#530 Roller Coaster

Stevig slot van een letterlijk emotionele en lichamelijk achtbaan in de Phyton. Mooi beschreven en graag gelezen.

Hoi Rob, 
De aanloop naar het ritje in de Python is erg leuk geschreven. De angst voor slangen is ook meteen getemd, dat is leuk gevonden! Zo bouwt het ritje en de aanloop ervan zich ook steeds verder en beter op. Het is een spannende rit en een spannend verhaal. 

Persoonlijk kan ik maar weinig met het slot. Ik mis óf een overgang óf een context van fantasie naar werkelijkheid. Want iemand die vanaf een andere attractie de hoofdpersoon uit de achtbaan wil trekken...  Dat is voor mij net iets te veel van het goede. Maar het moet gezegd worden: het verhaal an sich is inderdaad een echte dollemansrit. 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Hoi Rob, tot aan de pagode beleef ik de angst van de rit met je mee. Bij de laatste twee alinea's ben je me kwijt. De achtbaan vang je in ieder geval met je zinnen.

Mijn therapeut had me nog gezegd: ‘doe eens iets geks, iets buiten je comfortzone.’  ---> Een gesproken zin na een dubbele punt moet met een hoofdletter beginnen. De "nog" in het eerste gedeelte zou weg mogen.

Ik probeer mijn telefoon te pakken en bel 112. ---> Ik zou hier zeggen: Ik pak mijn telefoon, met proberen kun je nog geen 112 bellen.

verbindt me door ---> verbind

‘I will find my way back home! ---> buitenlandse tekst schrijven we doorgaans cursief. Er staat nogal wat buitenlandse zinnen in je tekst.

De hemel in dat is zeker.  ---> achter in zou ik een komma zetten.

Kijk nog even naar het gebruik van de aanhalingstekens. Voor gesproken zinnen gebruiken we meestal enkele aanhalingstekens. Voor quotes meestal dubbele. Titels lezen lekkerder als je die cursief schrijft. (Droomwens, Ik vertrek)

Prachtig begin. Naarmate het verhaal vordert, wordt het ongeloofwaardiger, dus ik dacht dat het zou eindigen met het ontwaken uit een droom.

Fief schreef:

Kijk nog even naar het gebruik van de aanhalingstekens. Voor gesproken zinnen gebruiken we meestal enkele aanhalingstekens. Voor quotes meestal dubbele.

Volgens mij hoort dit omgekeerd.

Musonius, je hebt helemaal gelijk. Ik was ervan overtuigd dat het andersom was, dat ik dat ook ergens had gevonden, maar wat jij zegt klopt. Excuses. Dan moet ik mijn teksten daar ook op aanpassen. 
Sorry, Rob.

Musonius, je hebt helemaal gelijk. Ik was ervan overtuigd dat het andersom was, dat ik dat ook ergens had gevonden, maar wat jij zegt klopt. Excuses. Dan moet ik mijn teksten daar ook op aanpassen.

Lijkt mij niet nodig, zolang je maar consequent bent. Volgens mij worden enkele aanhalingstekens bij dialogen in de literatuur ook gebruikt. Kijk je boekenkast er maar op na.

Het kan beiden, maar ik dacht, laat ik Fief maar tegemoet komen, bij zo'n uitgebreide repliek op mijn stukje. Ik laat het nu staan. Hoewel?

Ontwaken uit een droom Musonius is goedkoop afsluiten, in de meeste gevallen. Ik hou meer van open eindjes. Zowel ongeloofwaardig als geloofwaardig, al naar gelang iemands point of view. 

Met recht een achtbaan, ik werd echt het verhaal in gesleurd. Het leest als een trein. Naarmate het eind naderde werd het wel steeds vreemder, ik verwachtte ook het ontwaken, eerlijk gezegd. Goedkoop misschien, maar nu blijft de lezer in verwarring achter.

Allen bedankt voor jullie reacties. Misschien schrijf ik volgende week een vervolg. De Efteling met het nieuwe Spookslot ... Dans Macabre is de nieuwe naam van het kersverse themapark ... nodigt uit om een horrorverhaal te schrijven, ook gezien de wachttijd. Supermodern overigens, want ze maken gebruik van spookhologram. Daar kan die Japanse Hatsjoe Miku een puntje aan zuigen. Jappen zullen er sowieso veel komen. De Efteling als ultiem pretpark voor verkleedpartijen. Gossie gossie ... cosplee ... eh ... cosplay. 

Rob, je schreef al dat je weinig hebt met de Franse taal, maar het is wel Danse Macabre. 

Of course ... 'e' forgotten. A tick tock failure. Sorry!

Leuke setting. Heb juist het idee dat het magische uit de laatste alinea goed erbij past, ook al is het wat lastig te volgen. Het komt op mij over als een typische rit in de achtbaan; eigenlijk wil je niet, je doet het toch en hebt er stiekem ook wel zin in, en tijdens de rit ervaar je een fijne mix van spanning en angst. Snap alleen niet helemaal hoe het 112 bellen in deze setting past. 

Grappig die opmerking over het meteen temmen van de ngst door in de python te gaan. Vanaf het deel van Danny Vera, die had ik er niet bijgehaald, het wordt me allemaal een beetje te lollig, het associeren slaat door. Met details als bruine spuw maak je mij als lezer niet blij mee, deze expliciete beschrijvingen. Bij de laatste alinea verlies je me volkomen helaas. 

Overmand door emoties, vandaar 112. En inderdaad ... compleet in shock en het paadje kwijt. Associëren is zijn enige houvast. Dank ook Virtuoso en Emmy voor jullie reacties.

Dit lijkt me een mooi voorbeeld van het middel dat erger is dan de kwaal. De therapeut adviseert voortaan mogelijk om gewoon te doen, dat is immers al gek genoeg. Ik heb van je verhaal genoten, de spanning en het verlies van controle voelbaar, knap gedaan.

Dat ligt eraan hoeveel 'peut' de therapeut heeft. Hij kan zomaar aangeklaagd worden. Dat zou wat zijn. Aangeklaagd worden door een cliënt voor niet adequaat reageren op diens klaagzang.

Dank voor jouw reactie. Fijn dat je genoten hebt van mijn verhaal.

Het steeds doller wordende verhaal doet mij wel plezier. 'Iets' teveel blootstelling aan angsten in één keer, controle opgegeven zoals de therapeut adviseert, maar de hp verliest zichzelf volkomen. Ik heb het graag gelezen.