#538 - Hotel Terduinerhof

 ‘Tony, zowaar,’ zei Charles terwijl hij in het rond wees alsof hij een paleis liet zien, ‘de grootste suite van Hotel Terduinerhof!’

Ik zuchtte, rolde mijn koffertje het kamertje in, plofte op het bed en staarde uit het raam. ‘Mooi uitzicht,’ mompelde ik. Charles glimlachte. ‘Ja toch? Het beste van Oostduinkerke!’

‘Stop met smalen,’ zei ik, ‘roep je dienstertje. Die twee bergen zand met plukken schaamhaar die zich zo opdringen, maken me dorstig.’

Charles knikte. ‘Natuurlijk, meneer Coppo!’ De deur ging hard dicht.

Ik sloot mijn ogen. Die bergen deden me denken aan mijn Sonja. Ze smeet me vandaag uit! Gewoon omdat ze ontdekte dat onze huishoudster zwanger was van mij. Mijn koffertje, een vieze onderbroek en dertigduizend verwijten vlogen door het raam van mijn villa. Buitengesloten uit mijn eigen huis.

De sleutels van mijn Porsche zaten in mijn kostuumvest, nog binnen.

Gelukkig had ik Uber op mijn iPhone en Charles in mijn adresboek. Zijn muffe Terduinerhof. Waar ik mijn huishoudster ontmoette.

Drie klopjes klopten op de deur.

‘Binnen!’ riep ik.

‘Meneer Coppo,’ zei Esmereda, Charles’ dochter, in een kamermeisjepakje dat Hongaarse pornoproducenten jaloers maakte. Twee vlechten om haar hoofd. 

Op haar dienblad stond een wijnglas en een fles Veuve.

‘Je kent me te goed,’ zei ik. ‘Kom dichter en toon me je duinen.’

Ze bloosde, zette het dienblad neer en wees naar het raam. Ik keek en zag een stel als Ken en Barbie langs het strand wandelen. Ken trok Barbie dichter, tongkuste haar en stak zijn hand in haar rok.

‘Esmereda,’ zei ik, schonk de champagne in en dronk het in één teug. ‘Je duinen zijn inspirerend. Ben je al meerderjarig?’

‘Jazeker, meneer Coppo, al drie dagen!’

‘Top,’ zei ik, toonde mijn duim en in vier vijf-en-zessen zat ik in haar te grasduinen.