#510 Prikactie

Ze genieten enige bekendheid in ons stadje, de heren Knijper en Tang. Iedere doordeweekse ochtend doorkruisen ze gezamenlijk de binnenstad. De kragen van de lange overjassen hoog opgetrokken en de bruine aktetassen stevig gekluisterd in de gehandschoende handen, trekken ze richting de burelen van het plaatselijke gemeentehuis. 

Met onuitputtelijke vasthoudendheid bijten ze zich vast in dossiers en aanvragen. Meneer Knijper voegt een passage toe, meneer Tang past deze weer aan en vice versa. Zo stapelt het werk zich op. Met voorwaartse vastberadenheid en terugkerend conservatisme houden ze bij ieder dossier de status quo in stand. 

Afgelopen week trad er een onverwacht voorval op. De burgemeester besloot dat er voortaan tijdens de lunch, geen zelfgemaakte tomatensoep meer zou worden geserveerd. Deze mededeling veroorzaakte onrust onder het gehele personeelsbestand van het gemeentehuis. De ontstane onvrede resulteerde zelfs in actiebereidheid bij de doorgaans gemoedelijke ambtenaren. Er werd besloten om prikacties te houden zodat de burgemeester het besluit ongedaan zou maken. Meneer Knijper en meneer Tang hadden zich nog nooit aan hun werk onttrokken, maar zoveel onrecht konden ze niet over hun kant laten gaan.

De daaropvolgende dagen bevonden ze zich om het uur in de kantine om met hun collega’s zelf meegebrachte soep te nuttigen. Na een half uur stond iedereen op en ging weer aan de slag. Het werk loslaten was een zware opgave voor de heren Knijper en Tang. Na een dag begonnen ze dossiers mee te nemen naar de kantine om daar, al soep oplepelend, door te kunnen werken. Al snel werden ze voor stakingsbrekers uitgemaakt. En na een paar dagen kwamen ze maar helemaal niet meer naar de kantine. Je kan wel zeggen, de heren Knijper en Tang zijn niet geknipt voor prikacties.