#534 Ledor Wador: geef het door!

Mooi Emmy, het doorgeven van tradities. 

Hi Emmy, heel fijn verhaal, mooi hoe de generaties een plek hebben gekregen en hoe tussen de regels door een steeds groter gezelschap in beeld komt. De moeder die haar eigen jeugd weer een beetje herbeleeft door het vliegtuigje vind ik erg mooi, heel passend bij zo'n traditioneel feest. Ook hoe ze haar dochter observeert op dit feest terwijl Barbara dat niet zo doorheeft is mooi beschreven. De glimlach op het einde, als ze door de gordijnen durft te gluren :)

Een klein stukje dat voor mij wat verwarring opriep:
Barbara had al gezien dat het ene pakje voor tante Claartje was, het andere voor mij. Haar eigen naam was er niet meer bij...
> Vanwege dat het vooral over Barbara gaat en er dan een 'mij'  komt en vervolgens 'haar eigen naam', moest ik even goed kijken over wie het nu ging.

Dank Gi! @Anneke, dankjewel! Ik heb n.a.v jouw reactie de tekst iets aangepast. Hopelijk heeft dit die passage wat duidelijker gemaakt. Ik heb de vrijheid genomen het pakje aan iemand anders toe te schrijven :-)

Hallo Emmy, mooi geschreven verhaal. Ik heb alleen wat moeite met de perspectief wisselingen. Bijvoorbeeld in de eerste alinea. Je begint met Wim,... Te laat, mijn vader en aan het eind van mijn dochter Barbara. En aan het eind van de tweede alinea: door mijn vader. 

omklemd had = volgens mij omklemd zat

Ha Job! Je hebt gelijk! Ik heb het meteen aangepast. Hopelijk klopt het zo beter.

Hoi Emmy, een mooi verhaal van een fijne herinnering die je weer terug in de tijd brengt. Graag gelezen. 

Het gedicht, voor mijn dochter onbegrijpelijk, voor mijn zus, die het gedicht geschreven had, zo lachwekkend dat ze er nog niet van bekomen was, belandde niet in het vuur. ---> dit is een lastige zin. |
Misschien beter: Het voor mijn dochter onbegrijpelijke gedicht dat mijn zus geschreven had en ze zelf zo lachwekkend vond dat ze er nog niet van bekomen was, belandde niet in het vuur. (Dan is het nog een lange zin, maar wel makkelijker leesbaar)

Zodra mijn vingers met het koele foam in contact kwamen, terwijl ik de onderdelen uit de smalle envelop haalde waar deze vliegtuigjes in verkocht worden, overviel me een gevoel van gelukzaligheid.  ---> deze leest ook niet lekker. Als je veel komma's nodig hebt om een zin aan elkaar te schrijven, kun je het beter anders formulieren of er twee zinnen van maken. Misschien:
Terwijl ik de onderdelen van de vliegtuigjes uit de verpakking haalden en mijn vingers met het koele foam in contact kwamen, overviel me een gevoel van gelukzaligheid.
Of: Ik haalde de onderdelen van de vliegtuigjes uit de smalle envelop waarin ze verkocht werden. Zodra mijn vingers met het koele foam in aanraking kwamen, overviel me een gevoel van gelukzaligheid.

Ha Fief!

Dank voor je nuttige wenken! Ik heb het aangepast. Ik ga nog even nadenken over die zin over de zus die het gedicht geschreven had. 

dag Emmy

Je poogt een veelheid aan herinneringen in één verhaal te steken en dat vind ik persoonlijk wat té veel en dat maakt je verhaal hier en daar wat onduidelijk, zoals bijvoorbeeld deze te moeilijke zin: Het gedicht, voor mijn dochter onbegrijpelijk, voor mijn zus, die het gedicht geschreven had, zo lachwekkend dat ze er nog niet van bekomen was, belandde niet in het vuur. 

De scène met het vuur vind ik op zich wel tof, maar wat is precies de rol ervan inn het verhaal? 

Je laat ook veel personages aan bod komen en dat maakt het lezen, voor mij althans, wat moeilijker en is altijd een uitdaging in een korte tekst.

De herinneringen geef je wel mooi weer, je gebruikt hier en daar beeldspraak, dus daar heb ik zeker geen opmerkingen over, maar als je het geheel wat strakker had gemaakt, was het sterker geweest.

Johanna

Dank Johanna! Ik zal in het vervolg wat beter selecteren, less is more.