Gedachten van de POV

Je kan de gedachte gewoon romein (rechtop) laten, en dan - eventueel - peinsde of dacht erachteraan plaatsen.

De plantjes zagen er wat onverzorgd uit, dacht Jack, maar dat hoorde kennelijk bij deze manier van tuinieren. 

De plantjes zagen er wat onverzorgd uit, maar dat hoorde kennelijk bij deze manier van tuinieren.

Bedankt Thérèse!

Het is ook wat je persoonlijk een leuke stijl vindt. Je kunt directe gedachten, indirecte gedachten en andere stijlen heel goed door elkaar gebruiken. Ik heb voor mezelf een aantal regels, puur als voorbeeld zodat je zelf een andere stijl kunt ontwikkelen.

Directe gedachte, niet urgent:

De plantjes zien er wat onverzorgd uit, dacht Jack. Kennelijk hoort dat bij deze manier van tuinieren.

Directe gedachte, urgent:

Dit zijn mensetende planten!

Mijn indirecte gedachten zijn eigenlijk exact zoals Thérèses tweede voorbeeld. Het cursief is in deze om aan te geven dat het een gedachte in de tegenwoordige tijd is, terwijl het verhaal in verleden tijd is. Daarnaast heb ik nog iets wat door iemand weleens als 'waardeoordeel' is opgevat, bijvoorbeeld:

De plantjes zagen eruit alsof ze elk moment van ellende uit elkaar konden vallen.

Die laatste is eigenlijk 99% van de tijd een vergelijking en zegt vaker iets over het perspectiefpersonage dan de objectieve waarheid.

Dit is dus nogmaals hoe ik het zelf doe, en wat mij betreft mag je het 1-op-1 overnemen, maar het leukste is natuurlijk om zelf een stijl te ontwikkelen en je daaraan te houden :)