Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#540 De lepel

8 januari 2025 - 14:32

 

‘Wat fijn dat je zo snel kon komen, zo op nieuwsjaardag.‘
Fien trok haar jas uit, nam plaats aan het wat gammele cafétafeltje.
‘Tuurlijk Riv. Ik ken dat bij jou. Je belt alleen als er echt iets is. Brand los.’
Rivka glimlachte, maar haar gezicht zat nog vol huilsporen.
‘Albert is woedend. Hij snapt er niets van.’
‘Het kwam ook wel een beetje onverwacht, Rivka. Waarom wil je het niet meer? Vond je het toch te benauwend? Jullie hebben zo lang op die wachtlijst voor zo’n kavel gestaan.’
Rivka haalde iets uit haar tas, legde het op tafel. Het was een lepel.
‘Neem je voortaan ook al je eigen bestek mee als je gaat lunchen?’
‘Hij is van mijn opa.’
Verbaasd nam Fien de lepel in haar hand. Het was een lepel zoals alle lepels die ze kende. Een beetje meer verbogen wellicht.
‘Afgelopen zondag, jullie waren al weg, kwam hij met pap en mam kort bij ons op bezoek. Mijn ouders gaven ons een spork. Een beetje een maf cadeau, maar ik snap het wel.’
‘Een wat?’
‘Een spork: een lepel, vork en mes in één.’
‘Geen slecht cadeau voor mensen die in een tiny house gaan wonen en willen ontspullen.’
‘Mijn opa zat zoals altijd, stilletjes op de bank. Hij zegt nooit zoveel. Plotseling stond hij op en haalde deze lepel uit zijn borstzakje. Hij gaf hem aan mij met de woorden: “Dus jij wilt leven met zo min mogelijk spullen?…” Nu huilde Rivka.“…Deze lepel had ik op de plek waar ik liever nooit over praat. Het was alles wat ik had. Rivka Lemmers-Rosenstein, gun jezelf alsjeblieft meer ruimte.”
‘Je laat je toch niet leiden door zijn trauma?’
‘Juist wanneer we wél in dat tiny house gaan wonen, doen we dat. Snap je?’

 

 

 

Lid sinds

12 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2025 - 14:45

Dag Emmy,
Mooi opgebouwd verhaal met behulp van prettige dialoog.
Mijn ouders hadden ons, het was ook wel een beetje een maf cadeau maar ik snap het wel, een spork gegeven.
Met deze zin had ik wat moeite, maar hij kan wel.
Met plezier gelezen.

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2025 - 15:02

Prachtig verhaal Emmy!
En hoewel de vraag niet aan mij gesteld is: volgens mij is het 'brand los'. Ik gebruik vaak het ezelsbruggetje: vervang het door 'maken'. Dan krijg je maak los, zonder t. Geen idee of het taalkundig hout snijdt hoor, maar mij helpt het. 

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2025 - 15:06

Dank beiden! Ik had eerst brand staan, (waarschijnlijk had jij die versie gelezen Angus) toen door twijfel er brandt van gemaakt, nu opnieuw gecorrigeerd! Die gebiedender wijs is niet altijd eenvoudig. 

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2025 - 18:33

Hoi Emmy, een mooi indringend verhaal. Hoewel je het niet uitgebreid beschrijft, geef je het trauma van d opa goed weer. Hoewel je nieuwjaarsdag noemt, sluit het voor mij niet aan bij de opdracht.  Desalniettemin graag gelezen.

Achter de eerste zin mist een punt.

Mijn ouders hadden ons, het was ook wel een beetje een maf cadeau maar ik snap het wel, een spork gegeven.’  ---> deze zin leest niet lekker. De kern (Mijn ouders hadden ons een spork gegeven) staat te ver uit elkaar. Bovendien maken de hulpwerkwoorden het een passieve zijn. Misschien:
Mijn ouders gaven ons een sport. Ik snap het wel, maar het was ook wel een beetje een maf cadeau.

‘Een spork: Een lepel, vork en mes in één.’ ---> hier mag het woord achter de dubbele punt met een kleine letter.

Dank Angus! Ik zit nog te twijfelen: is het brandt los? Of brand los? Weet jij dat toevallig?  ---> Op dit soort vragen krijg je op de site van Onze Taal of Taaladvies.net uitgebreid antwoord.

Lid sinds

5 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
11 januari 2025 - 18:45

Hoi Emmy,

inderdaad een indringend verhaal met een extra laag erin. De functie van de lepel is duidelijk. Voor de conclusie moest ik het wel twee keer herlezen. Daarna werd het me wel helder. Zoals eerder aangegeven is de link met de opdracht niet supersterk. Neemt niet weg dat ik het graag gelezen heb.

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
13 januari 2025 - 10:52

Hoi Emmy, ik wil nogmaals terugkomen op je verhaal. Anders dan de anderen zie ik wel de link met de opdracht: ze gaat anders het nieuwe jaar in, ze heeft jaren op de kavel gewacht en nu ziet ze ervan af. Ze wil niet meer zo weinig ruimte innemen. Ze is veranderd door de woorden van haar opa.


Maar goed, nu waarom ik eigenlijk wilde terugkomen op je verhaal:
Sinds ik je verhaal heb gelezen (en ik moest ook wel even twee keer nadenken voor ik de clou begreep) denk ik terug aan het verhaal van mijn vader. Mijn vader heeft van zijn zesde tot zijn negende in een Jappenkamp gezeten. Ik ben het in gedachten nagegaan: hij neemt inderdaad zijn leven lang al bizar weinig ruimte in. En dat heeft ook invloed op mijn leven. Het is heel herkenbaar dus.
Dus: bedankt dat jij daar woorden aan gaf en mij dit inzicht gaf. 

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 januari 2025 - 12:43

Het weinig ruimte in willen nemen vind ik een mooi uitgewerkt gegeven in dit verhaal en de vertwijfeling is voelbaar. Je zou dit nog kunnen versterken door een laag van gedrag van Rivka toe te voegen, juist wel of juist niet ruimte innemen in het café. Dit kan heel subtiel. Maar zoals het nu is, is al heel mooi.

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 januari 2025 - 13:53

Wat een goed idee Odile! Dank allen voor de fijne feedback. @laura Het raakt me dat mijn verhaal tot dergelijke inzichten heeft geleid. Dankje dat je dit nog met mij deelde! Wat naar dat je vader die gruwelen heeft moeten meemaken. Zoiets werkt vaak nog generaties door. We hebben zelf vaak in eerste instantie niet door dat dáár de bron van bepaald gedrag ligt. Wat fijn dat dit verhaal herkenbaar is en dat het patronen duidelijk maakt.