#515 Proloog

De dag begint regenachtig en somber. De waterspuwers op de Brugse kathedralen lijken het grijze wolkendek in hun greep te houden. Bij het morgenkrieken voltooit agent  Zwanepoel zijn nachtdienst met een fietsrit rond het Minnewater.

Wanneer hij het brugje oversteekt tegenover de Poertoren, merkt hij een witachtig voorwerp in het water. Dat zullen dode witte zwanen zijn, denkt hij. Met al die Engelse hooligans die er in de stad rondlopen voor de match  FC Brugge-Liverpool, kan men zich aan alles verwachten. Wat een vreselijke barbarij. Hij stapt van zijn fiets om de modderige oevers te bereiken die doorweekt zijn van de regenval tijdens afgelopen nacht. Hij durft niet te ver te gaan uit schrik om weg te zakken, maar vooral om zijn mooie laarzen niet te bevuilen die hij elke avond opblinkt. De lichte nevel boven het meer belemmert hem het zicht.

Verbijstering! Er drijft een lichaam. Hij roept de wachtdienst op om een onderzoeker voor moordzaken te sturen. Even later komt inspecteur Bogart toe, vergezeld van twee forensische specialisten die snel een Zodiac uit hun dienstwagen halen. Bogart steekt rustig een Panatella sigaartje op, kwestie van zich niet onder druk te laten zetten.

“Welk goed nieuws, Zwanepoel? Jij doet een macabere ontdekking en zoals altijd wil je dat ik er mijn handen aan vuil maak?” De inspecteur houdt ervan om eenvoudige agenten op een speelse manier in het harnas te jagen. “Wat raar dat er een lijk opduikt in de schaduw van de treurwilgen die zich spiegelen in het meer, net op een plaats die eerder doet dromen…”

“Inderdaad, Bogart, maar je weet toch dat volgens de Middeleeuwse legende de jonge Minna hier stierf in de armen van haar minnaar, die deze plek wou vereeuwigen door haar hier te begraven. Vandaar de naam Minnewater, het water waarin Minna rust…"