Profile picture for user Rien Floris
Rien Floris

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#538 Het gouden uur

 27 december 2024 - 14:35

 

Zou ze er weer zijn, net als gisteravond? Hij snelt door het helmgras langs het parkeerterrein naar het hoge duin. Springt over pollen hei en houdt stil bij een duindoorn. Die lichtzure bessen zijn niet te versmaden. Vlug een paar plukken en dan doordravend het hoge duin op. Hijgend komt hij boven. De zon begint al aardig te zakken, het gouden uur is aangebroken. Maar is zij er ook?

Hij tuurt over de duinvallei, loert in de duinpannen. Geen spoor van haar. Hij strijkt zijn snor glad en loopt kalm de duinen in. Af en toe een zandheuveltje op en weer rondkijken in de volgende duinpan. Een beetje nonchalant, niet te gretig overkomen, daar houden de dames niet van.

Er kruipen een paar wolkenflarden voor de zon. ‘Mooi’, zegt hij in zichzelf. Dan wordt de zonsondergang nog spectaculairder. Misschien wel met zo’n zeldzame groene flits als de koperen ploert door de horizon is opgeslokt, gevolgd door hemels vuurwerk van paarsrode uitstraling door de laaghangende flarden. Als de zon ondergaat, is het kleurenpalet van wolkenluchten soms ongekend. Heeft Van Gogh dat niet eens geschilderd of waren dat alleen maar spetterende sterren aan de hemel?

In zijn ooghoek ziet hij een beweging tussen het helmgras, daar is ze. Zijn hart slaat een keer over en hij zucht diep. Oh, wat is ze mooi. Gespierd met fraaie natuurlijke rondingen en zandkleurig haar waardoor ze bijna opgaat in de duinvallei.

Huppelend komt ze dichterbij. ‘Het mooiste moment van de dag’, zeg ze. Hij kijkt diep in haar amberkleurige ogen en bewondert haar prachtige oren.

De lucht explodeert als de zon in zee zakt. Daarna een groene flits. Ze zucht. ‘Gisteren was je hier ook al’, fluistert ze in zijn oor.

‘Ga je mee? In het duin hier achter heb ik een heel mooi holletje gegraven.’ En weg springt ze met haar krachtige achterpoten, haar witte staartje hupst op en neer.   

 

 

 

Profile picture for user Sonnema
Sonnema

Lid sinds

5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2024 - 21:19

Hoi Rien Floris,

Vlot verhaal, leest lekker weg. Ik snap nog niet helemaal wat de groene flitsen zijn. Verder graag gelezen.

Profile picture for user LauraWattel-deVries
LauraWattel-deVries

Lid sinds

9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 december 2024 - 10:00

Grappig verhaal idd. Ik zat wel vrij snel op het spoor van een dier, niet welk dier dus dat was een leuke puzzel. Alleen de gedachte aan Van Gogh vind ik dan wel wat ver gezocht.

Maar, graag gelezen!

Geen afbeelding
Johan Kester

Lid sinds

1 maand 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 december 2024 - 10:01

Een verhaal met een origineel en verrassend slot. Je begint met een spannende vraag, wat de essentie is van het verhaal. Jammer dat je dit niet verder uitwerkt. Je gebruikt nu veel tekst met beschrijvingen over de natuur (duin, helmgras, wolken, zon) maar daar draait het hier niet om.  

Geen afbeelding
emmyvanswaaij

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 december 2024 - 14:47

Gisterenavond kan weg, mooi die snor die gladgestreken wordt. (Zeker met het oog op het later beseffen dat het over een dier gaat.) Doordat je het even later over het kleurenpalet hebt is het een beetje veel hemels vuurwerk. De verwijzing naar van Gogh zal een konijn niet kunnen maken, het genieten van kleuren wel. Die verwijzing zal ik dan dus ook weglaten. Origineel verhaal! 

Geen afbeelding
Angus

Lid sinds

12 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 december 2024 - 15:33

Dag Rien,
Mooi geschreven, maar zo'n verhaal is toch niet mijn ding.
Zo'n clou - een konijn uit de hoge hoed - ik hou er niet van.
Kwestie van smaak uiteraard.
Daarbij denk ik dan ook dat een konijn geen gedachten laat gaan over de groene flits.
En 'koperen ploert'? Niet doen. Dat was iets voor Mart Smeets en Jean Nelissen bij de beschrijving van een zonovergoten bergetappe.
Voor de het overige met plezier gelezen hoor. Prettig. Maar zo'n konijn laat mij met een kater achter.
Maar nogmaals, kwestie van smaak.
 

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 december 2024 - 11:51

Poëtisch en sfeervol verhaal waarbij ik dacht aan een fotograaf en daarom paste van Gogh erbij tot het holletje. Ook het opmerken van allerlei details uit de omgeving. Op zich kan het werken dat je geleidelijk verandert van mens naar dier maar dan heb je meer woorden nodig vermoed ik. Ik gis nu een beetje naar jouw bedoeling.