#525 (Non)fictief

Mooie bespiegeling van Cogito, ergo sum van René Descartes. 

Ik heb het met aandacht gelezen.

“Waarheid is weinig meer dan gestolde perceptie; ik heb de mijne, jij de jouwe. Onherroepelijk vertel ik vanuit mijn eigen gezichtspunt, hoe ik dingen waarneem en beleef, gekleurd door wie ik ben geworden en met mijn eigen vocabulaire.”

Mooi in woorden gevat!

Fijn geschreven, met een tikkeltje humor, maar dat is mijn waarheid…

Mijn complimenten.

Mooi filosofisch geschreven. Ik vind vooral deze zin mooi: 'Hoeveel van wat ik als ‘echt’ ervaar rationaliseer ik, maak ik draaglijk, kneed ik tot versiering van een bestaan dat slechts gedreven wordt door toeval, om het geen chaos te noemen?' 

Heel graag gelezen.

Hoi Martin, ik vind het een zeer vlot geschreven verhaal. In die zin graag gelezen, maar het leest naar mijn idee meer als een vraagstelling bij een handelswijze dan een introspectie.

Nogmaals gelezen. De vraagstelling op het einde past wel bij de kritische blik naar jezelf. 

Mooi slot in een in overpeinzing die goed geschreven is. Een overpeinzing die ik heel goed herken. In de reacties op mijn boek vragen veel lezers, die mij enigszins kennen, zich af wat 'waar' en wat niet.

Volgens mij is de term hiervoor autofictie. Autobiografische elementen die ten dienste staan aan een verhaal in een fictieve context en daarmee ook naar fictie verglijden.

@Job en @Emmy, dank voor de aardige woorden.

@Martine: zonder humor is het leven pas echt ondraaglijk. Fijn dat je het door de regels heen leest!

@Anneke: dank!

@Fief: de doorsteek aan het einde is bedoeld om het opgebouwde denkraam van het papier naar het leven te brengen. Desalniettemin is het doordenken van hoe fictie en non-fictie zich tot elkaar verhouden in mijn schrijfwerk voor mij op zichzelf al buitengewoon introspectief ;-).

@Hadeke: Dank voor het aanvullen! De term autofictie lost mijn ‘probleem’ niet echt op, de onderlinge verhouding blijft ingewikkeld. Tenminste, als ik het non-fictieve karakter prominent wil laten blijven.

Dit leest als een bezoek met jou aan een spiegellabyrint, waar laat jij jezelf kennen, waar spiegel je me iets anders voor, waar zit ik eigenlijk slechts naar mezelf te kijken? Het lijkt haast het echte leven wel, ik doe mee.