#525 - De waarheid

De twijfel die uit het verhaal spreekt is voor mij kenmerkend voor het menselijk denken. Ook het kijken in een spiegel geeft slechts het beeld dat jij wilt zien.

Je verhaal met plezier gelezen.

Hallo Tony,

“Wat resteert er, na alle pogingen tot zelfverbetering, behalve de voortdurende ontdekking dat ik mezelf nooit helemaal zal kennen?“

Prachtig, zo is het! 

Hoe diepzinnig? Verfrissend, haast vervreemdend, tot mijn bijna-opluchting eindigend met een in al zijn dubbelzinnigheid vertrouwd aanvoelende conclusie. De werkelijkheid is soms keihard, gelukkig ben jij jezelf gebleven. Opdracht geslaagd, met plezier gelezen.

Hi Tony, wat een goed stuk! Prachtig die conclusie, ik sluit me aan bij m'n voorgangers!

Hoi Tony, ik sluit me ook aan bij wat al gezegd is. Top geschreven, met bewondering gelezen.

Fraai! Blijkbaar hebben we in hetzelfde filosofische potje zitten roeren, je verhaal sluit wonderwel aan op het mijne. Juist omdat het zo strak geschreven is, vallen mij twee barstjes op.

"... of slechts de afdruk van de persoon die ik ooit had kunnen zijn." --> 'ooit' vind ik een niet zo passend woord. Schrappen maakt de zin nog sterker.

"De spiegel is geen vriend, ook geen vijand.
Het kijkt zonder oordeel, maar weigert te liegen."

In de eerste zin zou ik vriend en vijand omdraaien, dat maakt het (inhoudelijk) ritmisch effect met de tweede zin krachtiger. 

Maar je schouders erover ophalen is ook oké. Uitstekend stuk!

Martin
 

Dank allen voor de mooie commentaren. 
 

Martin: goeie feedback!