#508 Vrijwilligerswerk
Tik tak, tik tak, de seconden gaan als slakken zonder haast voorbij. Pfff, nog twee uur. Twee lange uren voor het vier uur is. Ik neem nog een slokje koffie uit het kartonnen bekertje. Albert is zoals altijd op zijn telefoon bezig. Gerard, de gepensioneerde archeoloog zit er ook bij. Hij is al een halve eeuw betrokken bij het dorpsmuseumpje, maar voert tegenwoordig geen klap uit. Bezoekers komen zelden. Ik gaap. Wat doet ik hier? Ik besloot een paar jaar geleden vrijwilligerswerk te gaan doen om uiteindelijk terug te keren naar de arbeidsmarkt, nadat ik met een burn-out thuis was komen te zitten. Tenminste dat was het plan.
Op dag één werd ik hartelijk ontvangen door Anna, een bruisende vrouw van mijn leeftijd. Haar energie was zo aanstekelijk. Enthousiast had ze me de pronkstukken laten zien, zoals de verroeste zwaard die gevonden was op een plek waar een kasteel had gestaan en een mammoettand. Voor de rest waren er potscherven, brieven en tekeningen. Je kon merken dat dorpsgeschiedenis Anna's passie was en ik zag het helemaal zitten om met haar samen te werken.
Toen kwam corona. Het museum moest dicht. Toen we weer open mochten kwam Anna niet meer terug. Te veel gedoe met haar kinderen, zeiden ze. Daarna ondanks alle maatregelen liep ik Covid op. Twee weken lang in bed vechten tegen het nieuwe virus en mijn energiepeil is nooit meer op het oude niveau gekomen.
Oh, wat mis ik de tijd dat ik voor mijn geld werkte. Dat ik iemand was. Zou ik ooit nog terug kunnen naar het arbeidsleven, of ben ik gedoemd de rest van mijn leven een van die uitkeringstrekkers te zijn, waar ik vroeger altijd zo op had neergekeken?
'Heeft een van jullie nog wat meegemaakt?' vraag ik uit verveling.
Gerard kwam uit zijn sluimer en rechtte zijn rug. 'Heb ik je verteld over hoe ik het zwaard heb opgegraven, dat nu in het museum ligt?'
Oh, nee! Dat verhaal had hij al honderd keer verteld. Misschien kan ik beter een stofdoek pakken en de vitrinekasten afstoffen.
De deur gaat open.
Hoera! Een bezoeker.
Hoi Siv, voor mij een…
Lid sinds
7 maanden 1 weekRol
Hoi Siv, voor mij een herkenbaar verhaal: het zitten wachten op bezoekers (ik werk in een bibliotheek en op bijvoorbeeld een regenachtige of juist een snikhete dag, zaten we ook soms uren te wachten.)
De schakeling tussen Anna en Evelien snap ik niet helemaal, ik moest echt even drie keer lezen wie nou corona had gehad. Als Anna daardoor niet meer terug was gekomen, had ik het begrepen. Maar het was juist Evelien die corona had gehad. Nu blijft ergens hangen waarom Anna niet terug kwam, wat verwarring geeft.
Hoi Siv, Inhoudelijk is het…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Siv,
Inhoudelijk is het verhaal prima: je beschrijft goed hoe het wachten op iets (nuttigs) kunnen doen erg slopend kan zijn. Zeker als dat proces zich herhaalt als je net dacht daar van af te zijn.
De stijl is niet slecht, maar naar mijn idee wel iets minder geschikt. Je vertelt nu vooral wat Evelien meemaakt in de zij-vorm, ik denk dat het verhaal beter tot zijn recht zou komen in de ik-vorm.
Dat komt omdat je nu vertelt wat er in een 'en toen'-achtige volgorde vertelt wat de recente geschiedenis is van het museumpje. Als je het vanuit de beleving van Evelien zou schrijven, komt dat waarschijnlijk beter tot zijn recht als het gaat om de beleving van het wachten.
De laatste regels vormen wel een slot met een leuk stukje humor. Tot nog een opverende knipoog aan het einde.
Groet,
Nadine
Hoi Siv, ik zou ook voor de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Siv, ik zou ook voor de ik-vorm kiezen. Scheelt weer een naam voor de lezer om te onthouden. Met te veel namen in een kort verhaal raak je als lezer snel de draad kwijt. De verveling geef je goed weer.
Kijk ook even naar je gebruik van de verleden en tegenwoordige tijd in je verhaal. Je begint in het verleden, maar eindigt in het heden.
Tik tak, tik tak, deed de klok. ---> dit leest als het begin van een kinderboek. Misschien kun je het iets meer verlevendigen. Bijvoorbeeld:
Tik tak, tik tak. Zelfs de tijd leek niet vooruit te branden. Pfff, nog twee uur.
Twee weken lang had ze in bed liggen vechten met het nieuwe virus en haar energieniveau was nooit meer op het oude niveau gekomen. ---> "had liggen vechten" leest stroperig. Twee weken lang vocht ze tegen het nieuwe virus. (Je vecht niet met een virus maar ertegen.) Twee keer niveau achter elkaar leest ook niet lekker. Energieniveau kun je bijvoorbeeld veranderen in energielevel of energiepeil of energiegehalte.
'Heeft een van jullie nog wat meegemaakt,' vroeg ze uit verveling. ---> dit is een vragende zin, achter meegemaakt hoort dus een vraagteken. Dat ze het vroeg hoeft er dan niet achter.
'Heb ik je verteld over hoe ik het zwaard heb opgegraven, dat nu in het museum ligt?' vroeg Gerard --> ook hier hoeft het label "vroeg Gerard" er niet achter. Je zou Gerard iets kunnen laten doen waardoor hij de aandacht krijgt en deze vraag kan stellen. Bijvoorbeeld: Gerard gaat rechtop zitten. 'Heb ik je verteld over hoe ...?'
van die uitkeringstrekkers…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hai Sif, van die uitkeringstrekkers die zijn, "te zijn". Jij vraagt, Gerard antwoordt. Vroeg, vroeg loopt niet zo lekker. Verder graag gelezen. Wel een doodsaaie plek voor een opstapje naar betaald werk.
Gerard antwoord--->antwoordt
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Gerard antwoord--->antwoordt
Laura, Nadine, Fief. John en…
Lid sinds
10 jaarRol
Laura, Nadine, Fief. John en Gi
Bedankt voor jullie reacties en feedback.