#530 Onverwachts (met tijdsaanduiding)

Hoi Job, 

Heel goed geschreven! Ik moest de ziekte even googelen, maar daarvóór had ik mijn wenkbrauwen al opgetrokken. Het is inderdaad erg raar en naar dat een arts zo slecht naar een patiënt luistert. Het oordeel al klaar voordat de reden - al is het maar voor de lezer- is gegeven. Dan komt er een hoop emotie los. Je hebt goed begrepen dat je daarvoor eerst een spanning moet opbouwen. Lezers zouden de mening van de arts misschien of waarschijnlijk delen  als ze niet al met de hoofdpersoon in spanning hadden gezeten. 

En zelfs als er dan een 'goede afloop', een soort van in ieder geval, vergeet je niet dat je personages nog steeds moeten verwerken wat er eerder is voorgevallen. Dat werkt heel sterk. 

Knap gedaan! 

Groet, 

Nadine 

Ik raak een beetje verward door het wisselend gebruik van gynaecoloog, arts en huisarts. Verder steriel geschreven. Het eigenlijke werk moet nog komen. Kan het me nog goed herinneren. Ik lag met mijn benen gespreid op bed, in een soort tussenruimte, te wachten tot ik aan de beurt was. Mijn klokkenspel kaalgeschoren en duidelijk zichtbaar. Het duurde en duurde voordat ik aan de beurt was. Intussen liep er voortdurend personeel door de tussenruimte langs mijn bed. Drie keer raden waar ze naar keken, met een big smile. En daarna met een onderbroek vol watten naar huis. 'Voorzichtig met plassen', riep de zuster mij nog na.

Ik heb de aandoening ook op moeten zoeken. Nou denk ik dat je dit specifieke ziektebeeld niet zomaar gekozen hebt en je wellicht persoonlijke ervaringen hebt hiermee. Het verhaal mist voor mij de nodige achtergrond om in de gedachtengang van de jonge vrouw mee te gaan. Ik neig eerder naar begrip voor de reactie van de arts. Haar patiënt is een jonge vrouw van net in de twintig die op het punt staat een drastisch besluit te nemen. Daar gaat een arts in werkelijkheid niet zomaar in mee. Vaak worden andere disciplines ingeschakeld om er zeker van te zijn dat diegene inderdaad de juiste beslissing neemt. Daar gaat in ieder geval meer tijd overheen dan één consult en een pauze met een kopje koffie om erover na te denken. De manier waarop de arts reageert zou inderdaad wel empathischer mogen zijn. 

Ik sluit me aan bij de opmerking van Rob dat het klinisch geschreven is, maar dat is misschien ook een kwestie van smaak. Ik hou meer van verhalende zinnen. Het leest nu (voor mij) als een opsomming van handelingen, wellicht omdat veel van je zinnen beginnen met ik/hij/zij gevolgd door een werkwoord. 

U bent nog maar net in de 20. ---> Een getal schrijven we in een verhaal doorgaans voluit.

De gynaecologe stelt voor om een koffiepauze te nemen. Na de koffie zegt ze vol overtuiging: ... ---> dit leest voor mij ongeloofwaardig. Uit ervaring weet ik dat het spreekuur van een arts vaak zo vol zit dat hij/zij blij is als ze de uitloop enigszins kan beperken. Dan laat ze de mensen niet eerst koffie drinken om daarna weer verder te gaan. Ze zullen eerder een nieuwe afspraak moeten maken.

De  arts kijk geschrokken ---> kijkt

Onzekere, sombere en hoopvolle gevoelens gieren door mijn hoofd. We worden binnen geroepen en nemen afwachtend, vol twijfel plaats voor het bureau. ---> dit leest niet fijn en ook wat dubbelop. In de eerste zin zeg je al dat "onzekere gevoelens" door je hoofd gieren, in te tweede zin zeg dat je vol twijfel plaatsneemt.
binnen geroepen ---> binnengeroepen
Onzekere gevoelens of gevoelens van onzekerheid? Zoals ik het interpreteer weet je bij het eerste niet goed wat voor gevoelens je hebt, bij het tweede ben je onzeker over wat er gaat gebeuren. Meer verhalend zou het naar mijn idee zijn:
Gevoelens van onzekerheid, somberheid en hoop gieren door mijn hoofd als we binnengeroepen worden en afwachtend voor het bureau plaatsnemen.

Ik hoefde de ziekte niet op te zoeken. Niet omdat ik weet wat het is - ik heb geen flauw idee, maar omdat ik uit de context wel op kan maken dat het om een erfelijke ziekte gaat.
Hoewel ik het verhaal boeiend vind, vind ik het spel met de emoties wat grotesk; ik zie bij het lezen een stel overacterende soapacteurs voor mij.

Rob bedankt voor je reactie en inderdaad het eigenlijk werk voor de hoofdpersoon moest nog beginnen. 

Fief, helaas is het verhaal gebaseerd op een autobiografische gebeurtenis die ongeveer 50 jaar gelden heeft plaats gevonden. Het proces heeft zich genuanceerder precies zo afgespeeld. De erfelijke kwaal heeft een levenslang effect op de kwaliteit van het leven van de hoofdpersoon. In die tijd was een bezoek aan de psychiater voor de sterilisatie ook nog verplicht, alhoewel het in dit geval een formaliteit was.

In ieder geval bedankt voor je feedback op het verhaal. Heb 20, kijkt en binnengeroepen aangepast.

Musonius bewust gekozen voor het uitvergroten van de emoties om een verslag te vermijden.

Job, het gegeven dat het zo lang geleden plaats heeft gevonden, is voor de lezer wel van belang om te weten om de reacties van de personages te begrijpen en daarin mee te gaan.
Het valt me op dat veel van jouw verhalen op autobiografische gebeurtenissen zijn gebaseerd. Die gebeurtenissen zijn een bron van inspiratie en die ervaringen moet je ook zeker gebruiken. Maar doordat je het zo waarheidsgetrouw beschrijft, leest het voor mij meer als een verslag dan als een verhaal. Je kunt waargebeurde verhalen naar mijn idee ook smeuïger vertellen zonder de ernst en de tragiek te verliezen. Meer show, minder tell. Dat je kunt schrijven, heb je al bewezen.
 

Na het lezen van je verhaal heb ook ik de ziekte opgezocht. Ik kon me de reactie van de jonge arts goed voorstellen. De reacties lezend, begrijp ik dat het zich langer geleden heeft afgespeeld, dat lijkt me inderdaad (zoals Fief zegt) van belang voor het verhaal.

Verder las ik eens een schrijftip die me is bijgebleven: durf te liegen. Misschien is het een keuze om de waarheid geen geweld aan te willen doen, maar waarschijnlijk wordt het verhaal interessanter als je er dingen bij verzint of juist weglaat.

Fief en Laura, ik ben het met jullie eens wat betreft de tijds aanduiding. Ik heb hier mee geworsteld. Een suggestie in deze is welkom. 

Fief, ik heb voor mijn pensioen veel dossieranalyse gedaan en verslagen geschreven. Een verslag is bij mij zakelijk met alleen een opsomming van de feiten. Fief smeuïger vertellen zonder de ernst en de tragiek te verliezen is voor mij de volgende uitdaging. Laura, ik ga aan de slag met jouw suggestie van durf te liegen. 

Wat betreft de genoemde ziekte wil ik nog een toevoeging geven. De standaard ingreep bij ernstige problemen is het verwijderen van de milt. Hierdoor wordt de bloedarmoede voorkomen. De ziekte wordt niet genezen: het borstbeen blijft onvolwaardige rode bloedlichamen aanmaken waardoor er minder zuurstof door het lichaam gepompt wordt. Dit wordt door artsen vaak over het hoofd gezien is onze ervaring. 

Bijna vergeten: Nadine bedankt voor je positieve feedback.

De oplossing voor de tijdsaanduiding gevonden. Hierdoor moest ik om aan de woordenlimiet te doen ook de tekst aanpassen. Ben benieuwd naar jullie reacties.

Job, ik vind de tweede versie een flinke verbetering. Ik merk dat ik veel meer het verhaal ingezogen wordt!

En bedankt voor de uitleg van de ziekte en behandeling: altijd waardvol om iets nieuws te leren!

Laura bedankt voor het lezen van de tweede versie en je positieve feedback. 

Hallo Job, het was een herkenbaar stuk. Ik ben benieuwd hoe het verhaal zou lezen wanneer deze in de verleden tijd geschreven zou zijn. Ik zou daar zelf eerder voor kiezen, maar dat is wellicht een kwestie van voorkeur. Misschien dat naast de wetenschappelijke naam van de ziekte, je binnen de tekst de gevolgen van de ziekte kan verwerken zodat ook voor de lezer die niet een twee drie de ziekte kan opzoeken, toch weet wat de gevolgen zijn. Iets in de trant van: Wil je dat een kind deze problemen de rest van zijn leven meedraagt? Gun ons het recht dat te voorkomen. Etc. Etc. 

Hallo Emmy, ik heb jouw suggestie in de tekst verwerkt. Ik weet dat op de meeste websites voorbijgelopen wordt aan de oorzaak en alleen de ingrepen worden vermeld die de symptomen bestrijden. Daarna de tekst nog wat aangepast in verband met de woordlimiet. Schrappen blijft altijd een spannende oefening. 

Goede keuze qua onderwerp. Niks geeft zoveel emotie als onzekerheid en muren van de medische wereld. Graag gelezen

Sonnema, bedankt voor de positieve reactie.

Indrukwekkend verhaal en goed herschreven. Mooi om te zien hoe je aan het werk bent met het overbrengen van emoties, volgens mij ben je op de goede weg. Het perspectief waarvoor je hebt gekozen draagt daar denk ik ook aan bij.

Waar ik wat moeite mee heb is de omslag van zelfverzekerd naar volledig van haar stuk, temeer omdat de reactie van de arts nauwelijks een verrassing kan zijn en bovendien nog ruimte laat voor discussie. Een werkelijk zelfverzekerd persoon had daarop volgens mij vol vertrouwen haar argumenten opgelepeld. Voor mij is dit een inconsistentie, die interessant kan zijn als hij functioneel is, maar anders afleidt van het verhaal. Ik ben benieuwd hoe je daar zelf tegenaan kijkt.

Hallo Mespunt:
Bedankt voor je positieve feedback. Om je vraag te beantwoorden heb ik even een stukje tekst geschreven van het voortraject. Inge is er absoluut zeker dat de sterilisatie goedgekeurd zal worden.

Ik zit met Frank in de spreekkamer bij de huisarts. De huisarts luistert naar het advies dat ik van de geneticus gekregen heb. Ik leg hem uit dat ik vaak erg moe ben en geen ziek kind op de wereld wil zetten. Het instellen op een goede pil is een moeizaam proces bij mij en ik stel een definitieve oplossing voor. We spreken de argumenten zorgvuldig door en hij zegt:’ De verwijsbrief voor uw sterilisatie kunnen jullie eind van de week ophalen.’
De volgende week pak ik de telefoon en maak een afspraak op de afdeling gynaecologie.
Dit gaat goed komen.

Inge had niet op weerstand gerekend.

Dat verklaart inderdaad een hoop!

Met het stukje geschreven over het voortraject, wordt het verhaal voor mij ook weer nog meer helder. Misschien had er iets in gekund als 'de huisarts heeft me verzekerd dat deze afspraak niet meer dan een formaliteit is', bijvoorbeeld dat ze dat tegen zichzelf zegt als ze (toch) zenuwachtig in de wachtkamer zit. Maar ja, dat is wel weer een zin erbij :)
Ik denk dat met wat meer liegen, het zich ook goed in deze tijd kan afspelen (bv met als toevoeging: ik dacht dat de wens van de patiënt inmiddels belangrijker was/ ik dacht dat artsen inmiddels niet meer zo autoritair waren). Leuk bedacht, dat met die krant!
Interessant dat de oudere gynaecoloog meer begrip heeft ook.
Hoe dan ook, ik heb het graag gelezen en was mee in het verhaal.

Hallo Anneke, ik heb bewust voor deze tijdssetting gekozen juist in verband met de relatie tussen arts en patiënt. 'Interessant dat de oudere gynaecoloog meer begrip heeft ook.' De oudere gynaecoloog (man) is het hoofd van de afdeling en heeft een andere medische kijk in tegenstelling tot de (jonge vrouwelijke) gynaecologe. 

Bedankt voor je feedback. Ik ben blij dat je het met plezier gelezen hebt.