#523 Ongegrond

Gang voor gang ga ik af, een gammele kar achter mij aanslepend, negen grote gebonden boeken liggen erop. Allen gaan ze over grottekeningen, getekend door de mens voordat deze zich gevestigd had. Een onderwerp waarover ik graag lees en hobbymatig een geschiedkundig boek over schrijf. Een vrouw loopt langs, ze glimlacht naar mij. De grote stukken groene sla tussen haar tanden zijn niet te missen en schokken mij. Vlug loop ik verder de grote gangen boeken af. 

Een grote tafel met goede verlichting wordt mijn plek voor de komende uren met grondig naslagwerk. Mijn laptop gromt gemoedelijk naast mij. De vrouw gaat tegenover mij zitten. Nu glimlacht ze haar gehele gebit bloot. Naast de groente zie ik grof gemalen gehakt en vol melk gezogen granenontbijt. Ik voel het zuur in mij maag opkomen. Een grondige reiniging zou geen overbodige luxe zijn, deze etensresten zijn van deze morgen, maar zeker ook van gisteravond. Mijn gezicht trekt in een grimas, wat voor een glimlach door mag gaan. Afgeleid graai ik in mijn grote tas naar een maagtablet, de strip is leeg. 

Een bericht licht op. Het is van een uitgever die ik aangeschreven heb. Ik lees "interessant onderwerp", "zeker een publiek voor", "meer variatie in woordkeuze", "voorstel alternatieve titel 'De artistieke oermens'." Wat is er mis met 'Grottekeningen getekend in grotten'? Zurig gal golft vanuit mijn maag richting mijn keel. 

Ik reageer: "Jammer dat u zich niet goed voelt bij mijn woordgebruik. Grottekeningen, daarbij hoort de geweldige klank van de harde G, het liefst gevolgd door een rollende R. Groots, grandioos! Nee, deze geweldig gekozen woorden gaan niet aangepast worden, ik ben tegen. Alle gegeven schrijfregels, geschreven en ongeschreven, verklaar ik gewoon ongegrond."