#511 Het beste voor Peter

'Een vegaburger voor mevrouw.'
Vader, geheel in het oranje, zegt het iets minder cynisch dan gebruikelijk. De knakworsten legt hij zonder aankondiging op Peter's plastic bord. Broerlief zit net zoals vroeger weer veel te dicht bij het scherm, om zoals hij zelf zegt 'de bal te kunnen zien'. Armen die zoals altijd fladderen, met handen die oranje vlaggetjes vasthouden.
'Depaaaay, hoofdband koppen,' kraait hij uit. Hij heeft een oranje haarband om, maar is verder geheel in het zwart. Een debiele stem in mijn hoofd zegt dat hij dat bewust voor mij gedaan heeft. Hij heeft dan wel het mentale vermogen van een kleuter, maar kon toch inschatten dat ik me hier ongemakkelijk zou gaan voelen in mijn gebruikelijke zwarte jurk. Het voelt goed om naar de gestoorde stem te luisteren.

Mama komt na het fluitsignaal binnengelopen met oranje tompouchen. Hoewel ze geen seconde van de wedstrijd heeft gezien, is ook zij geheel in het oranje gekleed. Haar ernstige blik benadrukt nog meer de rimpels. Ze heeft er veel bij gekregen de laatste paar maanden.
'Julia,' zegt ze glimlachend, terwijl ze de afstandsbediening pakt. Zonder ook maar een peilende blik richting Peter zet ze de televisie een stuk zachter. Een oorlogsverklaring aan zijn adres, zelfs de reclames mogen niet onderbroken worden. Maar hij zegt niets, en kijkt zelfs eventjes van het scherm af in mijn richting.

'We moeten even praten.' Ze neemt plaats tussen Peter en mij op de rode kringloopwinkelbank, die daardoor goed gevuld is.
'Je weet dat het niet altijd even gemakkelijk is om op Peter te letten.'
Peter kijkt me nu strak aan. Hij knikt bij elk woord dat zijn moeder zegt, alsof hij het kracht wil geven.
'En je weet ook dat we ook wat ouder worden, en steeds meer fysieke ongemakken beginnen te krijgen.'
Vader houdt de ronde tafel krampachtig vast, alsof hij bang is in het tapijt weg te zakken. Ook hij is inmiddels op moeders woorden mee beginnen te knikken. Nu twijfel ik niet meer dat dit gerepeteerd is.
'Plus we zien hoe leuk jij met Peter omgaat. Jij bent er echt voor hem als hij het nodig heeft. Hij is weg van je. En je wordt er ook gewoon een beter mens van, dat zien we gewoon aan je.'
Peter's ogen beginnen te glinsteren.
'Daarom willen we vragen of Peter bij jou kan intrekken. Dan kun jij eens goed je talent om mensen te helpen inzetten, zoals je zo graag wilt. Peter krijgt de zorg die hij verdient en wij kunnen serieus van ons pensioen genieten.'
Drie knikkebollende hoofden, drie paar smeekoogjes. Het bidden tot de grote zus is begonnen. Nee is verraad, ja is een valse belofte. Geen antwoord geven levert een reminder op. Ik voel me in de zachte bank wegzakken, op zoek naar een luikje om geruisloos te verdwijnen. Al mijn vezels wensen dat de tweede helft snel begint. Alleen dat stomme voetbal kan me nog een excuses geven om blanco te blijven.