#517 De ruïne (met herschrijf)

Herschrijf

In het studentenhuis raken Rob, Ton en Helmut bevriend.  Ze doen haast alles samen: uitstapjes, sporten, uitgaan, ja zelfs studeren gebeurt met elkaar. Helmuts oom is jager. In zijn blokhut op een afgelegen plek zonderen ze zich af ter voorbereiding van de nakende examenperiode.

De hut telt twee stapelbedden, een houtkachel, een tafel met vier stoelen en een kast. In een zinken bak in de vloer bergen de jagers het geschoten wild. Elektriciteit is er niet, noch stromend water, enkel een grote regenwaterton. Op een twintigtal meter van de hut staat een  toilethok met zowaar een hartje in de deur.

“Oh, wat lief”, zegt Ton die een foto van hun ‘vakantieverblijf ‘ wil maken. “Getver, Helmut er is hier zelfs geen GSM signaal! Isolater kan je het niet bedenken.”

Tijdens een verkenningstocht in het nabijgelegen woud ontdekt het drietal een ruïne. Rob, die bouwkunde studeert en altijd oog heeft voor detail vindt het raar dat een groot gedeelte totaal vrij is van puin. Het grondvlak bestaat uit betonnen platen en nog vreemder is dat in de voegen geen sprietje onkruid te bekennen is.

Een click en zoemend geluid op een van de muren doet hen opkijken. Er hangt een camera. Snel lopen ze naar de bosrand. Net op tijd, zo blijkt.  Met een dreunend geluid schuiven de betonnen platen open. Uit de gapende opening stijgen vier drones op die snel boven de boomtoppen verdwijnen.

De vrienden gapen elkaar aan. Wat is er op deze verlaten plek gaande en heeft die camera hen opgemerkt?

Op een hydraulisch plateau komt nu een geblindeerde hummer tevoorschijn, die wegstuift zodra hij gelijk komt met de begane grond. Terwijl ze verbijsterd toekijken, merkt het drietal niet dat uit de struiken achter hen een groep gemaskerde mannen opduikt, gekleed in zwarte kikvorspakken.

Eerste versie

In een studentenhuis raken Rob, Ton en Helmut bevriend.  Ze doen haast alles samen: uitstapjes, sporten, uitgaan, ja zelfs studeren gebeurt met elkaar. Helmuts oom gaat met vrienden regelmatig op jacht in een afgelegen gebied in het groothertogdom Luxemburg. Daar overnachten ze in een soort blokhut, die niet in het bos ligt, maar op een vlakte boven op een heuvel.  Helmut heeft de sleutel gekregen en de drie vrienden gaan er zich afzonderen ter voorbereiding van de nakende examenperiode.

Buiten vier stevige houten muren staan er in de hut enkel twee stapelbedden, een houtkachel, een tafel met vier stoelen, een kast en een zinken bak in de vloer waar de jagers het geschoten wild in opbergen. Er is geen elektriciteit noch stromend water, enkel een grote regenwaterton. Op een twintigtal meter van de hut staat een  toilethok met zowaar een hartje in de deur.

“Oh, wat lief”, zegt Ton die een foto van hun vakantieverblijf wil maken. “Getver, Helmut er is hier zelfs geen GSM signaal! Isolater kan je het niet bedenken.”

Tijdens een verkenningstocht in het nabijgelegen woud ontdekt het drietal een ruïne. Rob, die bouwkunde studeert en altijd oog heeft voor detail vindt het raar dat een groot gedeelte totaal vrij is van puin. Het grondvlak bestaat uit betonnen platen en nog vreemder is dat in de voegen geen sprietje onkruid te bekennen is.

Een click en zoemend geluid op een van de muren doet hen opkijken. Er hangt een camera. Snel lopen ze naar de bosrand. Net op tijd, zo blijkt.  Met een dreunend geluid schuiven de betonnen platen open.  Uit de gapende opening stijgen vier drones op die snel boven de boomtoppen verdwijnen.

De vrienden gapen elkaar aan. Wat is er op deze verlaten plek gaande en heeft die camera hen opgemerkt?