#539 Weerzien in het Witte Huis

Staande in het voorportaal van het Witte Huis ziet Beth hoe The Beast het terrein opdraait met daarin de nieuwe president en zijn vrouw.
Maandenlang heeft ze via de nieuwszenders zijn campagne gevolgd. Hoofdschuddend. Zo weinig is hij veranderd. Alleen, wat in de eerste termijn slechts onder de oppervlakte aanwezig was, is nu zoveel helderder en voorzien van een kader dat voorheen ontbrak. Wraak is de taal die de nieuwe president bezigt. Vergelding is waar het in deze termijn om draait.

Terwijl Melania nog bezig is zich uit de wagen te wurmen, is hij al halverwege de trap. Klaar om door te stoten en al maaiend een doorgang te forceren.
Maar op de drempel van het Witte Huis staat Beth. Wijdbeens en met haar handen in de zij blokkeert ze zijn weg.
‘Goedemorgen, meneer de president. Kent u me nog?’
Getergd blijft hij staan.
‘Ik ben Beth  van de Facilitaire Dienst. Vier jaar geleden heb ik u geholpen met het inpakken van de verhuisdozen. Stropdassen, MAGA-petten, kleurspoelingen, kleefpasta’s ... Weet u nog? Alles wat u niet meegenomen heeft naar Mar-a-Lago, heb ik tijdelijk op zolder opgeslagen. Ergens heb ik er altijd rekening mee gehouden dat ik u nog weleens terug zou zien. En kijk, there you are again.’
‘Diefstal was het,’ zegt hij briesend. ‘En laat me er nu maar door.’
‘Een momentje, meneer de president,’ zegt Beth.
Uit haar schort haalt ze een stokje, zwaait er wat mee in de lucht en murmelt een spreuk.
Als bij toverslag verschijnt er een glimlach op het gelaat van de president.
‘Nu mag u binnen,’ zegt ze. Uitnodigend doet ze een stap opzij.
Maar de president blijft staan.
‘Na u, mevrouw,’ zegt hij galant. ‘Na u.’
Proef geslaagd, denkt Beth tevreden terwijl ze voor de president uit terug het Witte Huis in loopt.

vervolg op opdracht #324: https://schrijvenonline.org/forum/themaforums/wek…