#514 Waanzin

Spannend verhaal! In het begin is het zoeken wie van de twee nou echt verward is, ik word er helemaal in meegenomen en heb het verhaal een tweede keer gelezen om alles goed te kunnen plaatsen. Mijn complimenten voor dit indringende verhaal.

Ik was wel even in de war toen het kind een meisje bleek te zijn omdat het eerder ging om 'zijn' fiets en 'zijn' keeltje. Misschien dat de demon mannelijk is en in een vrouwelijk kind kan zitten. Het leidde me wel even af van het verhaal. 

Bedankt voor je reactie.

Het was mijn bedoeling om de lezer die niet de opdracht kent, of het vertrouwen mist in de auteur, de eerste twee zinnetjes in verwarring te laten. Ik realiseerde mij dat die bedoeling niet voor iedere lezer geslaagd zal zijn. Ik vond het te leuk om niet te doen, al heb ik misschien alleen mijzelf ermee vermaakt.

Los van de opdracht is pas bij de derde zin het perspectief duidelijk, en kan de lezer concluderen dat het om een verward persoon gaat die van mening is dat anderen verward zijn, en niet hij. Een opvatting die je geregeld aantreft bij verwarde personen in de werkelijkheid.

Het kind is geen meisje. Voor de waanzinnige in dit verhaaltje heeft het geslacht van de demon geen betekenis. ik vermoed dat het misverstand veroorzaakt wordt door de woorden 'het arme wicht'. Zo noemt hij zijn vrouw die volgens hem door de demon is misleid. Het kind kan met dichtgesnoerde keel niet praten. Ik had al een niet specifieke twijfel bij het woord 'wicht'. Jouw conclusie had ik niet voorzien, en overtuigt mij dat mijn twijfel terecht was. Zo ver in het verhaal wil ik geen verwarring meer scheppen bij de lezer. Ik overweeg een andere omschrijving te gebruiken, of op een andere manier duidelijk te maken dat zijn vrouw zich van de telefoon tot hem richt.

Dag Uruguru,

Bedankt voor je verhaal. Wat een mooie insteek van het verhaal waardoor je even na gaat denken over wie de verwarde persoon nou is. Het fascinerende is dat het ook in de werkelijkheid er nog wel eens zo aan toe gaat.

Ik vind de vondst over de demonen die weer bezig zijn en het speelkwartier echt buitengewoon goed. Dat ligt voornamelijk aan het contrast dat wordt geschept (kinderen = goed, demonen = slecht). Dus dat is een heel ‘mooi’ waanbeeld.

Ook andere gedachten zijn heel typerend aan psychotische gedachten, die vind ik heel goed en aannemlijk weergegeven.

Het einde zou je kunnen heroverwegen: zou je de hoofdpersoon nog iets kunnen laten zeggen in de trant van: ‘eindelijk zijn jullie er’? Ik ben de schrijver niet, dus die keuze is natuurlijk volledig aan jou.

Ik vind het een heel goed verhaal, met name door de insteek dat de ander in de ogen van de hoofdpersoon gek is. Zo krijg je symphatie voor allebei de personages. Goed gedaan!

Anna, bedankt voor je commentaar. Ik ben er blij mee.

Het einde van dit verhaaltje berust op een eigen ervaring onder heel andere omstandigheden, die ik na al die jaren een keer onder woorden wilde brengen. Helemaal geslaagd is dat niet. Verassend vond ik destijds dat ik het fameuze licht aan het eind van de tunnel echt had gezien.

Het is een opluchting dat je het psychotische karakter van de gedachten van de hp herkent. Ik had verschillende mentale mechanismen in de tekst gestopt en vroeg me af of het niet te veel was.

Naast de wanen en de veronderstelde defecten bij anderen:

• onlogische gevolgtrekkingen op grond van een onjuiste overeenkomst in betekenis (helder in je hoofd - heldere dag)
• interpretatie van gebeurtenissen zodat die passen in het narratief van de waan (de demon heeft het gat in zijn hoofd veroorzaakt in plaats van zijn vrouw die hem met de schoffel heeft geslagen)
• afwezigheid van pijn bij fysieke verwondingen gedurende aanvallen van razernij (hij voelt de klap met de schoffel niet, voelt niet dat hij tegen het wegdek knalt, hij ziet de injectiespuit maar voelt de prik niet) Overigens kan dit ook het geval zijn bij mentaal gezonde personen, vooral tijdens gevechten op leven en dood. Uit eigen ervaring: de pezen, spieren, en zenuwen in mijn rechteronderarm waren volledig door gesneden, wat ik pas merkte doordat mijn wapen uit mijn hand viel.
• objectivering van personen door het vermijden van persoonlijke voornaamwoorden, en over personen te denken als onzijdige voorwerpen. Ook dit komt veelvuldig voor bij niet verwarde misdadigers, militairen en anderen, die om één of andere reden onheil veroorzaken. Inlichtingendiensten praten bijvoorbeeld over een subject, en recherche diensten over een object van observatie.

In thrillers en literatuur tref ik niet zelden een brij van psychopathieën, psychotische wanen, paranoia, borderline (voorheen manisch depressieve), en persoonlijkheids stoornissen aan, zonder interne samenhang. Terwijl een onderliggende structuur in ogenschijnlijk onsamenhangende uitingen en gedragingen van verwarde personen, mij op diverse momenten heeft getroffen. Ik vermoed dat verward gedrag altijd berust op verborgen verbanden dat ons soms ontgaan.

Een waan ervaar ik als een narratief dat bezit kan nemen van zowel het denken als de zintuigen. Een narratief met een reden van bestaan, omgeven door mentale mechanismen die het voortbestaan van de interne samenhang beschermen. Kortom, ik ben wanen, net als (geestelijke) verslavingen, gaan zien als mentale entiteiten die zichzelf in stand willen houden.