Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#537 Kerst met Bison Kit (nieuwe titel en wat kleine aanpassingen)

20 december 2024 - 9:37

Het bos is sneeuwwit en toch voelt het grijs aan. Het begint al donker te worden en ik ben volledig de weg kwijt. Bomen kijken me droevig aan. Alsof ze vermoeden wat me te wachten staat. Zij hebben makkelijk praten. Ze staan altijd op dezelfde plek. Dwalingen kennen zij niet of amper. Hooguit in hun kruin. Het begint keihard te sneeuwen. Ik zing kerstliedjes om mezelf wat moed in te spreken. Het geeft warmte en lucht en brengt me terug in herinnering. Marshmallows plakken aan mijn gehemelte, knapperend vuur ruikt zoet. Het smaakt naar thuis en vrede.

Al dagenlang dwaal ik door dit verrekte grote bos. Nog nooit ervaren, zo’n oneindig groot oerwoud wit. En ik doe dit werk al lang, eeuwenlang. Ik vrees nu echt dat ik te laat ga komen. Mijn rendieren hebben er ook behoorlijk last van. Voor het eerst kerststress, daar voelt niet vertrouwd. Ik ben ook geen Sinterklaas, deadlines zijn mij onbekend. Ik spoor Rudolf nog maar eens aan.

Het is pikkedonker geworden. Alleen de sneeuw geeft nog wat licht. Ik heb er geen goed gevoel bij. De sneeuw blijft vallen en hoopt langzaam op. Heel even loop ik naast Rudolf mee. Het lijkt of ik met mijn rode laarzen op watten loop. Plots begint de grond onder mijn voeten te zweven. Ik zie de rendieren ook wankelen. We worden opgetild, met grond en al, en zweven met een rotgang door het bos. Takken zwiepen hard in mijn gezicht. Doodeng. Ze proberen mij van de zwevende grond te slaan. Enkele rendieren verliezen het evenwicht en vallen. Wolven met hun bek vol tanden en tong vol schuim wachten beneden. Ik zie hoe ze verscheurd worden. Poten, staarten, vliegen door de lucht. Groot is hun honger en woede.

Wolven? Maar waar zijn we dan in hemelsnaam? We vliegen zo verschrikkelijk hard. Siberië, Canada? In ieder geval het hoge Noorden. Het bos wisselt in rotsstranden en zee. In de verte doemen een paar reusachtige bomen op ... en het vreemde is ... ze hebben allemaal vier takken. Nog nooit zulke hoge bomen gezien. De takken draaien rond en maken een vreemd zoemend, zuigend geluid. In mijn beleving worden ze ook steeds groter, de takken en de bomen. Vooraan op de grond ontstaat paniek. De takken slaan als bezetenen wild in het rond … en ... nee ... nee ... de rest van mijn rendieren wordt compleet weggemaaid, doormidden gehakt.


Het bloed spat om mijn oren en in mijn ogen. Ik zie niets meer. Voel ook een klap van de molen. In kleine stukken vlieg ik door de wind. Met de handen, die gelukkig nog aan mijn armen zitten, vang ik mezelf in de lucht bij elkaar en grijp naar mijn tube Bison Kit. Die draag ik voor noodgevallen altijd bij me en komt nu goed van pas. Ik lijm alle lichaamsdelen vliegensvlug aan elkaar. Mijn hoofd houd ik enkele minuten stevig vast,  want die droogt het langst.

Ik kan nog maar aan een ding denken. Hoe kom ik thuis? Bij mezelf en bij de mensen. Gelukkig is de redding nabij. Een grote adelaar grijpt me in de nek, vliegt met flinke slagen richting Nederland en dropt me in de eerste de beste schoorsteen. Net op tijd. Ik voel me weer thuis. Eerst maar even douchen en tot zinnen komen. Het bloed druipt nog van mijn lijf. De Bison Kit is uitgehard. Daarna ga ik snel op pad met alle cadeaus, helaas zonder mijn gevolg. De nacht blijkt veel te kort.

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2024 - 12:30

Sorry Rob, het verhaal staat voor mij te vol met  cryptische omschrijvingen en bizarre gebeurtenissen. Ik krijg geen goed beeld van wie je personage is. Het leest voor mij alsof je eerst de Bison Kit gesnoven hebt. Ik vind het eerder een horrorverhaal dan een spookverhaal. Ongetwijfeld dat ik ergens de clou mis. Hopelijk haal je mij uit deze verwarrende droom.

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2024 - 13:22

Ik denk dat deze father Christmas wat diep in het glas heeft gekeken en hallucineert. Ik heb geen idee waaruit het gevolg reizigers bestaat dat in mootjes wordt gehakt. Het zal wel plezierig geweest zijn dit te schrijven, maar het lezen?

Lid sinds

6 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
20 december 2024 - 15:40

Hallo Rob, ik moest even twee keer lezen, maar deze zin zette me waarschijnlijk op het goede spoor: Het lijkt of ik met mijn rode muiltjes op watten loop. Het lijkt op een spook verhaal voor een (Scandinavische) kerstkabouter die in Nederland terecht gekomen is. Maar ik kan het natuurlijk ook mis hebben.

Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2024 - 16:08

Gewoon een verdwaalde kerstman die van marshmellows houdt, samen mrt zijn gevolg. Rudolf etc ... En ja horror in een spookverhaal oo zijn Potters. Helpt dit?

Lid sinds

6 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
20 december 2024 - 16:54

Dan hebben de muiltjes mij in verwarring gebracht. Bij de kerstman denk ik aan laarzen. Blijft er in ieder geval een stevig horror verhaal over.

 

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2024 - 17:58

Ook ik was erg in verwarring bij het lezen van dit verhaal. Ik zou ergens aan het begin kiezen voor: haalt een herinnering naar boven. (Want anders ben jij het die door iemand terug in herinnering gebracht wordt) Je verliest me halverwege het verhaal. De grote hoeveelheid associaties maakt het onmogelijk de beelden te ordenen in mijn hoofd. Ik krijg niet helder wie of wat het hoofdpersonage is, een geest? In de commentaren zie ik dat je de kerstman bedoeld hebt. Less is more in dit geval. Het kan ook té kolderiek worden. 

Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2024 - 22:19

Job ... ik heb er laarzen van gemaakt. 

Bij kolderiek heb ik andere associaties Emmy. Maar riek van kolderiek rijmt op wiek. Oftewel de wieken van de windmolens van het windmolenpark op zee, waar het gevolg van de kerstman op gruwelijke wijze 'gechopt' wordt. Gelukkig heeft de kerstman het overleefd. 'Into the chimney', zong Marilyn Monroe. Toch?

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 december 2024 - 11:22

 

Wat een bizar verhaal Rob, zonder jouw uitleg in het commentaar had ik het niet begrepen. Dat is wat dit verhaal ook voor mij lastig maakt om te lezen; het roept teveel vraagtekens op waardoor ik afhaak. De bomen met de vier takken begrijp ik nu, dit zijn windmolens. Staan de wolven ook ergens voor?

Ik kan me voorstellen dat dit een verhaal is wat tijdens kerstavond (of andere feestavond) als absurd of horror story verteld wordt, minder als spookverhaal; hoe de kerstman verdwaalde en uiteindelijk gelijmd weer in de schoorsteen belandde, toch? Probeer de lezer meer (min of meer subtiele) details te geven dat dit over de kerstman gaat, misschien iets met rinkelende bellen, of het gesnuif van de herten, cadeaus die door de lucht vliegen. Ik zou dit dan ook op meer plekken in het verhaal terug laten komen.

In je omschrijvingen zou ik verder meer laten zien, en minder vertellen. Je schrijft bijvoorbeeld; ‘mijn gevolg heeft er ook last van.’ Hoe kun je dat laten zien? Wordt er gemopperd, of is het gebruikelijke zingen verstomd, of? Ook dit helpt om de lezer in het verhaal mee te nemen.

 

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
21 december 2024 - 21:43

Zonder je eigen uitleg had ik er weinig touw aan kunnen knopen. In zijn absurditeit heeft het wel zijn charme, maar ik zou iets meer aanknopingspunten wel toejuichen.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2024 - 12:58

Zelfs met de gegeven uitleg blijft dit een ongerijmd verhaal. Als inwoner van het land waar surrealisme hoogtij viert, kan ik het niet echt smaken. 

Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 december 2024 - 11:57

Een laatste goed voornemen van mij in de nadagen van 2024 toegepast. Oftewel ... een aantal raadgevingen toch maar opgevolgd en tekst en titel aangepast. Bij deze. En bedankt uiteraard. Beste wensen voor 2025 aan iedereen die dit leest. Schrijvers en lezers.

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 december 2024 - 14:15

Hoi Rob, het einde is nog steeds erg bizar, maar het geheel leest wel een stuk beter. Mede ook door de uitleg die je hier en daar hebt gegeven.
Voor jou ook de beste wensen en veel inspiratie gewenst voor het komende jaar.

Groot is hen honger en woede. --> hun honger

Voel ook een klap van de molen.  --> hier weet je ineens wel dat het om een molen gaat en niet om een boom met vier takken.