#529 De schaduw van het blad

Ik heb het er warm van gekregen. Waande me even onder palmbomen. Zonder Insta sta ik ook in voor een soortgelijke herfst in lage landen. Mooi debuut. Welkom. Tip: gooi er af en toe een witregel in. Leest (nog) fijner.

Nou, geef mij maar die palmbomen.
Mooi eigentijds verhaal met een goed gevonden slot.
Graag alinea's aanbrengen, want één brok tekst leest niet prettig.

leuk zo'n zomerse afwisseling. Het contrast versterkt de beelden, knap gedaan. Graag gelezen

Fraai beschreven en graag gelezen.

Mooi beschreven sfeer, zowel van de plek met palmbomen als de herfstfoto's, waarbij ik bij de laatste er zo erg in meegetrokken werd, dat ik bijna verwachtte dat de hp niks meer ging postten en niet meer blij was met haar palmbomen. 

Ik had een beetje moeite met dit stukje (hoewel de beschrijving van de omgeving wel heel mooi in deze zin staat):  'Ze grist naar haar telefoon en probeert de lange rij bomen en de majestueuze herenhuizen aan weerszijden van de straat in één beweging vast te leggen. Na een paar pogingen slaagt ze erin de charme van de omgeving op beeld te vangen'. Dat komt doordat ik al bleef haken op 'hoe leg je iets in één beweging vast' wat misschien de fotograaf in me is, die direct roept dat stilstaan meestal toch erg belangrijk is voor een goede foto, tenzij ze filmt. En vervolgens heeft ze toch een paar pogingen nodig (wat ik dan weer logisch vindt).

Welkom hier en mooi debuut!

Hoi Ezzz, welkom op het forum. Lekker zomers verhaal. Graag gelezen.

‘Palmbomen zijn echt mijn lievelingsbomen’, zegt Amy in stilte tegen zichzelf. ---> als ze het in stilte tegen zichzelf zegt, hoeft het naar mijn idee niet tussen aanhalingstekens.

‘Zo, op Insta ermee’, is de laatste gedachte die ze had ---> gedachten hoeven sowieso niet tussen aanhalingstekens.

‘Love summer, miss autumn @Valencia’ ---> teksten in een andere taal schrijven we doorgaans cursief.

Leuk hoe het verhaal zo’n duidelijke weerspiegeling is van de huidige tijd. Bij herenhuizen associeer ik (blinde vlek van mijzelf) meteen een stad als Amsterdam, wat maakte dat ik aanvankelijk wat in verwarring was waar de hoofdpersoon zich bevond. Je zou nog kunnen overwegen om niet te zeggen: ‘Even is ze totaal niet meer hier.’ door iets als: even is ze in een compleet andere wereld. Op de een of andere manier struikel ik over dat hier, al kan ik niet precies de vinger plaatsen waarom dat zo is. De zin over de foto’s van haar volgers zou baat hebben bij een andere volgorde: ‘Op de foto’s strijkt de zachte herfstzon neer op de laatste bladeren die aan de bomen hangen.’ Want zoals het nu is omschreven lijkt het het volgende te suggeren: dat licht van de foto’s op haar telefoon uit haar telefoon ontsnapt. Een woord als er bij Kinderen van haar volgers rennen er, zou dit ook duidelijker kunnen maken. 

Ook al weer een mooi sfeerverhaal. Goed gedaan. 

Ik had een heel klein struikelmomentje bij de eerste zin, omdat je van zebrapad naar fiere lijnen gaat (dan denk ik aan de lijnen van het zebrapad), die statig omhoog reiken. Huh? Vervolgens snap ik hoe het zit. Maar goed klein zeurtje in mooi verhaal.