#508 Inspiratie

Ja, KingCharles, wachten op inspiratie kan een vervelend proces zijn. Inspiratie dwing je niet af. Fijn dat je die op het eind toch vindt. Goed gevonden.
Voor mij mag er iets meer spanning in het verhaal. In de eerste alinea beschrijf je al wat je probeert om iets op papier te schrijven, voor mij hoef je dat verderop niet te herhalen. Misschien kun je iets meer beschrijven wat je doet om inspiratie te krijgen, behalve naar het café gaan. Je hebt nog woorden over.
Zet ook even het nummer van de opdracht vóór je titel.

om de eerste letters te laten verschijnen. Die eerste letters komen niet. En de daaropvolgende letters die de woorden moeten vormen ook niet.  ---> drie keer letters achter elkaar. Misschien een synoniem gebruiken of gewoon weglaten. Bijvoorbeeld: om de eerste letters te laten verschijnen. Die komen niet en de schrifttekens die daarop moeten volgen om een woord te vormen, ook niet.

Wie wil zulke pulp nou lezen?’ / ‘Ga het nou eerst maar eens afschrijven  ---> het woordje "nou" zou je weg kunnen laten. 

Mijn brein, blanco. ---> je gebruikt veel herhalingen. Op zich is dat prima, want het beschrijft het proces wat zich steeds herhaalt, maar ik vraag me af of je dat blanco brein ook anders kunt omschrijven, of dat proces waarin je steeds vervalt zonder inspiratie.

 ruzieën ---> een e te veel.

altijd maar die opskepperij!’ * ---> in plaats van een teken om onderaan het verhaal een verklaring te geven, zou je het woord ook cursief kunnen schrijven. Ik denk dat de meeste lezers wel snappen dat het om een dialectwoord gaat. 

Hai KC, je brengt me in verwarring. Een leeg document impliceert geen verhaal maar er is drie maanden niets toegevoegd aan het verhaal, dus er staat wel iets van een poging op het scherm, denk ik. Vervolgens pakt zij haar spullen en de fiets en gaat naar het café. Ik neem aan dat het schrijfspullen zijn dus hoeft ze geen bierviltje te pakken om haar eureka moment op te schrijven. Neemt ze niets mee kan je beter schrijven dat zij de spullen opruimt en vervolgens de fiets pakt. Verder gebeurt er eigenlijk niet veel boeiends in het verhaal. Tot slot, waarom zou HP zich zorgen maken over Jan, hij kent hem niet eens. Toch mooi dat op het laatst toch wat inspiratie opborrelt. 

Tsja, wat zal ik zeggen ...  Ik heb drie verschillende verhalen geschreven. Jo, Arie en Linda maakten alledrie tijdens het wachten geen ene moer mee en het ene verhaal was nog saaier dan het andere. Misschien is dat mijn associatie met wachten, ik heb geen idee. Dit is niet mijn ronde, denk ik zo.

Hartelijk dank voor de feedback @JohnDoe en @Fief. Ik ga een aantal dingen herschrijven, maar ik vrees dat er deze ronde in mijn bijdrage weinig boeiends gaat gebeuren.

Hoi KingCharles,

Wachten op iets dat misschien nooit gaat komen: inspiratie is daar een uitstekend voorbeeld van. Ik vind het persoonlijk erg herkenbaar - en waarschijnlijk vele schrijvers met mij-  dat 'afluisteren' daar een uitstekende remedie voor kan zijn. Gewoon observeren en de rest volgt soms vanzelf. 

Die 'rest' komt in je verhaal nu weinig aan bod, relatief gezien. Het verhaal van de schrijver is leeg, dus daar valt naar verhouding ook weinig over te zeggen. Je zou het verhaal iets meer gewicht kunnen geven door de focus meer te leggen op de manier waarop de spreekwoordelijke radartjes weer gaan draaien als de inspiratie dan weer op gang komt. Wat is het aan dat moment, die personen of wat dan ook dat die radartjes weer gaan draaien? Welke radartjes zijn er in het spel? Dat soort dingen. 

De scène in het café heeft - gezien de details die je daarbij al hebt gebruikt- daar zeker de potentie voor. 

In de basis is je verhaal dus niet verkeerd, maar de uitwerking is nu op een wat 'onhandige' plaats te zien. 

Goede poging, dank je voor het proberen en het delen van een welbekend schrijversdilemma!

Groet, 

Nadine 

Voor vele schrijvers een herkenbaar verhaal denk ik zo. Het wachten op inspiratie, hopeloos achter de laptop zitten en er niet uit komen om vervolgens op een onverwacht moment door de inspiratie gevonden te worden in plaats van andersom. Ik vind het leuk geschreven. In het begin was ik even in de war omdat ik dacht dat het om een leeg document ging, maar het bleek om een manuscript te gaan waar de schrijver in vastloopt. 

Hoi KingCharles

Gelukkig heeft Linda dan toch inspiratie gevonden. Een gebrek aan inspiratie is altijd vervelend. Een wandeling, fietstocht of een bezoekje aan een café kunnen soms de schrijversblok helpen oplossen.