#509 - Het modderspoor versie #2

VERSIE #2

Op de verkiezingsdag moet Joost zijn baas, Bert Benin, de onverschrokken leider van de linkse partij, op een ongebruikelijke plek oppikken. Het is de dag van de verkiezingen en de partij van meneer Benin staat nek aan nek met de extreemrechtse concurrent, geleid door de charismatische Elliott Fry.

Joost stopt precies op tijd op de afgesproken plek aan de rand van het bos. 'Goedemiddag, meneer Benin,' begint hij. 
‘Goedemiddag, Joost’, bromt Bert en stapt in. 'Heeft u het al gehoord meneer,’ vraagt Joost, zoekend naar oogcontact via het achteruitkijkspiegeltje. 
Zijn baas kijkt hem vanaf de achterbank vragend aan. 
‘Elliott Fry is spoorloos! Hij is altijd punctueel, maar is vandaag kort voor sluitingstijd niet bij het stembureau verschenen.’ 
Terwijl Bert een pluk haar van zijn bezwete voorhoofd veegt, gaat Joost verder: ‘De hashtag #waarisElliottFry gaat viraal en het hele land speculeert.’ 
Zonder iets te zeggen pakt zijn baas zijn iPhone en doorzoekt het nieuws.
Hij scrolt door de nieuwskoppen en tikt een bericht naar zijn partijwoordvoerder.

‘Meneer?’ vraag Joost voorzichtig. ‘Wanneer Elliot Fry niet komt opdagen, is dat dan voor u een kans om uw partij naar een overwinning te leiden?
‘Als dat zo is, moet ik snel handelen,’ zegt Bert zonder van zijn smartphone op te kijken.

Joost is gewend dat zijn passagier niet erg spraakzaam is maar vandaag is hij wel erg kort van stof. Schouderophalend stopt hij bij het stembureau en stapt uit om voor meneer Benin de deur open te doen. Bert dept nogmaals zijn voorhoofd en schuift het knoopje van zijn stropdas recht.

Wanneer meneer Benin zich, door een haag van journalisten, een weg baant naar het stembureau waar hij traditiegetrouw als allerlaatste zijn stem gaat uitbrengen, valt Joost zijn oog op de modderige voetafdrukken op de automat. Hij schaamt zich dat hij zijn auto zo slordig heeft schoongemaakt en hoopt dat meneer Benin het niet gezien heeft. 

Joost draait de auto om en rijdt naar de parkeerplaats om de zojuist aangekondigde persconferentie via zijn smartphone te volgen. De media heeft zich verzameld voor het persmoment over de verdwijning van Elliott Fly en Joost ziet dat meneer Benin vastberaden naar het podium loopt. Ineens ziet Joost iets wat voor anderen waarschijnlijk onopgemerkt is gebleven, aan de schoenen van Bert zitten een paar kleine moddersporen. Er loopt een koude rilling over zijn rug en ineens valt alles op zijn plek: de ongewone opstapplek, zijn bezwete voorhoofd, zijn norse reactie op de verdwijning van Elliott Fry en de modderschoenen. 

Bart Benin staat zelfverzekerd met beide handen op het uiteinde achter het spreektafeltje, klaar om de vragen te beantwoorden en misschien, heel misschien, de waarheid te onthullen.

VERSIE #1

Bert Benin, de onverschrokken leider van de linkse partij, gooit de laatste schep aarde op het graf en stampt het met zijn schoenen aan. Met een blik op zijn horloge stelt hij vast dat er geen tijd meer is om  zich op te frissen en hoopt dat zijn chauffeur de ongebruikelijke opstapplek heeft kunnen vinden. De verkiezingen vandaag zijn cruciaal - zijn partij staat nek aan nek met de extreemrechtse concurrent, geleid door de charismatische Elliott Fry.

De auto stopte precies op tijd op de afgesproken plek. 'Goedemiddag, meneer Benin' begint zijn chauffeur. ‘Goedemiddag, Joost’, bromt Bert en stapte in. 
'Heeft u het al gehoord meneer?’ vraagt Joost, zoekend naar oogcontact via het achteruitkijkspiegeltje. Bert kijkt hem vanaf de achterbank vragend aan. 
‘Elliott Fry is spoorloos! Hij is altijd punctueel, maar is vandaag kort voor sluitingstijd niet bij het stembureau verschenen.’ Terwijl Bert  een pluk haar van zijn bezwete voorhoofd veegt, gaat Joost verder: ‘De hashtag #waarisElliottFry gaat viraal en het hele land speculeert.’ Zonder iets te zeggen pakt Bert zijn Iphone en doorzoekt het nieuws. Hij scrollt door de nieuwskoppen en tikt een bericht naar zijn partijwoordvoerder.

Joost is gewend dat zijn passagier niet erg spraakzaam is maar vandaag is hij wel erg kort van stof. Schouderophalend stopt hij bij het stembureau en stapt uit om voor meneer Benin de deur open te doen. Wanneer Bert zich, door een haag van journalisten een weg baant naar het stembureau waar hij traditiegetrouw als allerlaatste zijn stem gaat uitbrengen, valt Joost zijn oog op de modderige voetafdrukken op de automat. Hij schaamt zich en hoopt dat meneer Benin het niet gezien heeft. 

Aangekomen op zijn partijkantoor checkt Bert zijn uiterlijk, dept het laatste zweet van zijn gezicht en probeert kalm te blijven. Het is een chaos op kantoor en iedereen praat door elkaar heen. De spindokter komt op hem af en stelt hem op de hoogte van de persconferentie over de verdwijning van Elliott Fly. Ze speculeren erop of dit zijn kans kan zijn om zijn partij naar de overwinning te leiden zonder tegenstand. Als dat zo is, moet hij snel handelen. 

Joost draait de auto om en rijdt naar de parkeerplaats om het laatste nieuws via zijn smartphone te volgen. De media heeft zich verzameld voor de persconferentie en Joost ziet meneer Benin vastberaden naar het podium lopen. Ineens ziet Joost iets wat voor anderen waarschijnlijk onopgemerkt is gebleven, aan de schoenen van Bert zitten moddersporen. Er loopt een koude rilling over zijn rug en ineens valt alles op zijn plek, de ongewone opstapplek, zijn bezwete voorhoofd, zijn norse reactie op de verdwijning van Elliott Fry en de modderschoenen. 

Bart Benin staat zelfverzekerd met beide handen op het uiteinde achter het spreektafeltje, klaar om de vragen te beantwoorden en misschien, heel misschien, de waarheid te onthullen.