#514 De bus gemist

Vijf voor negen, de bus kan er elk moment zijn. Ik kijk uit naar het bezoek aan mijn ouders. Ik mis ze. Eigenlijk moet ik ze vaker opzoeken, maar het komt er gewoon niet van. Steeds als ik weg wil, krijg ik een klusje toegeschoven.

Een man komt naast me zitten. ‘Goedemorgen, Fief.’
‘Goedemorgen. Moet jij ook met de bus mee?’
Hij knikt. ‘Dat is de bedoeling, maar hij is weer eens laat.’
Hij pakt zijn telefoon en zijn wenkbrauwen trekken in een frons samen. ‘O jee, het zal toch niet?’ mompelt hij.
‘Iets ernstigs?’ vraag ik belangstellend.
‘Het ziet ernaar uit dat deze bus niet komt, de volgende is pas over een uur.’
Mijn hart slaat een slag over. ‘Nee, dat kan niet, mijn ouders verwachten me.’
‘Dan moet je ze laten weten dat je later komt. Weet je wat, loop met me mee, gaan we samen een kop koffie drinken. Dat wacht gezelliger dan hier nog een uur op deze harde bank.’
Hij staat op en kromt uitnodigend zijn arm.
Koffie, ja, daar heb ik wel zin in. Ik pak mijn tas en steek mijn arm door de zijne.

‘Ik heb haar gevonden,’ hoor ik de man tegen iemand zeggen.
‘Bij de bushalte?’
‘Inderdaad.’
‘Bedankt, ik neem het hier van je over.’

Hij komt naar me toe.
‘Ze hebben een karweitje voor me, maar in de huiskamer staat de koffie klaar.’
Een vrouw neemt me bij de arm en voert me mee.
‘Wat balen, Fief. Ik zal je ouders bellen dat je later komt. Tot die tijd kun je hier wachten. Kijk, Annie en Mien zitten er ook.’

Met tegenzin neem ik plaats aan tafel. De dampende kop koffie voor me ruikt heerlijk, een kleine troost. Ik schuif de koektrommel naar me toe en zoek iets lekkers uit.
Even later is de vrouw terug en zet een bekertje met drie witte pillen voor mijn neus. ‘Ik heb nog tabletjes voor je.’
Ze blijft naast me wachten tot ik ze heb ingenomen. Braaf stop ik de pillen in mijn mond. Ze lijkt tevreden en loopt weg.
Ik wacht tot ze uit zicht is, dan spuug ik ze uit in mijn zakdoek. Ik ben niet ziek, ik heb ze wel door. Ze stoppen ons vol rotzooi totdat we zombies zijn. Ik moet hier weg.
De bus. Ja, ik neem de bus. Ik pak mijn tas en loop naar de halte.