#508 Word ik het of word ik het niet?
‘Voor vrijdag, eind van de middag, laten we het je weten.’ hadden ze gezegd. Al de hele week houd ik mijn telefoon in de gaten. Koste wat kost wil ik voorkomen dat ik de oproep mis. Vandaag moet het dan echt gebeuren.
Het gesprek ging echt goed, ik voelde me op mijn gemak, kon mijn zegje doen en mijn vragen stellen. Of had ik toch meer moeten benadrukken waarom ik geschikt ben voor deze functie? Nou ja, ik wilde ook niet overdrijven natuurlijk. Had ik meer voorbeelden moeten geven van wat ik in eerdere functies heb gedaan? Ik schud de twijfels van me af. Rustig afwachten maar, ik heb het niet meer in de hand nu.
Met mijn telefoon binnen handbereik zet ik een kop thee. Ik had gesolliciteerd op een functie bij de bibliotheek. Het leek op papier al een geschikte functie; afwisselend en maatschappelijk betrokken. Precies wat ik zocht, waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Tijdens het gesprek werd ik alleen maar enthousiaster, ik voelde aan alles dat dit me op het lijf geschreven was.
Met de kop thee in de hand ga ik op het tuinbankje in de zon zitten. De telefoon ligt naast me. Plotseling overvalt me de twijfel: Heb ik niet te veel benadrukt dat ik wil stoppen met mijn huidige baan? Misschien vinden ze me niet gemotiveerd genoeg.
Stel dat ik aangenomen word, kan ik dan wel waarmaken wat ik heb gezegd? Ben ik wel echt zo geschikt voor de functie als ik heb beweerd? Kan ik wel zo goed al die maatschappelijk relevante activiteiten organiseren? Heb ik mijn netwerk in de zorg niet overdreven? Kan ik wel leesadvies geven aan bezoekers? Zoveel boeken heb ik nou ook weer niet gelezen. Nou ja, afwachten maar. Misschien word ik het niet. Ik kijk op mijn horloge. Half twee. Wat is ‘voor het eind van de middag'? Is dat voor half vier? Of bedoelden ze dat ze het voor het weekend laten weten?
De thee is op, ik ga weer naar binnen. Plof op de bank en zet de tv aan. Even wat afleiding. Stel je voor dat ik het niet word. Dan moet ik nog langer in de gehandicaptenzorg blijven, waar ik doodongelukkig ben; afsteven op een burn-out. Ik zucht, doe een schietgebedje.
In de verte hoor ik een telefoon. Een telefoon? Mijn telefoon! Ik spring op. Waar ligt dat ding?
Hoi Laura, Wat wachten…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Hoi Laura,
Wat wachten allemaal niet kan doen met je gedachten als er iets spannends te gebeuren staat. Je beschrijft niet alleen heel mooi wat je zoal kan denken, maar ook heel goed hoe dat vaak dan ook heel chaotisch is. Dan weer positief, dan weer negatief. Dan weer hoop, dan weer pessimisme.
Het einde vind ik leuk bedacht vanwege de ironie, maar wat betreft uitwerking is het wel wat abrupt. Daar zou ik nog een enkel zinnetje aan toevoegen. In de vorm van een interne vloek, weer een conclusie die je personage trekt over hoe dat bewijst hoe incapabel het is...
Maar dat doet het feit dat de rest van de tekst vlot geschreven is, niet teniet.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Hoi Laura, zenuwslopend dat…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Hoi Laura, zenuwslopend dat wachten. Zeker als de uitkomst van dat wachten je leven kan beïnvloeden. Misschien het lange wachten extra benadrukken door nog een paar koppen thee extra te zetten? Nu is alles in het tijdsbestek van één kop thee.
Graag gelezen.
Bij ManmetPen schreef ik in…
Lid sinds
8 jaarRol
Bij ManmetPen schreef ik in mijn reactie al dat ik wel eens over wat anders wil lezen dan mensen die thee drinken of koffie zetten. Als je uit dit verhaal dat theedrinken bant dan is het (te) korte tijdsbestek waar Fief het over heeft meteen opgelost. Dus vooral niet nog meer koppen zetten, maar graag iets originelers bedenken of de zinnen waarin thee ter sprake komt gewoon weglaten. Het zal het al goede verhaal nog beter maken.
Bedankt voor de feedback…
Lid sinds
6 maandenRol
Bedankt voor de feedback Nadine, Fief en Gi!
Hoi Laura Dat wachten en…
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
Hoi Laura
Dat wachten en malen over of je het wel goed gedaan hebt is erg herkenbaar.
Hopelijk vindt HP snel haar telefoon.
Heel treffend en herkenbaar…
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Heel treffend en herkenbaar geschetst. Je hebt je best gedaan bij de sollicitatie, meer kan je niet doen. Met plezier gelezen