#539 Wensen hebben een keerzijde

Dag Sonnema,

Leuk bedacht en geschreven. Met een slot dat dan weer net iets anders uitpakt dan ik had verwacht. Met plezier gelezen.

Goed verhaal, Sonnema. Arthur krijgt op slimme manier een lesje geleerd. Graag gelezen.
Ik heb wel wat zeurtjes over de tekst zelf. 

'Zeker wel Merlijn, ik heb je gered, en nu zul je dus een wens moeten vervullen.'  --> achter wel hoort nog een komma. Merlijn is een aanspreking. De komma achter gered mag weg. Als je die wilt laten staan, zou ik het woord "en" weglaten.

Hij ziet er haveloos uit in het schemerige licht van de kerker. --> bij een kerker denk ik aan de krochten van een kasteel waar mensen gevangen gehouden werden. Ik zie heel eerlijk daar geen koning staan babbelen met zijn tovenaar. Bovendien sta je een paar zinnen verder ineens op de toren.

'Mijn heer, de enige uitzondering is dat ik geen liefde kan toveren, liefde is immers de grootste magie van allen?' ---> dit is geen vragende zin.

Mijn gladgesleten staf draait en de grote veer bungelt even voor mijn ogen. --> wat is dit voor veer?

Dan springt hij uit mijn hand en rolt richting de man tegenover me. ---> "de man" leest onpersoonlijk. Merlijn en Arthur hebben een bepaalde band. Waarom niet: ... en rolt naar Arthur.

'Je hebt je aan je woord gehouden Merlijn, je mag gaan.' ---> ook hier is Merlijn een aanspreking. Achter gehouden hoort dus eigenlijk nog een komma.

Langzaam loop ik naar de ingang, maar voordat ik de deur kan openen wordt die ingetrapt door een man in een blinkend harnas. ---> het woordje "maar" kun je vaak weglaten, zoals hier (je zit sowieso een paar woorden boven het maximum en dan is dit een woord dat je prima kunt schrappen. 
Tussen openen en trapt hoort nog een komma.|
Wie bedoel je met "een man in blinkend harnas"? Voor mij zou je dit weg mogen laten en Arthur de deur in laten trappen.
De zin zou simpeler kunnen door het eerste deel weg te laten:
Voordat ik de deur kan openen, wordt die ingetrapt door een man in een blinkend harnas. (scheelt ook weer een paar woorden.)

Arthur tilt me aan mijn keel omhoog maar met een simpele handbeweging valt hij op de grond. ---> dit leest raar. Hij tilt je op, maar dan valt hij op de grond.

en de berg geld die ik heb is niets meer waard.' --> komma tussen heb en is.

Ik kijk de man rustig aan. ---> ook hier leest "de man" onpersoonlijk. Waarom niet "hem"?

'Wensen hebben altijd een keerzijde Arthur.' ---> komma achter keerzijde. Arthur is een aanspreking

Hoi Angus en Fief,

dank voor het lezen en de feedback. 

@Fief, een aantal van je zeurtjes zijn zeker terecht, met name de technische plekken van komma's. Een paar stukken zijn voor mij echter vrije interpretatie, zoals de scène in de kerker, de veer (toverstokken kunnen versierd zijn met kristallen, veren of andere objecten) en af en toe de aanspreekvorm die wat afstandelijk is. Het is geen echte interpretatie van het klassieke verhaal, eerder een "apocrief" verhaal en daarin kan ik me enkele vrijheden veroorloven zoals de relatie tussen Arthur en Merlijn. Ik zal wel kijken waar ik op sommige plekken wat kan verduidelijken.

Sonnema, uiteraard heb je die vrijheid, het is tenslotte jouw verhaal, maar het moet voor de lezer wel duidelijk zijn. Voor mij is de relatie tussen je personages niet overal helder.

... de veer (toverstokken kunnen versierd zijn met kristallen, veren of andere objecten) ---> klopt, maar ik haal uit de tekst niet dat de veer bij de stok hoort. Had ook een veer op zijn hoed kunnen zijn.

... daarin kan ik me enkele vrijheden veroorloven zoals de relatie tussen Arthur en Merlijn. ---> die vrijheid wil ik je ook niet ontnemen, maar nu leest het inconsequent en is het niet altijd duidelijk wie je met "die man" of "een man in blinkend harnas" gebruikt. 

... de veer (toverstokken kunnen versierd zijn met kristallen, veren of andere objecten) ---> klopt, maar ik haal uit de tekst niet dat de veer bij de stok hoort. Had ook een veer op zijn hoed kunnen zijn.

Dat vond ik dus geen probleem.
Mijn gladgesleten staf draait en de grote veer bungelt even voor mijn ogen
Dan is het voor mij logisch dat die veer zich aan het uiteinde van die staf bevindt. Dat zie ik echt voor me als lezer.

Dan ben ik waarschijnlijk een ander soort lezer. Bij een toverstok zie ik namelijk geen versieringen als veren. 

Bij een toverstok zie ik namelijk geen versieringen als veren.
Bij een toverstok zou ik dat denk ik ook wat moeilijker vinden, maar bij een staf niet.

Ik heb de tekst iets gewijzigd, hopelijk zijn er wat verduidelijkingen. Dat de relatie van de personen niet helemaal helder is lijkt me niet helemaal terecht: Er staat op twee plekken: Merlijn krijgt een klap van Arthur en, hij kijkt hem aan alsof het zijn grootste vijand is. Ik had expres af en toe het woord man gebruikt om nog wat extra afstand te scheppen. Alsof het echt een vreemde is, of iemand die de hp niet wil kennen. 

Wat betreft de staf, denk dat het een kwestie van smaak is. Heb het nu iets verduidelijkt. Misschien haal ik hem wel weg. Voegt niet heel veel toe en ben wel over de woordenlimiet gegaan.

nogmaals dank in ieder geval beiden

Fantastisch en origineel verhaal, beeldend beschreven. Ik zie het voor me.

En inderdaad heeft elke wens een keerzijde. Die slotzin vat het hele verhaal nog eens mooi samen.

Merci Annetteke

Hallo Sonnema, ik houd wel van dit soort verhalen. Met veel plezier gelezen.

Dankjewel Job

Dag Sonnema

Sorry voor de late reactie.

Je tekst leest vlot, en je tovert een mooi verhaal op papier. Het is levendig, beeldend en vlot geschreven, een goed gestructureerde tekst en de twist op het einde van het verhaal is zeker ook te smaken.

Er werden al enkele opmerkingen gegeven door mede-lezers/schrijvers en daar ga ik niks aan toevoegen.

Graag gelezen, knap gedaan.

Johanna

Sorry dat deze tussen de opdrachten van deze week komt te staan.

Dankjewel Johanna voor het lezen en je reactie.