#536 Gure buitendeuropening

Het is guur weer in Hooper Bay Alaska. Voor Eskimo’s piece of cake. Min vijftien kunnen zij makkelijk hebben. Een beetje Eskimo loopt pas warm bij min dertig. Voor 'gewone' mensen daarentegen is het behoorlijk aan de frisse kant. Dat geldt ook voor kunstenaar Yoe Pik Fries, ijscarver van professie. Vandaag vindt de opening plaats van zijn expositie.

Zenuwachtig loopt Yoe rondjes om een grote iglo. Een heel bijzondere iglo want hij is afgesloten met een deur. Normaal heeft een iglo geen deur, maar deze wel. Hij vormt de entree van een megagrote ondergrondse expositieruimte waar Yoe zijn ijssculpturen tentoonstelt. Alle inwoners van het kleine plaatsje Hooper Bay zijn toegestroomd. Eskimo's zijn erg nieuwsgierig. Heel begrijpelijk. Er gebeurt nooit zoveel in het hoge Noorden en zeker niet in Hooper Bay.

De pers is ook aanwezig. Het is nog eventjes wachten op de grote man die de tentoonstelling komt openen. Ik zie reporters van CNN en Washington Post, een fotograaf van Reuters ... en ... en ... te veel om op te noemen eigenlijk. Daar is eindelijk de helikopter. Iedereen houdt zijn muts goed vast en trekt deze over de oren. Wat een herrie maakt dat ding.

De grote man stapt uit. Ik mag niet zeggen wie. Dat is zo afgesproken met de pers. Zij hebben de primeur. Jammer voor de lezer. Sorry. Het zij zo. Geloof mij op mijn woord, het is een enorm belangrijk persoon. Zo groot, dat het de vraag is of hij überhaupt samen met zijn ego door de buitendeur van de iglo past. Enfin, de opening begint. De grote meneer krijgt een kettingzaag in zijn hand gedrukt en wat korte instructies van Yoe Pik Fries. Meesterlijk zaagt de grote meneer de buitendeur aan gort. Eenmalig. Vanaf nu is de toegang vrij. Ook voor ijsberen.