#509 Feest van de democratie

Tevreden scant hij de koppen op de voorpagina van de krant. Niet alleen hij, maar ook het volk ziet in hem de grote verlosser. Vandaag, op deze democratische feestdag, zullen de mensen hun plicht doen en hem op het schild hijsen. Een kleine dissonant vormt een tienregelig artikel op pagina vijf over zijn vriend Van Workum. In hun jonge jaren liep die al in zeven sloten tegelijk, wat nu culmineert tot het verdachtenbankje bij de rechter. 

Als ‘gewoon gebleven’ politicus gaat hij uiteraard niet met de auto naar het stembureau. Ook laat hij zich niet drie straten verder afzetten. Er zal maar net zo’n deug-journalist staan die het ziet en jaren van schaven aan de man-van-het-volk mythe kan de prullenbak in. Dan maar een kilometer lopen en handjes schudden. De gang naar het stembureau doet hem zichtbaar goed. De mensen groeten, gaan met hem op de foto en wensen hem succes. Het is geen lijdensweg, er valt juist een last van hem af. Een Messias zonder kruis. Aanbeden, en de laatste strohalm in een onberekenbare wereld die dit land weer op de rails weet te krijgen.

Bij het stembureau staan de verslaggevers al klaar. Dit is het moment waarop ze hebben gewacht. Ze hopen op een mooie quote en meestal stelt hij hen niet teleur. Een leuke kwinkslag, een vernietigend oordeel. Ze rollen uit zijn mond als hamburgers uit een fastfoodketen. Ook vandaag weet hij het aanwezige journaille te bespelen als een viool. Zijn grootste rivaal krijgt een veeg uit de pan en hij benadrukt nog eens dat hij het land terug gaat geven aan de mensen die het toebehoort. Daarna brengt onze moderne Robin Hood zijn stem uit en oreert nog wat over de geneugten van de democratie.

Het partijkantoor bevindt zich op een steenworp afstand van het stembureau. Hier kan onze hooggeëerde partijleider even op adem komen. Als hij wat te drinken haalt, ziet hij dat de koelkast al gevuld is met champagne om vanavond de overwinning te beklinken. Op zijn bureau ligt een memo in een gesloten envelop. Het memo doet verslag van de eerste zittingsdag van Van Workums zaak. Die dag was niet in het voordeel van zijn oude vriend. En dan heeft die ook nog de pech dat rechter Van De Gragt de zaak behandelt. Die heeft het niet zo op mannen met losse handjes. Van Workums advocaat heeft, in samenspraak met onze protagonist, de rechter gewraakt. Gelukkig kent deze democratische mooiprater nog wat geitenpaadjes. Een paar telefoontjes en wat overboekingen uit de partijkas later is de wrakingskamer gevuld met rechters die de partij een warm hart toedragen. Democratie is leuk, maar een rechtsstaat is een vervelende sta-in-de-weg.