#515 Voorvaderen

Moe van de lange dag gooi ik mijn tas op het bed. Een uur geleden ben ik geland. De taxi bracht mij naar Hotel Leifur Eiríksson met uitzicht op de Hallgrímskirkja, een imposante kathedraal. Het was een rit van slechts een paar kilometer, de luchthaven ligt bijna tegen het centrum aan. Heb ik er goed aan gedaan om hier zo halsoverkop heen te gaan? Vorige week kreeg ik een mail van ene Baldur, morgen heb ik een afspraak met hem. Eerst een hapje eten. Een paar blokken verderop zit Old Iceland restaurant met goede reviews. 

Ochtend, een lichte nevel geeft de stad een mysterieuze aanblik. Na het ontbijt ga ik op pad, heb een paar uur voor mijzelf. Door het ontbreken van hoogbouw doet het centrum aan als een gemoedelijk dorp. Via de lange Skólavörðustígur slenter ik naar het havengebied. Onderweg bezoek ik Safnahúsið, het museum over de culturele geschiedenis van IJsland. Als hoogleraar Scandinavistiek voelt het zien van nationale archieven als het ontdekken van een schat. 

In de haven, aan de Grandagarður, staat Bryggjan Brughús, de oudste bierbrouwerij van Reykjavik. Hier moet ik zijn. Binnen word ik verwelkomd door een aangename warmte. De grote, ruig uitziende man achter de bar kijkt op. 
'Baldur?' 
Hij schudt zijn hoofd, bukt zich en zet een grote kist op de bar. Mijn familienaam staat erop. 'Baldur is afgelopen weekend overleden, hij had gehoopt jou nog te ontmoeten. Hij wil dat jij zijn nalatenschap beheert.' 
'Wat...? Dood? Ik...?' Verbouwereerd hijs ik mij op een kruk. 
'Baldur had geen naaste familie meer. Jullie hebben dezelfde voorvaderen. Vanwege jouw professie en interesse in Scandinavische mythes, vertrouwt hij alleen jou zijn schat toe.' 
Voorzichtig maak ik de kist open. Mijn vingers glijden over oude papieren en kaarten, pakken een amulet. Zouden dit de verloren gewaande geschriften zijn?