#537 Father White
De eerste sneeuwvlokken dwarrelen uit een loodgrijze hemel. De gehuurde Vauxhall draait moeiteloos door de smalle lanen omzoomd door hoge heggen en muurtjes. Jenny slaakt soms een enthousiast kreetje. Nu de kinderen uit huis zijn kunnen ze eindelijk hun droom waar maken: Kerst vieren in een knus huisje in een Engels dorpje op het platteland.
'Kijk uit Arthur, je rijdt aan de verkeerde kant.'
Arthur laat van schrik de auto afslaan. Jenny giechelt zenuwachtig, maar gelukkig rijdt er verder niemand.
In de schemering zien ze een schattig dorp met witte huisjes en overal lampjes. Alleen de kerk staat er donker en mistroostig bij. Aan het eind van de straat staat een kleine cottage, opgetrokken uit natuursteen.
'We zijn er schat.' Arthur stapt uit, veegt het zweet van zijn voorhoofd en laat zijn blik over het huisje glijden.
'Het ziet er nog mooier uit dan op de foto's.'
'De sleutel ligt onder de emaillen theepot,' leest Jenny. Binnen gaan de lichten aan en Jenny snuffelt rond terwijl Arthur door de geluidloos vallende sneeuw heen en weer loopt met koffers en tassen. Vlak voordat ze in het smalle bed willen stappen wordt er aangeklopt.
'Wie kan dat zijn?' Arthur moppert wat, maar loopt toch naar beneden. Voor de deur staat een oude man met een hoekig gezicht.
'Welcome mr. Wemmels. Ik ben de eigenaar en ik wilde even vragen of alles naar wens is.' Jenny is achter Arthur komen staan en huivert in haar badjas. Voordat de man verder kan gaan slaat de torenklok zeven keer, zwaar en dreigend.
'Heel vriendelijk van u meneer...'
'Abingdale,' vult de man aan.
'Ik vroeg me af of u mee wilde naar de kerstnachtdienst. Het is een soort traditie hier dat iedereen in het dorp komt.' Arthur schudt beslist.
'Nee meneer, ik ben moe van de reis, en het is minstens twintig jaar geleden dat ik in de kerk kwam.' Hij wil de deur alweer dichtdoen als de oude Abingdale zijn voet tussen de deur zet.
'Sorry, vergeef me mijn manieren. Ik zal u het hele verhaal vertellen.' Jenny duwt Arthur weg en trekt de man naar binnen.
Aan de kale keukentafel begint de man te vertellen. 'Lang geleden was dit een rijk dorp. Iedereen had het goed, behalve de dominee. Father White zag dat hoe rijker de mensen werden, hoe minder ze in de kerk kwamen. De mensen hadden het idee dat ze het zelf wel konden. Het dieptepunt was een koude kerstnacht meer dan tweehonderd jaar geleden: Father White droeg de dienst op voor een compleet lege kerk, iedereen vond het te koud.'
Arthur had thee gezet en Abingdale kijkt hem dankbaar aan.
'De dienst eindigde niet met een zegen, maar met een vloek. Father White zei met donderende stem dat ieder die niet aanwezig was op deze heilige nacht, zelf uitleg mocht geven aan de Heer. De dag erna trof een onbekende ziekte het dorp en bijna iedereen overleed binnen een week. Sindsdien is elk jaar iedereen in de kerk met kerst.'
Arthur lacht. 'En jullie geloven daarin?'
'Niet iedereen, maar een paar jaar geleden is de knecht vanJenkins niet gegaan. De dag erna viel hij van het dak en brak zijn nek.'
Jenny huiverde. 'Ik ga mee.' Arthur keek nors.
'Maak me maar niet wakker als je terugkomt. Ik ga slapen.'
Jenny kleedt zich snel aan en volgt Abingdale naar de kleine stompe kerk. De dienst duurt niet lang en er worden traditionele kerstliederen gezongen. Aan het eind van de dienst is er een kwartier lang stilte, zodat de geest van Father White kan tellen wie aanwezig is. Jenny voelt een koude rilling over haar rug lopen. Toch huppelt ze even als ze naar de kleine cottage terugkeert. Even later glijdt ze onder de dekens. Haar lippen zoeken het voorhoofd van Arthur om hem voorzichtig een kus te geven, maar als ze zijn voorhoofd voelt, is dat steenkoud...
Hoi Sonnema, ik vind het een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Sonnema, ik vind het een erg mooi verhaal. In die zin graag gelezen.
De alinea's zijn echter als een blok geschreven, alsof je alle zinnen achter elkaar doorgeschreven hebt. Gesproken zinnen lezen duidelijker als je die op een nieuwe regel begint. Daarmee geef je de lezer ook een adempauze.
Verder verdient je tekst nog wat aandacht.
Nu de kinderen uit huis zijn kunnen ze eindelijk hun droom waar maken. Kerst vieren in een knus huisje in een Engels dorpje op het platteland. --> achter maken zou ik een dubbele punt zetten. De tweede zin is namelijk een uitleg.
maar gelukkig rijd er verder niemand --> rijdt
emaillen theepot --> volgens mij moet dit emaille theepot zijn
Vlak voordat ze in het smalle bed willen stappen wordt er aangeklopt. ---> achter stappen hoort nog een komma. Het geeft ook even een pauze in de zin.
'Welcome mr. Wemmels.' Ik ben de eigenaar en ik wilde even vragen of alles naar wens is.' --> het ah-teken achter Wemmels mag weg, denk ik.
Jenny is nu achter Arthur komen staan --> is komen staan. Persoonlijk vind ik dat niet lekker lezen. Actief leest het: Jenny gaat achter Arthur staan.
'Heel vriendelijk van u meneer...' 'Abingdale,' vult de man aan. --> Hier zie je duidelijk waarom het handiger is om gesproken zinnen onder elkaar te zetten.
Arthur schud beslist. --> schudt
'Nee meneer, ik ben moe van de hele dag, en het is minstens twintig jaar geleden dat ik in de kerk kwam.' ---> voor een "en" hoort geen komma.
Jenny kleed zich snel aan ---> kleedt
De dienst duurt niet lang, en er worden traditionele kerstliederen gezongen. ---> hier mag de komma ook weg.
zodat de geest van Father White, kan tellen wie aanwezig is. --> hier mag de komma ook weg
Even later glijd ze onder de dekens. ---> glijdt
Hoi Fief, dank voor het…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Hoi Fief, dank voor het lezen, het conpliment en de opmerkingen. Ik zie dat ik weer snel en slordig ben geweest :-) Daarnaast merk ik dat ik vaak als ik het verhaal plaats nog enkele aanpassingen maak en die verwerk ik niet goed zie ik. Ik ga ze vanmiddag even aanpassen
Een echt spookverhaal…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Een echt spookverhaal Sonnema, in een winterse setting. Alle ingrediënten zijn aanwezig; het knusse dorp, het stel dat eindelijk hun droom waar kan maken, de cottage in natuursteen, die sleutel onder de emaillen theepot. Als lezer gun ik dit stel een droomkerst, maar dan is er dat onheilspellende bezoek. Mooi bedacht!
Een tip; kijk eens kritisch naar je zinnen en schrap overbodige woorden. Bijvoorbeeld; De sleutel ligt onder de emaillen theepot,' leest Jenny hardop voor.’ Het woord ‘hardop’ is hier overbodig. Probeer verder actief te schrijven en gebruik zo min mogelijk hulpwerkwoorden, als kunnen, hadden, willen. Het lijkt nu nog wat gehaast geschreven, zoals je zelf ook al aangeeft.
Verder zou je de spanning aan het begin op kunnen voeren, door subtiele verwijzingen naar de vloek; bijvoorbeeld een vervallen kerkhof dat tegen het dorp aan genesteld ligt, of de kerk die met haar donkere toren opdoemt uit de sneeuw, in het hart van het lieflijke dorpje.
Sonnema, ik houd wel van een…
Lid sinds
5 maanden 3 wekenRol
Sonnema, ik houd wel van een Engels getint kerstverhaal. Je verhaal graag gelezen.
Dankjewel allemaal, goede…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Dankjewel allemaal, goede tips en fijn dat jullie het graag gelezen hebben. Heb de meeste suggesties overgenomen en wat geschaafd.
Hoi Sonnema, ik vond nog een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Sonnema, ik vond nog een paar dingetjes.
Er staan nu wel veel witregels. Nu is de duidelijke alineaverdeling verdwenen. Binnen de alinea moet je de zinnen onder elkaar zetten. Met shift+enter kom je op een volgende regel.
je rijd aan de verkeerde kant.' --> rijdt
Arthur had thee gezet en de Abingdale kijkt hem dankbaar aan. --> heeft thee gezet. "de" voor Abingdale mag weg lijkt mij.
Arthur schud beslist. --> schudt
Niet iedereen, maar een paar jaar geleden is een boerenknecht, Jenkins, niet gegaan en de dag erna viel hij van het dak en brak zijn nek.' --> Deze zin leest niet lekker. Misschien kun je deze zin verdelen over drie zinnen, iets andere volgorde. Bijvoorbeeld:
Niet iedereen. Een paar jaar geleden is Jenkins, een boerenknecht, niet gegaan. De dag erna viel hij van het dak en brak zijn nek.'
Scherp hoor. Werk je bij een…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Scherp hoor. Werk je bij een redactie? Je zou het in ieder geval goed kunnen! ;-)
Nee, Sonnema, het is een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Nee, Sonnema, het is een afwijking 😄
Een vlot en goed geschreven…
Lid sinds
4 wekenRol
Een vlot en goed geschreven verhaal Sonnema. Na de weigering van Arthur naar de nachtmis te gaan, zie je het slot al een beetje aankomen. Leuke leeservaring wat mij betreft.
Mooi verhaal. Ik zie het qua…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
Mooi verhaal. Ik zie het qua sfeer ook helemaal voor me. Het eind is inderdaad al wel duidelijk, maar hier stoort me dat niet.
Ik haakte wat op:
Op mij komt dat over alsof er een briefje op de deur hangt.
Graag gelezen.
Dank allen voor de moeite…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Dank allen voor de moeite van het lezen en reageren. Ik zal nog eens nadenken hoe ik de suspense er meer in kan bouwen, maar het is normaal niet helemaal mijn genre, dus als iemand daar nog tips voor heeft houd ik me aanbevolen.
@ Hadeke, ja ik had eerst een langere zin, maar moest wat schrappen, vandaar dat het wellicht niet helemaal duidelijk is.