#520 Bonzen
'Je had open moeten doen.'
'Waarom? Ik doe midden in de nacht niet zomaar open.'
'Je had in ieder geval kunnen gaan kijken.'
'Als een dronken gek op de deur staat te bonzen? Nee, laat maar.'
Hij draait zich om en trekt het dekbed over zich heen.
Zij zit rechtop met twee kussens in haar rug. Het is even stil.
'Ik kan niet meer slapen', zegt ze.
'Ga gewoon liggen, Mar, dan slaap je zo weer.'
Mar schrikt later opnieuw wakker van gebonk.
'Patrick, hij is er weer! Word wakker, hij is er weer!'
'Wie is er weer?'
Patrick slaat het dekbed terug en lijkt dan pas het gebonk te horen.
'Die dronken vent! Hij staat weer voor de deur, ga alsjeblieft kijken.'
'Hoezo weer?'
'Het is diezelfde vent, ik ben bang, ga alsjeblieft kijken.'
'Waarom? Ik doe midden in de nacht niet zomaar open.'
'Maar hij blijft bonzen, ga nou alsjeblieft kijken.'
Het bonzen houdt op. Samen kijken ze de donkere kamer in en de stilte is plotseling bijna eng.
'Waarom ga je nou niet kijken, straks komt hij weer terug.'
'Als een dronken gek op de deur staat te bonzen? Nee, laat maar.'
Patrick ziet dat zij er niet zo over denkt. Zijn vriendin zit met grote ogen naast hem in bed.
'Lieve schat', zegt hij, 'hij is weg, het was waarschijnlijk gewoon een dronken gast.'
'Je had echt moeten gaan kijken', zegt ze zachtjes.
Ze draait haar benen buiten het bed en staat op. Met haar telefoon in de hand loopt ze naar het toilet. Het is half twee, ziet ze op de display en ze scrollt door een paar socials. Als ze terug komt in de slaapkamer, slaapt Patrick al weer.
Ze slaapt niet meer, zit half rechtop tegen de kussens en als na een tijdje haar ogen lijken dicht te vallen, wordt er weer hard gebonsd. Ze grijpt Patrick vast.
'Daar is-ie weer, Patrick, ga alsjeblieft kijken? Alsjeblieft, ga kijken!'
'Jezus, Mar wat is er?'
'Alsjeblieft, alsjeblieft!' Ze huilt bijna als ze zijn arm vastpakt en hem uit bed probeert te duwen. Het bonzen lijkt harder te zijn dan de vorige keren. En plotseling stopt het weer.
'Wat is er, Mar? Wat is er verdomme aan de hand? Doe even normaal!'
'Hou op!', roept Mar, 'Waarom ga je niet kijken?'
'Waarnaar? Ik doe midden in de nacht niet zomaar open als iemand een keer op de deur bonst!'
Plotseling ziet Mar de diplay van haar telefoon. Het is nu vijf voor half twee? Ze opent Insta en ziet dezelfde berichten waar ze eerder al doorheen heeft gescrolld.
‘Pat?’
Ze draait zich naar haar vriend en ziet dat hij weer slaapt. Hij heeft het dekbed tot aan zijn kin opgetrokken. Dan schrikt ze van bonzen op de deur.
‘Pat, alsjeblieft, alsjeblieft’, huilt ze, ‘Ga alsjeblieft kijken wie dat is! Pat, wordt wakker!’
Leuk verhaal! Ik mis alleen…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Leuk verhaal! Ik mis alleen de clou. Zij ziet op haar mobiel en telefoon de tijd teruglopen.
Je bouwt het mooi op, ik moet verder lezen, nieuwsgierig naar het einde. En dan staar ik naar het scherm…..
De moordenaar van Pat meldt…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
De moordenaar van Pat meldt zich tevergeefs. Slimme man die Pat.
Hmmm, ben ik tevreden over…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Hmmm, ben ik tevreden over de dialoog en houd ik me netjes aan de 500 woorden, heb ik er meer nodig voor de clou... Kom er maar in, anderen, ben benieuwd wie het wel haalt uit die 500 :D
Wel aardig, maar boeit me…
Lid sinds
6 jaar 5 maandenRol
Wel aardig, maar boeit me helaas niet. Herhaling van zetten en de dialoog houdt ook niet over. Weet ook niet waar het eindigt. Probeer een beetje spanning erin te brengen.
Zeg als ik het mis heb, het…
Lid sinds
13 jaar 7 maandenRol
Zeg als ik het mis heb, het duurde even voor ik het door had, maar is het de bedoeling weer te geven dat ze a la ‘groundhog day’ steeds in dezelfde situatie zit? Om het effect van groundhog-day achtige situaties te bereiken is het niet zozeer belangrijk om dezelfde tekst te herhalen, maar eerder om te onderstrepen dat zij zelf het gevoel heeft in een dejavu vast te zitten. Door haar paniek weer te geven doordat haar man steeds hetzelfde doet bijvoorbeeld: Daar greep zijn arm naar het dekbed, ging op exact dezelfde wijze die hand door zijn haar. Is hun huwelijk zo voorspelbaar geworden, hij zo robot achtig in zijn handelingen dat niets haar meer kan verrassen? Voor zoiets zou ik dan kiezen. Wat je hier hebt gepoogd te doen, is moeilijker te bereiken in een geschreven tekst. Makkelijker te benaderen binnen het medium van film. Zelfs daarbij is het dan van belang het perspectief van de vrouw te benadrukken.
Emmy gaat voor de koelkast…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Emmy gaat voor de koelkast inderdaad met de eerste observatie: de gebeurtenis herhaalt zich. Dat heb ik met de tijdsaanduiding proberen te doen, maar die heb ik erin geschreven, weer eruit geschreven, iets kleiner er weer in enz. Voor mijn gevoel laat ik haar paniek ook toenemen, precies zoals Emmy suggereert. Duidelijk is dat de opzet niet overkomt. Helaas, pindakaas, deze keer.
Ahhh, ja toen ik het las had…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Ahhh, ja toen ik het las had ik de tijdsloep niet door.
'Hoezo weer?' is de eerste hint hiervan; ik dacht dat hij gewoon weer in slaap was gevallen en het was vergeten...
Ik denk dat ik een net iets duidelijkere hint nodig had. Leuk idee, jammer dat het pas bij mij landden na het lezen van de comments. ;)
Ik denk dat het komt omdat…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Ik denk dat het komt omdat ik het perspectief op Mar niet helemaal scherp heb. Halverwege geef ik een gedachte van Patrick (lees ik nu terug), terwijl ik het perspectief op Mar en haar groeiende verwarring moet houden. Emmy's comments dus. Afijn, dank allemaal voor je opmerkingen, ik laat het even liggen.
Dag Raymond Ik vind dat je…
Lid sinds
5 jaar 9 maandenRol
Dag Raymond
Ik vind dat je tekst sterk begint en de lezer de zin geeft om verder te lezen, maar dat sterk begin zwak je jammer genoeg zelf wat af door in feite zelfde scènes te herhalen, met ietwat gelijkaardige dialogen, maar voor de rest gebeurt er niet echt niets.
Opbouw van spanning leidt best tot een bepaalde clue, maar die geef je de lezer niet. Ik ben niet tegen een open einde maar er moet wel iets zijn waarmee de lezer verder kan.
Johanna