# 533 wat ik graag wil zien

Wat ik ooit nog eens zou willen zien is een wereld vol vrede. Ik wil het niet meer weten, niet meer zien alle verdriet en leed op aarde. Ik zou op het televisiescherm geen oorlogstaferelen meer willen zien. Geen brandende steden waaruit mensen voor de vlammenzee moeten vluchten. Naar een toekomst zonder huis, voedsel, werk en medische zorg. Geen ouders die bij het zien van hun gedode of gewonde kind  het uitschreeuwen van verdriet. Geen drijvende kadavers van het verdronken vee en huisdieren.

Geen kolkende rivieren zien die mens, huis en have meesleuren in hun wilde vaart. Dood en modder achterlatend.

Ik zou nog willen zien een krantenartikel waarin met grote letters te lezen staat: HET IS VREDE, voor alle mensen en dieren op aarde.

Binnenkort is het Kerstmis, het ultieme feest van de vrede. Met op het feestmenu gebraden kalkoen, geschoten wild, door opgefokte ganzen, geleverde leverpastei, uitgerukte kikkerbillen. Ik stop hier met de opsomming van al die wreedheden. Ik moet en wil er mijn ogen voor sluiten. Anders word ik gek.

Binnenkort wordt de kerstboom weer in huis gehaald; zonder mededogen geplukt uit de vruchtbare aarde die wereldwijd genoeg voedsel biedt voor het gehele mensdom. 

Om in ons huis te sterven. Waarin kerstballen worden opgehangen. 

Wie weet nog dat zij de zon, de maan en de planeten symboliseren? 

Met vogeltjes die niet meer vrij kunnen vliegen maar in kooien gevangen worden gehouden. Aan de voeten, het houten kruis van weleer, liggen de meest luxueuze geschenken, het te vele speelgoed dat na luttele weken alweer achteloos in een hoek ligt. Vergeten en weer opgevolgd door nog mooier en nog beter speelgoed.

Ach ja, dat zou ik nog eens willen zien, een dennenboom, met zijn eeuwig groene naaldenvacht, buigend onder bestrooid èchte sneeuw, met èchte vogels, en wie weet met een grappige eekhoorn die om nootjes komt bedelen omdat hij niet meer bang voor de mens  hoeft te zijn.