#526 De marathon training

Amber was vastbesloten om volgende maand haar eerste marathon te lopen. Ze had bijna een jaar lang getraind, duizenden kilometers afgelegd en heel goed op haar voeding gelet. Maar met de herfst in volle gang, begon haar motivatie te wankelen. Zoals elke woensdagochtend vertrok Amber voor haar wekelijkse lange duurloop. De kleurrijke bladeren dwarrelden om haar heen, maar in plaats van de schoonheid er van te zien, voelde ze zich gefrustreerd. De korter wordende dagen, die vieze regen. En twee weken geleden had ze zich lelijk bezeerd na een glijpartij in een plas met bladeren, waardoor ze bang was dat ze niet op tijd hersteld was. De herfst was voor haar een obstakel geworden.

Het park lag bezaaid met een dik pak bladeren, waardoor Amber stopte met hardlopen. Ze durfde niet, te bang dat ze weer zou uitglijden. Ze zuchtte. Een oudere man zat op een bankje. Zijn ogen waren warm en vriendelijk. “Waarom zo somber, jongedame?” vroeg hij.
Amber zuchtte. “Ik train voor een marathon, maar ik moeite met mezelf te motiveren. Vooral de vallende bladeren lijken me tegen te werken.”
De man lachte. “Bladeren zijn niet je vijand. Ze herinneren je eraan dat verandering natuurlijk is, zo ook je motivatie. Het komt terug.”
Amber keek hem verbaasd aan. “Hoe dan?”
De man hield een blad voor haar. “Dit blad is ooit groen geweest, vol leven. Binnenin zit nog steeds de essentie van wat het was. Jouw motivatie kan veranderen, maar het blijft altijd bij je.” Amber bekeek het blad. Misschien kon ze haar motivatie terugvinden, zelfs tussen de vallende bladeren.

En zo rende Amber door. De bladeren waren tijdelijk, ze moest ze gewoon ontwijken. Amber was vastbesloten om volgende maand haar eerste marathon te lopen.