#517: In isolatie

Ik moest het verhaal twee keer lezen. Maar het is me nu duidelijk. Verder met plezier gelezen.

Goede verhaal; in een kort tijdbestek ben ik benieuwd naar de hoofdpersonage en hoe die hier verzuild is geraakt.
Voor mij werken de openingszinnen ook. Je krijgt gelijk het idee van een (te) kleine ruimte.

Als ik mag muggenziften; "Drie maanden geleden zou ik komen te overlijden. Daar was ik het niet mee eens"
voelde voor mij wat vanzelfsprekend, zeker omdat we op dit moment nog niet weten dat er een zelfmoordpoging aankomt.
De laatste zin van dit verhaal vind ik heel sterk. Het geeft net een twist die je wel/niet aan voelt komen en het medelijden met het personages zakt weg. Dit klinkt negatief; maar was dat juist niet. Het maakt het interessant.

Hoi Dreaming,

Goed verhaal, mooi de isolatie weergegeven. Ik heb het met plezier gelezen. 

Bedankt voor jullie reactie's.

@Robin: fijn dat de laatste zin goed overkomt, zo heb ik die inderdaad bedoeld. 

Door telkens de één, twee, drie, vier, muur terug te laten komen is de plek van het hoofdpersonage duidelijk overgekomen. De strijd tussen machteloosheid en macht willen hebben.

Je kiest dezelfde setting als @Hanwest, maar je verhaal heeft een heel andere energie. De herhaling werkt hypnotiserend, zoals het zetten van die passen ook hypnotiserend is. En de afwisseling in je woordkeuze daarbij maakt het interessant genoeg. De afwisseling in tijd, perspectief e.d. tussen die passenpassages is ook mooi verdeeld, vind ik. Laatste zin: erg goed.

Goed gekozen het tellen van de stappen dat zich herhaalt. Dat maakt dit verhaal invoelbaar. Ik weet niet of ik zelf zou kiezen voor verstandige gedachten bij dit personage. Daar zou je nog mee kunnen experimenteren.