#534 - De eerste twijfels

“Jongens, snel, het gaat beginnen!” roep ik naar mijn broertje en zusje die hun bord nog niet leeg hebben. Ze werken met lange tanden de laatste spruitjes naar binnen, zetten hun bord in de vaatwasser en sprinten naar de bank. “Dit is het Sinterklaasjournaal met Dieuwertje Blok!” roepen we tegelijk met de voice-over. Het is de eerste aflevering van het jaar, een week voorafgaand aan de intocht in Middelburg.

Helaas begint het journaal met slecht nieuws. De Sint is weliswaar onderweg naar Nederland, maar de motor van de Stoomboot heeft het begeven. Het is maar de vraag of hij op tijd gaat zijn voor de intocht. Mijn broertje begint zachtjes te snikken. Het feest waar hij zo naar uitkijkt staat plotseling op losse schroeven.

In tegenstelling tot mijn broertje, ben ik als achtjarige al een doorgewinterde Sinterklaasfanaat. Ik leg hem uit dat er ieder jáár problemen zijn, maar dat het uiteindelijk altijd weer goedkomt. Op dat moment wordt Dieuwertje Blok gebeld door een anonieme insider. “Ik hoor zojuist dat er een Monteurpiet op weg is naar de Stoomboot om de motor te repareren.” De glimlach keert weer helemaal terug op het gezicht van mijn broertje.

Mijn vader sluit aan voor het laatste gedeelte van het journaal en vraagt ons of we al een verlanglijstje hebben gemaakt. “Nee!” roepen we in koor.
”Zouden jullie dat niet eens snel gaan doen dan?” Hij haalt het grote speelboek van de Intertoys tevoorschijn en geeft ons één voor één de kans om onze wensen te noteren. Mijn blik valt al snel op de pagina’s met LEGO en mijn zusje vergaapt zich aan de Play-Doh. Voor mijn broertje zou het speelboek alléén al genoeg zijn om hem een tijd lang te vermaken.

Zoals ieder jaar word ik op 5 december vol verwachting wakker. Eerst het grote sinterklaasfeest op school en daarna doen we het thuis allemaal nog eens dunnetjes over. Ik kom ‘s middags thuis met een witte chocoladeletter en een aangebroken zak kruidnoten. We eten vroeg en beginnen daarna direct met het avondprogramma. De ervaring leert ons dat voor pakjesavonden in huize Pieters flink wat tijd moet worden uitgetrokken. Wachten op opa en oma doen we niet meer; die sluiten vanzelf wel een keer aan.

Er worden spelletjes gespeeld, liedjes gezongen en allerlei lekkernijen genuttigd. Rond acht uur gaat mijn vader even een sigaretje roken in de achtertuin. Niet veel later schrikken we allemaal op van gekbonk op het raam. Mijn broertje en zusje rennen naar de voordeur en treffen twee grote juten zakken met kadootjes aan. Voor hen kan het feest nu echt beginnen.

Mijn gedachten zijn echter even ergens anders. Ik zou toch zweren dat ik mijn vader net weg zag rennen door de voortuin. Ineens schieten er allerlei vragen door mijn hoofd. Waarom ziet de Sint er op televisie, op school, bij de voetbal en bij papa op het werk steeds een beetje anders uit? En waarom is papa steeds nét weg als de kadootjes worden afgeleverd op pakjesavond? Het zal toch niet..?

“Jasper, deze is voor jou”, laat mijn broertje weten. Ik verzet mijn gedachten en maak mijn eerste kadootje open. "Yes, een LEGO Bionicle!" roep ik blij.