#547 Op het houten bankje

Als ik het nu nog eens herlees zou ik het twee keer gebruik van het verkleinwoord bloemetje en bloemetjes maar één keer hebben gebruikt.

- edit: Tinus heeft mij gevonden

Welkom op het forum, Tinus. Wijzigingen kan je altijd aanbrengen via het bovenstaande label 'bewerken'. Over de inhoud geef ik later mijn mening. 

Ik heb heel veel edits gemaakt terwijl ik dacht dat het verhaal al af was. Het originele (klad) is misschien wel leuk om te zien

Op het houten bankje

Mijn beste stamgasten zijn Pauline en Patrick. Ik ken ze sinds ze peuters zijn. Ze zaten op mijn houten planken. Patrick gaf Pauline een bloemetje, en zij hun eerste kus.

Elke woensdagmiddag waren ze heel lief voor mij. Pauline vertelde verhalen over poppen en Patrick over sport.

In hun tienerjaren zag ik ze minder. Pauline ging naar het Gymnasium ver weg, en Patrick hing alleen nog op zijn brommer aan de overkant. Ik zag hem drinken met zijn vrienden, en zelfs drugs, dat deed mij pijn. 

Bij Pauline’s examenfeest kwam ze terug naar mijn park. Aan het eind van die avond werd ik verrast door twee mensen, boven op mijn lijf. Hij pakte haar handen, en zij hun maagdelijkheid. 

Woensdagmiddagen kwamen ze terug. En nu met een zoontje dat bloemetjes plukt. 

Met Patrick ging het beter en ik zag hem vaker. Hij was tuinman geworden in het park. Dagelijks schoffelt hij langs mijn voeten, dat kietelt zo fijn. 

Op een regenachtige nacht zag ik Pauline alleen, ze deelde een paraplu met een vreemde man in een sjiek pak. Het was al laat, zag ik op zijn Rolex. Dit voelde niet goed. 

Ik schreeuwde, maar Pauline hoorde me niet. De regendruppels vormden mijn tranen en ik had veel verdriet.

De volgende ochtend knielt Patrick bij mij neer. Troostend veegt hij mijn wangen.

Een jaar later komt Pauline op mijn schoot. Ze snikt en ik voel haar zwijgende zucht.

Hoi Tinus,

Welkom hier. Volgens mij is jouw verhaal ook onder de reacties van de vorige opdracht beland. Ik zag dat je ook al wat feedback gaf op andere verhalen, fijn dat je zo enthousiast bent.

Je verhaal heeft net als enkele andere het oogpunt van het bankje, dat heb je goed neergezet. De keuze om één koppel te volgen is leuk en veelbelovend. De uitwerking kan op sommige stukken misschien wat strakker, er staan wat zinnen in die niet helemaal lopen. Zoals het stukje over hun maagdelijkheid. Wat ook een risico is door het verhaal door een bankje te beschrijven, het wat afstandelijk voelt. Je probeert dat goed op te vangen door wat te spelen met het gevoel van het bankje en door wat tekst in te zetten vanuit de personages. Dat had van mij nog iets meer gemogen.

Verder graag gelezen en nogmaals van harte welkom

Hoi Tinus,

Leuk verhaal! Ik ben het eens met wat hierboven staat.  Dus ook graag gelezen.

De zin : en gaf hij haar een bloem, en zij hun eerste kus'' vind ik daarnaast ook niet lekker lopen  Ik snap, denk ik,  je bedoeling maar het leest niet lekker (vind ik!) Misschien beter: Gaf hij haar een bloem, en zij hem een eerste kus.

PS Het duurde voor mij ook even voor ik dat wist maar: als je minder witregels wilt, dan kan je ipv alleen de ''Enter'' toets gebruiken ''Shift-enter'' gebruiken
 

Ik heb nu kleine aanpassingen gemaakt.

----

'Gaf hij haar een bloem en zij hun eerste kus' ... daar heb ik 'hij' en 'zij' vervangen voor Patrick en Paulien. Met minder voornaamwoorden leest het misschien duidelijker.

Ik vond het mooi klinken maar was misschien iets te zweverig poëtisch en niet zo duidelijk. Je moet het ook maar net goed lezen en dat zit in mijn hoofd maar niet in dat van de lezer.

Zo heb ik dan ook Pauline in Paulien verandert, omdat niet iedereen - zoals ik dat doe - Pauline als Paulien leest en ook kan lezen als Pau-Lie-Nuh.

---

Ik heb nu nog 15 woorden om eventueel wat extra nadruk te leggen op de twee personen. Voorbij de helft gaat het denk ik wel en is er behoorlijk drama 

• Het bankje schreeuwd.
• Paulien twijfelt over haar leven.
• Patrick troost het bankje (eigenlijk zichzelf),
• Paulien snikt een jaar later op het bankje van hun eerste kus omdat zonder Patrick is en die rijke sjieke man toch niet beter is.​​

maar inderdaad, in het begin was het wat minder. 

---

De shift-enter. Heb ik nog niet door. Mijn telefoon heeft dat niet.

Pauline is Frans en simpelweg de vrouwelijke versie van Paul. Paulien is de Nederlandstalige verbastering van de naam. Voor mij valt Pauline niet fout uit te spreken en klinkt trouwens precies hetzelfde, net zoals je zelf al aanhaalde. Het verhaal van het bankje dat de levensloop van twee bezoekers vertelt is in ieder geval origineel. Aan de tekst kan nog gesleuteld worden. Van mij mag je uiteraard van A tot Z uitleggen hoe je tot dit resultaat bent gekomen, maar of het de lezers op dit forum boeit is zeer de vraag. 

In het Frans spreek je die 'e' niet uit. In het Nederlands zou je dat toch wel kunnen doen?

Eigenlijk had ik het verhaal in klad geschreven met Jip en Janneke en heb ik de twee namen Pauline en Patrick achteraf, vrij vlot, en onaandachtig erbij gezocht. Het idee was, 1 allebei dezelfde letter, 2 het meisje een sjieke naam en 3 de jongen een simplistische naam.

Tinus, je bent wel heel snel om te reageren, waardoor onze berichten elkaar kruisten. Het is typisch voor Nederlandstaligen om namen in andere talen fout uit te spreken, maar dat geldt ook omgekeerd. Zo hadden Fransen het vroeger over Mi-cha-elle Jack-soon ipv Maikel Jecksun. Soit. Van mij had je de namen van Jip & Janneke mogen behouden. AMGS zou het tof gevonden hebben. 

Hoi Tinus, welkom op dit forum! Ik las je verhaal, toen de comments en toen weer het verhaal. Ik had Jip en Janneke ook mooi gevonden. Herschrijf kwam goed uit de verf als ik zo de eerste opzet en het verhaal nu lees, dus goed gedaan. Leuk verhaal, graag gelezen.

Ha Tinus,
Welkom! 
Het is een leuk gegeven, het volgen van hetzelfde stelletje door de jaren heen. Je zou de zinnen iets strakker kunnen maken door de en na een komma weg te laten. Zo kan ook bijvoorbeeld het woord regelmatig weggelaten worden zonder dat dit van invloed is voor de boodschap die je over wilt brengen. Hij nam zelfs drugs etc. 

Ik denk dat ik die 'en' er in deze tekst regelmatig tussenzet om de intonatie te veranderen. Althans, bij mij zonder de 'en' veranderen voor mijn gevoel de klemtoon en toonhoogte.

> Ik zag hem drinken met zijn vrienden, en hij nam zelfs drugs

> Ik zag hem drinken met zijn vrienden, hij nam zelfs drugs

De eerste regel lees met een hoge toon op de 'en' en minder klemtoon op drugs en met lagere toon. Een beetje droeviger.

De tweede regel zou ik 'drugs' hoger en met meer klemtoon uitspreken. Een beetje zoals bij een uitroepteken of vraag.

> gaf Patrick haar een bloem, en Paulien hun eerste kus.

Dit lees ik een beetje als stijgend dan dalend. (ik weet niet of daar een naam is maar net als 'altijd is kortjakje ziek') Dat probeer ik denk ik te herhalen in andere regels.

Mooi eerste verhaal, waarbij we een koppel volgen door de ogen van een bank in het park gezien. Je hebt het jezelf moeilijk gemaakt. Het is wel lastig om bij zoveel tijdsprongen niet samenvattend te schrijven maar beeldend te schrijven. Waar je aan zou kunnen werken is meer beeldend te schrijven. Telkens de namen herhalen is niet per se een verbetering. Het is de kunst om aan te voelen wanneer wel en wanneer niet de voornamen te gebruiken. Voor mijn gevoel zou het verhaal beter zijn met minder vaak de namen noemen. Graag gelezen!