#523 Vijf Mannen In Een Vieze Motelkamer.

Het is een donkere, stormachtige nacht. De regen stort neer op de stad als een waterig tapijtbombardement. Kurt snelt uit zijn auto, en rent het groezelige motel binnen. Kamer tweeëntwintig. Hij klopt. Hij wacht.

Kurt is een psychopaat. In elk klein stadje dat hij met een bezoekje vereert, verdwijnen de lokale sekswerkers. Dat komt omdat Kurt ze vermoord. Hij spoort niet, want hij vindt dat soort dingen leuk. Je mag geen mensen vermoorden.

De deur wordt geopend door Carlos, die een lafaard is die de politie stiekem een tip heeft gegeven. Carlos kent Kurt al meer dan tien jaar, en hij is bang van hem.

Op het bevlekte bed, nooit schoongemaakt, ligt een koffer met een mysterieuze inhoud. Tegen de muur leunt William, bijnaam Bill. Hij draagt een pistool in zijn holster. Je kan daar mensen mee doodmaken, en dat mag niet. Toch heeft William, bijnaam Bill, al meerdere mensen doodgemaakt. Hij is de tel inmiddels kwijtgeraakt. Hij is ook een psychopaat, en hij is de enige persoon waar Kurt bang van is.

Oleg staart uit het raam. Oleg is pragmatisch en redelijk, en hij gebruikt alleen maar geweld als het noodzakelijk is. Hij vereert Azatoth; de werkelijkheid is zijn droom, en als hij ontwaakt zal alles ophouden met bestaan.

In de badkamer snuift Dutch een lijntje…

Oh shit, de woordenlimiet! De politie komt opdagen om iedereen in te rekenen, maar dan komen er opeens een paar criminelen uit Bulgarije met machinegeweren, en dan volgt er een hele gewelddadige schietpartij, die lijkt op een actiescène uit een Indonesische actiefilm, en als alles voorbij is, is iedereen dood, behalve Kurt. Hij heeft onder het bed geschuild, en hij gaat er met de koffer vandoor.

In de koffer zit trouwens cocaïne, versneden met fentanyl, dus je kan het maar beter niet gebruiken.