sterk zie/voel. Wellicht is dat omdat ik het liedje niet zo goed ken. Ik moet zeggen dat je tekst dit keer wel wat "wollig" is. Misschien door de lange zinnen en de vele bijvoeglijke naamwoorden. Het leest niet vervelend, maar wel wat moeilijker. Verder zeker wel graag gelezen

Hoi Emmy,

Leuk verhaal. Het nummer kende ik niet, maar mooi, met zo'n heerlijke, warme nostalgie in de stem gezongen.

Hoi Emmy, mooi hoe je het toneelstuk en dit mooie nummer in jouw verhaal hebt verwerkt. De link naar de struggle om tekst te onthouden en het boodschappenlijstje vond ik een mooie twist. Ik sluit mij wel aan bij Angus, ook ik vind de tekst wollig. Ik denk dat het inderdaad ligt aan de wat langere zinnen, maar ook aan de volgorde van woorden, waarbij die met wat omdraaiing net iets meer cadans geven. Zoals bij deze zin bijvoorbeeld:

dat ik het niet laten kan het toe te voegen aan mijn mandje. --> dat ik het niet kan laten

Maar ook in dit hele stuk:

k heb voor het opdiepen van wat daar gebeurde geen lijstje nodig: Martí Garvallo, de wijze waarop hij me, onderuitgezakt, vanuit zijn regisseursstoel aankeek. De doffe klap die volgde toen hij de met roze markeerstift besmeurde bundel papieren uit zijn hand liet vallen en deze al zittende mijn richting opschopte. Hoe het script vervolgens met de traagheid van een te zwak aangeslingerde sjoelsteen bij mijn voeten tot stilstand kwam. De stilte van ontzette collega’s, mijn ingehouden tranen.

Deze zijn achter elkaar allemaal heel lang, waardoor het lezen vertraagd wordt. Er kunnen wellicht wat woorden weg of zinnen opgedeeld worden. De tekst 'zingt' nu nog niet echt. Wellicht dat zoiets helpt:

Ik heb voor het opdiepen wat daar gebeurde geen lijstje nodig. Marti Garvallo. Hoe hij daar zat, onderuitgezakt, en hoe hij mij aankeek. De doffe klap, toen hij de met roze markeerstift besmeurde bundel papieren uit zijn hand liet vallen. En hem al zittende mijn richting opschopte.

Ik zeg uiteraard niet dat het zo moet, maar misschien heb je er iets aan.

Hoi Emmy,

ik wil het even met je hebben over je eerste alinea. Erg leuk om je verhaal te starten met een impulsaankoop van anijshagel. Met wat een extra zintuigelijk zinnetje over geur van de hagel die door het pak heen komt of een beeld van de verpakking zou het misschien nog sterker worden. Met een paar woorden haal je me uit de scène: 'heerlijkheid' en 'relikwie' Misschien heb je met opzet deze woorden met religieuze connotatie gekozen, maar (subjectief) voor mij zou het beter werken door het sober te houden: anijshagel als troost.

Met plezier gelezen.

Bedankt allen voor de nuttige feedback. Ik ben niet zo fit op het moment, dus hou het even kort, maar ze waren heel nuttig! De bijvoegelijke naamworoden heb ik opnieuw naar gekeken Sonnema, daar kon ik er zeker bij nader inzien een aantal van schrappen. Ik neem alle feedback mee naar de volgende opdracht weer. Dank allen voor het lezen! Deze week ben ik er niet aan toegekomen ieders bijdrage te lezen/van mijn eigen feedback te voorzien, hopelijk lukt dat de volgende keer weer!

Groetjes,

Emmy