Vanuit welk perspectief het verhaal schrijven?

Het idee was eerst te schrijven over dat het wezentje naar school gaat om een helper te worden (dus iemand die kinderen kan gaan helpen).

Dit voelt als een erg leuk idee waar je veel fantasie in kunt leggen, en waarbij je optimaal gebruik kunt maken van al het nadenkwerk dat je al gedaan hebt over de wereld van deze wezens.

Maar toen bedacht ik me ineens dat het misschien beter is om vanuit het kind te schrijven. 

Is er een specifieke reden waarom je bedacht dat dit beter zou zijn?

Ik dacht dat het misschien voor de lezer leuker is. Dat ze lezen hoe een kind net als zij hulp krijgen van zo'n wezentje. En dat het hen ook kan overkomen. 

Hmm... Ik weet het niet. Ik denk dat kinderen heel goed begrijpen dat zij in het echte leven geen hulp zullen krijgen van magische leeswezens.

Om het verhaal te laten werken vanuit het perspectief van een mensenkind, moet je een heel gaaf en interessant mensenkind als hoofdpersoon in het leven roepen, met wie de lezers mee willen leven om wie hij/zij is, om haar dromen en avonturen. Je persptiefpersonage moet het verhaal dragen.

Het voelt voor mij - afgaande op je korte omschrijving hierboven - dat je al een hoofdpersonage hebt, en dat is een leeswezen op zijn schoolavontuur.

Ik denk dat kinderen - lees: lezers - van negen jaar gemakkelijker vanuit hun eigen perspectief lezen (en tekst begrijpen) dan vanuit de wereld van gefantaseerde wezens, die ze eerst moeten leren kennen, plus hun wereld, en van wie ze moeten begrijpen wat hun doel is.

Daarnaast wordt een verhaal gedragen door conflict. Het conflict zit bij de kinderen. De wezens zijn helpers. In principe hebben zij geen conflict, in elk geval niet vanuit henzelf. 

Indien de fantasiewezens óók onderhavig zijn aan (verhaal)conflict, dan is dát conflict - hun conflict - het fundament van het verhaal. Daar moet je jonge lezer zich dan in verplaatsen. Dat leidt af van zijn /haar eigen probleem/conflict.

Daarmee mis je naar mijn mening het doel van je project: kinderen worden geholpen bij problemen.

Heb ik ten slotte nog de twijfel of kinderen van negen nog bevattelijk zijn voor fantasiewezens. Ze betreden juist een fase waarin realiteit de overhand gaat krijgen ('Sinterklaas bestaat niet echt').